Ik ben niet het sentimentele type.
Niet om de minste plaats omdat ik het niet goed begrijp en dat is maar goed ook. Want Daphne was vandaag voor het laatst. De bedoeling was dat ik en papa haar gingen verrassen met een groot bos bloemen. Groter dan ik bijna, maar goed, dat heeft ook te maken met perspectief, want in verhouding tot papa viel het wel weer mee, maar…

Ze was er nog niet. Ze kwam pas om half 9 en dat kwam mij goed uit. Op die manier kon ik het zelf en bovendien in m’n eentje geven en ik kan je zeggen ze was heel blij! Ze vond ook dat de bloemen water nodig hadden en omdat ze dat niet bij de hand had, deed ze dat met haar ogen. Handug!

Ik denk dat ik een mooie dag heb gehad op de crèche, want als het niet zo zou zijn, zou ik het wel geweten hebben. Ik vermaak me altijd goed, eigenlijk. Als ik de buitenkant van de crèche zie begin ik al te lachen en te wijzen: oh, OH, OH!

Zo ben ik.

Ik hoop dat Daphne zich goed gaat redden. Ik heb heel hard gedacht dat het de voor de eerste dag lastig is. Dan weet je nog niet wat je te wachten staat. Als je er dan bent Daphne, dan zul je zien dat er allemaal leuke kinderen zijn, die net zo leuk zijn als ik! Aan het eind van de dag ken je de namen al en als je thuis komt heb je al hele verhalen!

Na een week vind je het normaal en zou je niet meer weg willen bij je nieuwe kinderen. Let op mijn woorden!

Als mama me komt halen ben ik weer blij! Dat is altijd het laatste deel van de dag. Mooie vaste waarde. Papa ging hardlopen en ik eten en naar bed. Ik zie papa morgen wel weer. En ik heb een mooie dag voor de boeg, want morgen ga ik nog eens naar de crèche! Mama heeft een rustdag en dat mag! En donderdag is Benthe jarig. Ook niet vergeten…

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.