Na een behoorlijk rustige nacht in Naarden, na een behoorlijk onstuimige dag gingen we weer vroeg op staan. De reden deze keer: DAKKAPEL.

Ja echt waar, daar waren ze gisteren al mee begonnen, maar gingen ze vandaag afmaken. Gelukkig sneeuwde het…. echt waar, dikke vlokken! Gelukkig duurde het maar kort en konden de mannen aan het werk. Eerst een kop koffie, dan nog één om de botten en de spieren op te warmen en dan als bezetenen aan de slag!

Zagen, slopen, puin naar beneden gooien en vervolgens de kapel bouwen. Bijna heilig, die kapel, met zicht op  het Westen. Dat is weer eens wat anders!

Maar ongelooflijk wat een ruimte is de bovenkamer geworden. Daar kunnen heel wat spannende speeluurtjes gespeeld worden. Dat weet ik zeker!

Ondertussen was ik in ieder geval beter gehumeurd dan gisteren. Dat scheelt. Lekker rondlopen en overal aanzitten. Dat is wat baby’s doen.

Papa moest de bus nog terugbrengen, want het was gisteren te laat geworden. Die ging ook nog even naar het oude huis, wat voor mij uiteindelijk niet meer dan een geschreven herinnering is en weer terug.

We hebben ook televisie nu en alle dozen zijn van de ene kant van de kamer naar de andere gegaan. De moderne interpretatie van water naar de zee dragen…. Nee hoor, een deel is naar boven en/of uitgepakt 😉 Er komt schot in.

Olpa en Olma komen ook nog even langs. Die wonen nu om de hoek en wippen dus gemakkelijk even aan. Kan ik weer lekker knuffelen. Mooi. Ik heb Olpasoep gegeten, lekkerrrrr! Zout en van aardappelen. Ik had weer zin om te eten.

Uiteindelijk werd ik wel moe en ging ik lekker naar bed. De tweede keer in Naarden. Het begin van heel veel keer!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.