Vandaag was een doe dag.
Vroeg op (ik was om 6 uur wakker en dat vind papa niet leuk), want we gaan zwemmen. Niet dat ik dat bewust weet, maar onbewust voel ik de golfjes al in m’n buik. En als we gaan zwemmen, zijn Olpa en Olma er ook. Dat is traditie, ook al is die traditie nog maar 3 keer oud.
Grappig hoe dingen ook gaan en hoe je aan de meest vreemde, enge, rare, opvallende, bijzondere dingen went. Ik was niet bang, op geen enkele manier en wilde nu zo snel mogelijk het water in en op ontdekking. Onder water gaan als papa me niet vasthoudt, komt geen moment bij me op. Zo gaan die dingen.
Ik heb ook lekker gepoedeld, maar ik ben de jongste babay met het grootste hoofd (ik zit ver boven de curve, maar dat komt van al die potentiële intelligentie die opgesloten zit in mijn hoofd!), dat en mijn nog niet helemaal ontwikkelde staalkabels in mijn nek, zorgen er voor dat m’n hoofd best veel wiebelt bij al die oefeningen.
Daarom ben ik later met mama wat rustiger aan gaan doen.
Het was overigens een hele tuuttuut, we zijn onderwegdag. Nadat Olpa was vertrokken om de foto’s te doen, zijn Mama, Olma, Dzjez en ik op avontuur gegaan in de bakfiets. Naar Naarden Vesting om een ijsje te eten (wat ik dan via de melk weer herproef) en naar de kinderboerderij.
Ik ervaar dat allemaal gelaten, kijk om me heen en geniet van het weer. Niet echt van de zon, want die was er niet, tegen alle voorspellingen in.
Ja, de kinderboerderij, ik moet zeggen dat die beesten in het echt toch een stuk intimiderender zijn dan in een boekje. Behehehe en MieneMiene en Hihihi houd ik dan liever een beetje op een afstand. Niet dat ik bang ben hoor! Ik geef ze gewoon de ruimte.
En natuurlijk van de glijbaan. Want als er een glijbaan is, dan moet ik er vanaf. Zo gaan die dingen. Ik ben een echte glijbanen. Ook in het zwembad MOET ik er vanaf. Ook als ik het een beetje eng vind, daar beneden in het water. Gelukkig staat papa onderaan en die laat me maar één keer kopje onder gaan….
In ieder geval, thuis heb ik 2 sultana’s gegeten en toen had ik nog honger, dus heeft papa een appel geschild en in stukjes gedaan. Lekker en ik kan dat zelf.
Toen was daar ineens Olpa, in de auto en ik mocht op schoot. Wat een cool gevoel! Wat een indrukwekkend stuur! Dat Olpa dat allemaal kan, dat autorijden.
Ik ging ook even kijken met papa en je zou haast denken dat ik tandjes krijg of een slechte imitatie van een slak doe. Kijk maar eens goed op de arm van papa….
En dan is het tijd. Tijd voor eten, yoghurt en bed.
We hebben nog hard gelachen, ik weet alleen niet meer waarom, maar dat is een fijne manier om in slaap te vallen. Ze zeggen dat je droomt (onderandere) over het laatste waaraan je wakker bent, denkt. Dat wordt een lachende droom dus.
It wie we in moaie dei.
Dzjez & Jay 