Ja, ik ben ineens een stuk minder interessant lijkt het 😉
Nu Jay in het gips zit… Grappige is, dat ik er echt over moet nadenken, want eigenlijk ben ik het al weer vergeten en doe ik net als altijd. Zo zie je maar weer hoe snel je op jonge leeftijd aanpast aan nieuwe situaties.

Eigenlijk is het maar goed ook.

Dan  maak je je niet te lang te druk over iets wat toch voorbij gaat, dat is èè. En aan de andere kant, je kunt er toch niets aan doen.

We waren vandaag lekker thuis en daarna zijn we naar Bussum geweest en hebben boodschappen gedaan in de HEMA. En daar is een fontein en daar hebben we gezeten. Wat is Bussum toch een dynamische stad vol bestelwagens, bestelbussen en vrachtwagens en treinen. Allemaal op de plek waar we zaten, wat een feest!

Ik zat lekker in de bakfiets met mijn gipsen-been-krukje ter ondersteuning van mijn leed….
Grapje! Ik heb geen leed. Gipsen been van-lies-tot-puntje-van-mijn-teen, ik heb het niet eens meer in de gaten en denk dat het zo hoort. Raar hè.

 

Ik kruip, oefen op-één-handje-staan en zwaai met de andere, kruip als een schildpad op speed en heb plezier in alles wat ik doe.

Dan zul je wel slecht slapen hoor ik je denken, nou nee, ook niet.

Ik ben goed in slaap gevallen en op een kleine oprisping bij het draaien na, heb ik heerlijk geslapen.

Ik had wel een steuntje onder mijn beentje, zodat de schokken in de bakfiets een beetje opgevangen werden. Maar we hebben een mooie joggingbroek gekocht! Handug.
En ik heb lekker in de buggy gezeten en GOED omme heen gekeken. Veel te zien!

Wat ook helpt is al die lieve berichtjes die mama op haar feesboek heeft gekregen op de blog van gisteren en: HET KAARTJE VAN TESSA, SENN EN NYNTHE

Dat is het toppunt van de dag (na de knuffels van mama en Dzjez. Zo lief van iedereen, dus uit de grond van mijn hart: Dank je wel.

HATSJOEH!

Toen papa thuiskwam stonden wij allemaal buiten en mocht ik mee in de auto achter het stuur een blokje rijden!
Daarna zijn we gaan eten en moest ik ook nog poepelepoepen! Op de WC. Dat kan ik.

(Ik moest lachen van papa)

It wie wer un hiele moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.