Het was mooi weer weer. We hebben er even op gewacht, maar eerder gingen we niet op vakantie. Ik zeg sorry tegen alle mensen die vorige week op campings stonden of in leuke huisjes of tenten zaten.

Aan de andere kant is slecht weer een extra reden om extra te genieten als het goed weer is. Het grappige is trouwens dat je er zo snel aan gewend raakt. ’s Ochtends zeg je nog: Ha, eindelijk de zon! En ’s avonds is het de normaalste zaak van de wereld.

Het was een mooie dag dus. Lekker geslapen en lekker gespeeld terwijl papa en mama hun ‘dingen’ doen. Papa is gaan skaten, gaan lezen en gaan slapen en mama is gaan lezen en tussendoor koffietjes gedronken en gegeten. En passant heb ik nog een vliegtuig nagedaan! Echte vakantie vieren noemen ze dat en ik zeg Hoera!

Wie ik de hele dag bijna niet gezien heb is Zelda. De reden was vrij simpel: Ze had te veel gezelligheid en leuke dingen te doen. Met Noa, Quin, Pipa en Nola en alle kinderen die ze tegenkwamen. Fietsen, speeltuin, strand aan de lopende band en wederom zeg ik: Hoera voor de vakantie. Want dat is genieten.

Toen kwamen ineens Beppe, Irene, Evelyn, Philine en Senn. Een gezellige invasie. Ik hou daar wel van, die aandacht en die gezelligheid.

’s Middags zijn we gaan fietsen en heb ik de grootste zandbak ter wereld gezien! OK, ik heb nog niet zo heel veel van de wereld gezien, maar toch. En er was ook water. Achteraf hoorde ik dat dat het strand is. Weer wat geleerd. Morgen gaan we er naar toe en ga ik in de zee. En ik zeg opnieuw: Hoera!

Daarna gingen we naar Irene op de camping voor een borrel en ik zat op de fiets met m’n handjes in de lucht. Dan voel je de wind zo lekker tussen je vingertjes doorgaan. Dat voelt fijn.

Bij de Bolder was iedereen er weer en heb ik op allemaal schoten gezeten. Iedereen wil een beetje knuffelen met me en ik vind dat best. Ondertussen eet ik wat brood en zo mee. Een baby moet toch wat hè!

Thuis ben ik op ontdekkingstocht gegaan. Nu ik kan kruipen is de wereld een stuk kleiner geworden en alles interessant. Potten pindakaas, dozen fruithagel en cruessli! Daarna heb ik een groenenmix gegeten en spaghetti. Alles op….

…op de grond 😉 Niet alles hoor, maar toch wel een beetje. En toen werd ik ineens heel moe! Zo’n dag is mooi, maar aan het eind van m’n energie, merk ik wel dat er soms nog een stukje dag over is. Gelukkig is het bed vlakbij!

Ik werd nog wel een keer wakker en denk dat ik al gedroomd had, want ik had m’n ogen dicht en moest een beetje huilen. Dan kan ik morgen weer veel lachen.

Jaja, it wie wer in moaie dei
En moarn nei it strân!

Deze slideshow vereist JavaScript.