De nacht was korter dan papa en mama gehoopt hadden, ondanks het omkoopflesje. dat heeft me nog een nog 2O minuten zoet gehouden. OK, ik geeft het toe, het gevolg van die korte nacht was wel een chagrijnige Dzjez.

Niet alleen ik heb daar last van, ook papa, het brood, het vorkje, de boekjes en de puzzels.

Geen van allen is dan mijn grootste vriend en ik zit mezelf dus in de weg; Maar goed, ik heb wel gegeten, ben wel op de bank geklommen, heb wel op de knopjes van de afstandsbediening gedrukt en op die van papa zijn computer.

Om half negen, heeft papa me, nadat ik op de vraag “zullen we naar boven gaan?” ja had geantwoord, naar boven gebracht, waar ik eigenlijk weer terug naar beneden wilde. Papa was meegaand, totdat het ritueel zich herhaalde. Hij heeft me toen maar in bad gezet, ter opwarming en afleiding, nadat ik Papa (die eigenlijk mama is en Jay had begroet.

Op slinkse wijze had hij ook een arm flesje melk in m’n kamer gesmokkeld, dus na een warm bad, was het een warm flesje en die combinatie heeft me gevloerd.

Ik werd uitgerust en vrolijk wakker en keek papa lief in z’n goeiemorgen-ogen, waaruit ik afleid dat hij een dutje gedaan heeft.

Klopt!

Ik heb hem binnen horen komen, maar was net niet in staat m’n grote hoofd op te heffen en over de rand te kijken. We hebben met z’n allen geslapen. dat kan op een vrije dag. Dus.

Over randen gesproken, ik ben er vandaag vaak over heen gegaan. Een regelnachtje, zegt mama, ik zeg veel trek, maar het effect is hetzelfde. Vaak wakker, veel drinken.

Voor de zekerheid hebben we een bandje van mijn stembandjes gemaakt. Voor later, dan kan ik als ik groot ben horen hoe ik klonk toen ik klein was. Het huilen is gespeeld hoor…!

Verder ben ik rond de middag in m’n kinderwagen gegaan, op weg naar de Vesting om koning(innen)dag te vieren. Ik heb er niks van gemerkt. Ik heb geslapen, dat doe ik vooral overdag.

Ik heb niet geslapen. Ik zat keurig in m’n wagen en keek vrolijk om me heen en kreeg ineens een Smurfin van een jongen! Super, die heb ik goed vastgehouden.

Oh ja, ik ben betrapt!
ik was in de slaapkamer van papa en mama en wat aan het zingen en naar mezelf in de spiegel aan het kijken en zei wel 4 keer achter elkaar “MaMa, MaMa, MaMA, MaMa”, en ik hoor papa zeggen Hey! En van schrik zei ik toen weer papa, maar het zit er aan te komen…

Wat veel mensen zeg en als je die van beneden bekijkt, je vooral naar de konten zit te kijken. Dat wordt alleen maar erger als je zelf gaat lopen. En dat moest nadat ik een kwartier in m’n wagen koekjes had zitten eten, terwijl papa en mama gezellig stonden te kletsen met de mensen uit de buurt.

Een brok energie en ontdekkingskracht kun je natuurlijk niet te lang vastgegespt houden in een wagen, dus op avontuur! En dat deed ik. Zonder om te kijken de mensenmassa in, links en rechts een handje geven, met als doel ver weg. Ik heb ook nog een beetje gedanst, maar het liedje was te rustig en niet echt mijn ding.

Papa en mama kwamen dan ook regelmatig achter me aan om mee te ontdekken. Logisch, tot het moment ik een kier zag. De kier van de deur van een café. Ik ben zeker 3 minuten spoorloos geweest, totdat mama me bovenaan de trap in cafe Dentes vond. Tsja, gezelligheid zit diep in m’n bloed. Mama was verschrikkelijk opgelucht, samen met haar tafelgenoten.

Ik vond ook nog een oranje aureool.
Een teken aan de wand.
Een juweel op m’n hoofd 😉

Uiteindelijk was de dag lang en de terugweg ook. Te lang om het wakker tot een einde te brengen. Wel schrikken als je dan hroizontaal wakker wordt! Dat was niet m’n inslaappositie…. Enfin, er zijn geen ongelukken gebeurd.

Zo’n dag vol oranje is ook wel vermoeiend. Zeker als papa me dan nog eens meeneemt in de wasman ook. Poeh hee!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het vervelende van groeien is dat hoe meer je kunt hoe minder je mag.

