Ik wist het nog niet toen ik wakker werd, maar uiteindelijk kwam ik er achter. Ik ging naar het consultatiebureau!
En eigenlijk weet ik niet precies wat dat is. Ik ben er al eerder geweest, maar toen was ik nog klein. Nu dus niet meer. Ik kan al lopen en dan ben je per definitie niet meer klein. Sowieso geeft dat een ander perspectief op de wereld.
Maar eerst zijn we naar de bakker geweest. Papa en ik. Samen naar de bakker, want papa moest een oude belofte inlossen: Mij laten zien. Tsja, dan moet je dat doen hè! Het was leuk en allemaal aardige mevrouwen en ik kreeg een stukje brood. We hebben ook bloemen gekocht. Voor de mooiigheid en gezelligheid. Mooie oranje rozen.
We werden thuis begroet door mama en de honden. Dat is nog eens een warm welkom, terwijl het buiten behoorlijk fris was. Gezond fris. Daarna hebben we snel NIET ontbeten, want we moesten alweer bijba door. Naar het consultatiebureau dus!
Leuk is het daar. Er was leuke speelgoed en ik heb daarmee goed gespeeld! Een mevrouw heeft me gemeten en gewogen. 77 cm en 11,10 kilo! Goed bezig dus. Ietsje de boven het gemiddelde. De dokter was tevreden. Ik doe het goed en kon ook kleine propjes pakken. En toen was ze leuk bezig met potjes en van die kleine dingetjes en ineens stopte zo’n klein dingetje in m’n bovenbeen. AU!
Waarom doe je dat, dacht ik nog en hup, NOG EEN, in m’n andere bil AAAAAAUWW die deed nog pijnerder! Nou ja zeg! Daar was ik echt 10 seconden van overstuur, maar daarna ging het eigenlijk best goed. De rest van de dag ook. Ik heb gewoon best veel geslapen, maar niet echt pijn, of koorts of wat dan ook. Stevige billen. Die kunnen dat hebben. Eens kijken hoe ik me morgen voel!
Papa was weg, want die ging Siebe en Zelda halen. Ik heb dus een gezellige dag gehad met mama. En eigenlijk heb ik haar niet superveel gezien. Want ik sliep. Slapen is goed, zeggen ze. Daar knap je altijd van op!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 