Ik ga gaarne in op het verzoek van Dzjez om de wereld eens van mijn kant te laten zien. Het is ook zo’n alleraardigst knulletje hè, die Dzjez. Nee wij kunnen samen wel door één deur!
Eigenlijk zit ik met een issue, niet zo veel als een identiteitscrisis hoor! Dat heb ik onder controle, maar het is m’n uiterlijk. Eigenlijk ben ik geen baby, ook al doen mijn gezichtskarakteristieken anders vermoeden. Nee, in werkelijkheid ben ik al 50 jaar plus of min een paar jaren, alleen ben ik een pop en dan zie je dat niet zo goed. 50 jaren levenservaring en -wijsheden. Die zijn zeker aan mij besteed. Ik ben namelijk dokterandus.
Dokterandus in de babylogie, en peuterologie en een klein beetje kleuterologie voor de langhoudertjes.. Daarnaast ook in de dozogie en zolderologie, want daar heb ik ook heel wat tijd door gebracht en daar wordt een pop wijzer van hè! Dat geeft tijd tot denken en dat doet een mens/pop alleen maar goed. En natuurlijk al die verschillende kleertjes die ik gedragen heb door de jaren heen. Elke keer moderner…. alhoewel, mijn laatste reïncarnatie is niet m’n favoriet. OK, OK, ik klaag niet hoor, maar ik ben nooit zo’n fan geweest van Edelweiss, eerder wat hipper en urbaner. Maar goed, je moet alles eens meegemaakt hebben niet?
Het grote voordeel van een pop van 50 te zijn is dat ik veel verschillende baby’s en peuters heb meegemaakt als, eh, pop. Op die manier zie je de wereld veranderen, hè! Daar kan ik dan ook goed over meepraten. Dingen die vandaag anders gaan dan vroeger. Zoals de Rapley-methode. Dat is een vrij nieuwe manier om baby’s te leren eten ‘on demand’ en borduurt voort op borstvoeding en zorgt er voor dat een kind snel nieuwe smaken ontdekt en zelfstandig leert eten. Plu,s het is een mirakels gezicht! Dzjez is er goed in! Ach uiteindelijk, zolang ze vrolijk zijn, voorlopen op het groeischema en plezier hebben is het goed. Als me nieuwe dingen opvallen, meld ik me!
Enfin, mijn wereld dus. Wel, als ik met Dzjez ben dan verblijd ik hem door er te zijn en mijn ledematen aan te bieden als kauwattributen, maar knuffelen kunnen we ook. Later als hij groter is, komt Dzjez er achter dat m’n oogjes automatisch open en dicht gaan en kan hij me laten slapen. We zullen vast nog vele avonturen meemaken en ik zal Dzjez nog heel erg zien veranderen tot een grote en zelfstandige, gezellige, grappige en leuke jongen. Ik weet ook dat er ooit een moment gaat komen, waarop ik niet meer interessant ben….
Ik kan dat hebben hoor, ik kom daar overheen. Dat is me altijd gelukt en gaat me nu ook wel lukken. Ik ben niet voor niets een doctorandus!
Het was wel een beetje een lastig begin van de dag, want ik lag in de la. En als je klein en een pop bent, kost dat een enorme krachtsinspanning om de la te openen en er uit te klimmen. Gelukkig hoef ik er niet meer in. Ik heb gemerkt dat de menschen het niet in de gaten hebben, dus blijf ik lekker buiten.
Als Dzjez er niet is doe ik echt dingen voor mezelf, zoals lezen, muziek luisteren, wat schrijven, een hapje eten, zoals vandaag en soms een dutje, want ik ben al 50 eerbare jaren hè! En zo kom ik m’n dag wel door. En wachten op Dzjez natuurlijk. Oh ja, voor het geval je het je afvroeg, onder de muts ben ik kaal. Ik heb het geaccepteerd, dus hoef geen medelijden. Ik vind het mezelf eigenlijk goed staan.OK, ik moet gaan! 5 uur, dat is zo het moment waarop ik de boel moet opruimen om niet te veel op te vallen.
Tsjuss!
Dzjez & Jay 