Bijvoorbeeld:

1. Ik kan op de bank klimmen, maar mag niet alle zakdoekjes uit de doos trekken en in de rondte strooien.
2. Ik kan trap klimmen en boven aan gezellig naar mama zwaaien, maar dat mag niet en word ik snel opgepakt.
3. Ik kan op de stoel klimmen en op de toetsen van de computer van papa, maar daar wordt hij heel erg onblij van.
4. En ik kan bij de afstandsbediening en op alle knopjes tegelijk drukken, maar dat wordt niet op prijs gesteld.

Gelukkig zijn er ook dingen die ik kan en ook mag, zoals m’n brood zelf opeten totdat de jam tot achter in m’n nek zit en de vloer er uitziet als de vloer van een rituele slachtplaats (met jam dan hè en ik geef toe ik overdrijf een beetje).

Er zijn aan de andere kant dan ook weer dingen die ik kan, maar daarna helemaal niet leuk vind, zoals met m’n dunne vingers door de kier van de met kindersloten beveiligde keukenla, waar ik dan een schort uit pulk. Mama trekt mij die dan aan en dat vind ik helemaal niet leuk! Dan zijn mijn tenen plotseling langer dan mijn vingers.

Over lang gesproken, ik ben vandaag officieel 56,3 centimeter. Dzjez was op de zelfde leeftijd 57 centimeter en zo zie je maar weer dat ze in Dronten niet kunnen meten.

Hij was wel beduidend en duidelijk zwaarder dan ik, 350 gram om precies te zijn en ik woog 4420. Nu is 350 m’n lievelingsgetal want 3+5+0 is 8. En het gekke is dat mijn hoofd dan weer groter is. 40,6 centimeter, terwijl Dzjez 38 had.

Zo zie je maar weer, het maakt niets uit. Het gaat om de inhoud ;-))

Het was een gezellig uitje met mama, waarin ik al vast een voorschotje neem op koning(innen)dag in m’n oranje maksikoozie. Kijk mij eens stralen, die kleur staat me goed. En wie had dat gedacht toen mama, papa, Siebe en Zelda vorig jaar over de koninginnedagmarkt in het zonovergoten Dronten liepen. NIEMAND!

En zo zie je maar weer. Zeg nooit, nooit, maar altijd misschien. Alles kan.

Wat ook kan, is dat een grote jongen als ik na een gezellig druk weekend om een uur of 6 zegt het is goed zo. Dat had ik dus. Het was een leuke dag op de crèche, maar ik had maar een heel half uur geslapen en dat was net niet genoeg om m’n genoeg-slaap-potje te vullen.

Na een fijne tocht over de wallen van de vesting op de stalen ros van papa en een goeie maaltijd, was ik blij dat ik met een warm flesje met  papa in de stoel de dag nog eens rustig overpeins.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Deze ochtend ben ik opgestaan met mama en dat was heel gezellig.

Papa mocht een beetje uitslapen vandaag en ik denk dat hij dat erg fijn vond, want hij kwam met een grote glimlach beneden. Dat was ook fijn en waren we met z’n drieën. Jay lag nog lekker te slapen en daar kan hij wat van! En toen ging de deur open…

Zelda!
Ineens stond ze daar, onverwacht, maar zo fijn en leuk! Ik schrok, sprong op en ging haar spontaan en knuffel en een zoen geven! Die ban is gewoonweg sterk! Ik ben blij dat ze er is.

En tien kwam Siebe ook nog en Haalde mama Jay en toen waren we met 5.

Ik voel me niet het zesde wiel aan de wagen hoor, want we zijn geen wagen, maar een hexagram, een ster met 6 punten, dan pas kun je goed stralen.

Ik heb een goeie nacht gehad en best lang geslapen. Tot half 5 en daarna tot half 7, ik bedoel, dat kan minder. Goed voor mama en goed voor mij. Ik dring veel en door languit te liggen groei ik als kool.

Het was leuk, want onverwacht kwamen de buurvrouw van nummer 7 en haar dochter binnen. Die had ik nog nooit gezien en nu dus wel. En zij mij ook.

Het was een lief meisje en ze had een balletpakje aan, want ze kwam net terug van oefenen. Mooi hoorn ik wil haar best eens zien dansen!

Hey, dat vind ik ook fijn! Dansen, maar liefst zonder roze jurkje, dat staat me niet echt. Wal op K3 en VOF de kunst met Dikkertje Dap. Gezellig zo op zaterdagochtend!

