Dat is wat ik ben. Ik begin ALLE woorden te herhalen, ook als ik niet weet wat het betekent. EN dat betekent dan weer dat ik soms gekke dingen zeg en de mensen om me heen op moeten letten met wat ze zeggen. Mama en papa doen dat hoor. Ze houden daar rekening mee.
Uiteindelijk is woordoloog zijn wel handig, want je kunt dingen beginnen uitleggen. Wat vroeger met gebaren was, is nu met woorden. Echte conversaties, zoals als ik niet meer wil eten en papa stelt de vraag ‘Ben je klaar?’ dan zeg ik ja en dan is het ook zo.
Mooi is dat hè! Ik herinner me nog dat papa het indertijd had over ‘Denken zonder woorden’ maar zo langzamerhand begin ik te denken mét woorden. Vanaf nu wordt het nooit meer hetzelfde en moet ‘iemand’ me er aan helpen herinneren dat ik ook, ooit kon denken zonder woorden.
Vanochtend gingen we in de ‘kakfiets’ naar de ‘cèsh’ en het regende een beetje. Daarom zaten we onder de kap. Dat is weer eens wat anders. Je hoort de regen dan wat tikken en kunt niet alles goed zien.
Op de ‘cèsh’ waren we de eersten, want papa had zich vergist in de tijd. Hij dacht dat het na het nieuws van uur was, maar er was nog geen nieuws geweest. Niet erg, kunnen we iedereen verwelkomen. Ook leuk!
Ik was al vroeg op en Dzjez ook. Ik denk dat dat de reden is van het vroeg vertrekken. Doordat ik al op was om 10 over 6 en Dzjez om 5 voor 7, sta je met z’n allen gezellig, maar vroeg beneden.
Als je dan in je ‘routine’ blijft, ben je te vroeg klaar. Zo simpel is dat. Ik denk dat mama ook vroeg op haar werk was daardoor, tenzij de regen haar oponthoud heeft bezorgt.
Dat druilerige weer heeft ook invloed op mij, of omgekeerd, maar de laatste tijd heb ik echt van die huilmomenten. Dan zit ik gewoon even niet lekker in m’n vel. Groeistuipen, tandjes, ik weet het niet. Ik ben natuurlijk al bijna 6.
6 maanden en dan veranderd er veel. Ik kan bijvoorbeeld met een swing omdraaien en soms niet terug. Tsja dan lig je daar dan hè! Allemaal onderdeel van het groei- en leerproces.
Toen kwam mama en dan is er Dzjez.
Dzjez zorgt er voor dat ik NOOIT vergeten wordt. Op het moment dat Dzjez mama ziet, stormt hij naar de box en roept Jay Mee, Jay Mee! En dan wijst hij naar de MaxiCosi. Dat is Dzjez.
Dat ben ik. Ik hou van mensen. dat is ook een gevoel dat te maken heeft met denken zonder woorden. De hou ik in tact.
Thuis ben ik lekker in m’n troon gaan zitten met een lekker hapje ‘Eten’. Dat woord ken ik. Hap voor hap, op het gemak. Kijken naar Beer totdat ik ineens Toto wil zien. Dat is Het Zandkasteel.
Op een gegeven moment ben ik klaar en dan ga ik fijn naar deb. Dag mama, Dag Jay, dat vergeet ik nooit!
Boven nog even gek doen met papa en het flesje en dan, na een dikke kus van papa en een glimlach van mij, duik ik in bed!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 