Ik lag nog m’n ochtendslaapje te te doen de buren er waren, dus toen ik beneden kwam zaten ze daar ineens. Dan ben ik wel een beetje verlegen, maar een glimlach is noot ver weg! Leuk om ze te ontmoeten.

in de middag zijn we een fiets gaan halen met een bak er voor op, zodat we samen fijn kunnen fietsen. Ik heb al even proef gefietst en dat voelde goed!

Daarna ging Zelda op de fiets, in de bak, met papa naar huis en ik ging naar de Praxi met Mama. Daar heb ik de boel bij elkaar gebruld, al wijzend naar haar tas, al Nijntje, Nijntje roepend. De bedoeling was een koekje, maar dat had ze niet en mama was niet helemaal blij met me.

Gelukkig was er een vreemde lieve mevrouw die met me ging praten… Dat heeft wel impact op me en Mama had net voldoende tijd af te rekenen en maken dat ze weg kwam. In essentie kwam het er op neer dat ik HONGER had. Dat kan zo maar hèè!

Ik kan trouwens op de stoel klimmen. Ik word een gevaarlijke dreumes, want ik kan bijna overal bij. En dat doe ik dan ook. Vooral telefoons en tissues. Tissues uit een pakje pakken, de één na de ander en elk woord van ‘nee’, ‘niet doen’ of ‘stoppen’ compleet negeren. Dat kan ik ook goed! Ik zit in m’n onderzoek en kijken-hoe-ver-ik-kan-gaan fase. Ach ja.

Heel erg stoer ben ik dan niet wanneer er Funny Home Video’s zijn. Vooral niet als mensen vallen of er sprake van ‘schrikken’ is… Dan ben ik errug onblij en begin ik te huilen. Typisch geval van grote mond en een heel klein hartje.

Nee dat zijn in mijn ogen niet leuke dingen. Geef mij maar Bumba maar, dat is cultureel verantwoord en er zijn geen mensen die vallen.

Ik moest ook nog even heel har lachen met papa. Die was aan het bellen en deed zo gek en grappig! Eerst keek ik hem aan om er zeker van te zijn of hij het wel was, maar toen ik dat had vastgesteld ben ik hartelijk mee gaan lachen.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ze zeggen wel eens dat niks is wat het lijkt, maar ik ben het er mee oneens.

Ik denk wel dat het soms goed is om goed te kijken, omdat je anders dingen mist, of de dingen in een verkeerd perspectief ziet. Een compleet verkeerd perspectief en dat is jammer. De grap is namelijk dat je dat zelf bepaalt. Soms kost dat wat moeite, maar als je je best doet lukt het.

Ik heb een mooi plaatje gevonden met goegel en geloof het of niet, er zijn twee gezichten in verborgen. Kwestie van goed kijken.

Je kunt bijvoorbeeld naar Jay kijken en denken dat hij slaapt.
Je kunt ook naar hem kijken en je er bewust van zijn dat hij aan het groeien is. Een baby kan namelijk alleen maar  groeien wanneer hij slaapt. Ik bedoel maar.

Ja, maar er is zelfs meer. Soms lijkt het alsof ik slaap maar dan ben ik heel hard aan het luisteren en stiekem liedjes aan het zingen in m’n hoofd! Daar klinken ze namelijk fantastisch, haarzuiver en goeie teksten. Tsja.

Vandaag kwam José speciaal voor mij op bezoek. En voor mama. En Dzjez. Maar eerst voor mij want ik ben nieuw. Voor mama omdat ze jarig was en dat moet gevierd worden! Met kado’s en taart. En voor mij betekent dat extra romige moedermelk. OK, ik moet even wachten, maar oh oh, wat lekker is dat.

Ik heb heerlijk gezeten met Olma. Die ligt minstens zo lekker als papa en dat vind zij ook. Want kijk maar eens goed, ze valt ook bijna in slaap.

Voor de rest heb ik vaag het vermoeden dat Siebe en Zelda er zijn, maar zeker weten doe ik het niet. Ik slaap nogal diep… Dan ben je je niet zo superbewust van dat soort dingen.

Ja, Jay, zo gaan die dingen, maar je hebt gelijk! Ze zijn er.Maar wie er ook waren, zijn Olpa en Olma, samen met José dus, want die kan nog niet autorijden en op de fiets is het wel heel ver.

Ik was daar over aan het nadenken, maar Siebe en Zelda hebben maar geluk. Die krijgen er ineens een nieuwe Opa en Oma bij! Ik heb daar ook leuke woorden voor bedacht (ik blijf ze gewoon Olpa en Olma noemen hoor!). En die woorden zijn:

Kadopa en
Kadoma

En zo zie je maar weer, in elk woord zit een geheim. Meestal weten die woorden dat niet, en daarom ben ik er. Dzjez.

Het was supergezellig en we hebben heeeeerlijk taart gegeten. Dat is absoluut één van m’n lievelingsdingen! Lekker met de handen en het hele gezicht mee laten genieten van de taart. Intens genieten noemen ze dat!

En gezellig met José gespeeld. Hartstikke leuk is dat. Jammer dat ze vroeg weg moest, want anders had ze Siebe en Zelda ook nog eens gezien. Dat gaan we gewoon regelen de volgende keer. Via agenda’s en zo!

Daarna heb ik Olpa nog even geholpen met z’n camera. Dat is soms best lastig, maar er stonden weer MOOIE foto’s op.

Uiteindelijk hebben Papa, Siebe en Zelda er heel lang over gedaan, want er stonden veel auto’s in de weg en op de weg. Dat is niet goed voor doorrijden. Ik lag dus al in bed, maar geen probleem. Ik zie ze morgen in volle teugen.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

We hebben mama verrast deze ochtend.

Op bed, zonder kado’s, ja wij waren er zonder strikje, dat wel, maar dat maakte haar niet minder blij. Die kadootjes hadden we gisteren al gegeven, iedereen deed het dus wij ook. Zo zijn wij.

Jay was er ook, maar die kan nog geen “Lang zal ze leven” zingen, laat staan z’n handen in de lucht doen. Nee, Jay blijft uitbundig liggen.

Ja, uitbundig ben ik! Dat zeker, met een eigen willetje. Nou wacht maar af, dat wordt alleen maar meer. Straks als ik rollen of zitten of kruipen, dan gaat zich dat nog wel meer manifesteren.

Vandaag heb ik heerlijk in de zon gelegen in m’n kinderwagen. Wat is dat fijn, ik heb er wel 3 uur door geslapen Dat zou ik ’s nachts ook moeten doen, maar dan is het niet zo zonnig warm. Dat maakt alle verschil.

Soms wordt ik ook wel een beetje moe van mezelf. Zo veel dingen in m’n hoofd, zo veel dingen om me heen en het enige wat ik kan is liggen. Ik moet maar leren in het moment te leven. Dat zegt mama ook en dan is het waar, dus doe ik dat maar.

Ik heb ook nog even heel erg in het moment bij papa gezeten. Lekker op z’n arm, zo lig ik goed. Vlak voor ik eten moet. Voorbereiden.

Grutte groet

Ik ben heerlijk naar de crèche geweest en weet je wat? Mama haalde me op! Dat is wel een beetje raar? Ze was er wel, maar ik zag haar niet. Mijn brein was er gewoonweg niet klaar voor haar te zien, en met breinen is het dan zo, dat je het ook niet ziet. Ik verwachte papa! Maar ineens zag ik haar! Yeah, fijn.

Ik ben sowieso wel een beetje in de mama-modus de laatste tijd. Niet dat ik niet van papa houdt maar nu even meer van mama. Zo gaan die dingen.

Ik heb dan ook heerlijk nasi gegeten met mama, want bij papa smaakte die niet of anders. Bij mama niet, dat was lekker. Ook de yoghurt. Papa mocht me naar bed brengen.

In het begin was ik het daar niet mee eens, maar toen kietelde hij me heel eefjes onder m’n oksels en dan moet ik ZOOO hard lachen, dan breekt m’n slechte humeur af en ontspan. Mmmm lekkere melk, lekker sszzzl;..

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vandaag was een thuisdag en die begon eerst om half 7 en toen om 7 uur.

Dat halve uurtje was het gevolg van een flesje melk dat papa me heeft gegeven, want die wilde nog even slapen… Nou dat mocht hij. Een half uurtje dus.

Daarna moest ik opstaan en had eigenlijk een reuzenhonger. Al met al een boterham, een ontbijtkoek en een halve banaan. We hebben gelezen, gedanst en gelachen en daarna ging ik een beetje hangen en dralen en piepen en uiteindelijk lag ik om half 10 terug in bed. Heb zeker anderhalf uur geslapen. Je kunt moe worden van slapen denk ik. Zeker met een groeistuip.

Ik weet eigenlijk niet of ik jaloers of blij moet zijn.

Dzjez kan al van alles en ik kan vooral nog niks. Maar als ik er diep over nadenk ben ik blij. Ik leef in het moment. Ik kan nog genoeg zitten, kruipen, lopen, brabbelen, praten en alles wat daarna komt.

Nu is dus goed. Gisteren ook. En morgen ook.

Dat geldt voor mij en ook voor Dzjez. En papa en mama. Die hebben nogal wat momenten gehad zeg! Olpa had een verjaardagskadootje voor mama voor morgen (ook voor papa hoor) en dat is mijn boek. Het boek van Jay Nol Hoff.

En als ik door dat boek blader dan zie ik een heel leven voorbij komen dat zich af heeft gespeeld in ongeveer 2 jaar, 2 maand en 2 weken. Zo lang is het geleden dat ze elkaar opnieuw tegen gekomen zijn. Zo zie je maar, er is maar één constante in het leven “Alles verandert altijd”

Ja, en ik verander dus ook. Ik word groter en leer nieuwe woordjes, plus daarna en er bovenop begrijp ik ook veel en weet ook meer. Toen papa me ophaalde uit bed, wilde ik drinken. Melk, want het flesje stond er nog, en hij gaf me Roosvicee en ik weet wat dat is, dus roep ik MMMMM

Trouwens er was de grote wisseltruc, papa ging weg (en ik huilde met m’n jas aan, want ik wilde mee) en Beppe kwam! Helemaal uit Drachten voor mama haar verjaardag. Dat was een verrassing, maar de verrassing werd een VERRASSING toen Olpa en Olma ook nog kwamen.

Maar dat was nadat Beppe me in bed had gelegd en ik 3 kwartier geslapen had, want ik had het nodig.

Het was ook errug mooi weer weer en er lag een kleed op het terras achter met veel speelgoed en ik kon heerlijk spelen in de zon. Wat een genot.

Grappig om te zien, dat papa een foto maakt van de fotografen van mama en Jay. De fotografen gefotografeerd.

Ik heb heerlijk nasi gegeten die Olpa minutieus had klaar gemaakt. Heerlijk! Ik hou van nasi en smaak. Zo ben ik gegroeid in de buik van mama en dat is voor de rest van m’n leven. Eten met smaak. Ik ben een EMS kind.

It wie wer in moaie dei.

Of Pah-Pah, want zo spreek ik het uit, alhoewel ik mezelf er al op heb betrapt dat ik soms ook Mah-Mah zeg. Spontaan en zonder dat ik er erg in heb. Jaja, ik leer elke dag bij. Zoals het woord “Krah”, dat betekent klaar en als papa vraag wil je nog brood, dan zeg ik “Nee” en schud mijn hoofd.

Maar goed, een nieuwe mama, want toen ik haar vanmiddag zag, was die mevrouw een stuk minder mama dan ik eigenlijk gewend was. Ik bedoel, een groot deel van mijn dreumes bestaan en dus meer actief bewuste bestaan, was mama zwanger. Nu Jay er uit is en in de box ligt niet meer.

Dat was dan ook een goeie reden om er even naast te gaan liggen en een DIKKE ZOEN te geven!

En ik? Ik vind dat fijn.

Een zoen van m’n broer. Die was vandaag weer naar de ridderschool en heeft weer heeeeeel veeeeel geleerd. Dat is goed, dan kan hij het mij ook leren.

Wat onze mama betreft, ik kende haar die periode vooral van binnen in mijn binnenbuikse wereld. Ik was dus de oorzaak van die dubbele mama aan de buitenkant. Zo ben ik dan weer! Ik zie de dingen graag groot.

Eén oog doet dat dan weer iets minder dan de andere, want die is een beetje ontstoken. Het doet geen pijn hoor, voelt gewoon niet prettig. Ach ja, een goeie slok melk compenseert alles! Lekker bij mama.

En bij papa zitten is ook heel fijn, geen melk, maar wel het juiste deukje bij z’n schouder waar ik m’n hoofd zo lekker in kan leggen. Dat en m’n voetjes vasthouden is de bete remedie tegen kraampjes. Gelukkig heb ik dat niet vaak, maar als ik het heb is dit de ideale houding.

Grutte groet

Zo is het!

Ik mocht nog Bumba kijken. Dat is nu mijn lievelings. Kan ik echt van genieten. Ook van de boekjes. Uiteindelijk ben ik dan best wel moe, want ik was vroeg op en heb niet heel veel geslapen…. Optimaal genieten van de dag noemen ze dat! Daar ben ik goed in.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.