Schudden met je billen is het grapje (van de ontelbare) van papa, als we ’s ochtends met blote billen door het huis lopen. Ik kan dat nu ook. Vroeger als papa het zei schudden ongeveer alles mee, behalve mijn billen. Nu is mijn motoriek (of moet ik zeggen billoriek) op orde en kan ik ook met mijn billen schudden.
Billenschudden is het tegenovergestelde van ‘hoofdschudden’. Dat is namelijk iets wat grote mensen doen als er weer eens iets gebeurt dat volgens hen niet door de beugel kan. En dat is nogal wat, want als je ouder wordt, wordt je beugel waar iets doorheen kan kleiner. Onze beugel is groot, daar kan veel doorheen en als je oplet, werkt het beugelvergrotend, precies wat billenschudden doet. Probeer het maar eens…
Jay zijn naam begint met Jakarta! JAYkarta, hahaha! Ik zeg dat omdat ik erg bezig ben met letters. Ik heb een spel met een trein met letters en die leg ik dan op een rij. Zo weet ik precies hoe welke letter klinkt.
Op school ben ik een spons zeggen ze, want ik neem alles op. Technisch gesproken klopt die uitspraak niet, want ik neem allereerst niet alles op (alleen de dingen die ik leuk vind) en een spons raakt vol en dat gevoel heb ik niet. Ik praat zelf liever over een flashdrive, maar dat komt omdat ik van de generatie ben die nooit meegemaakt heeft dat er schermen zijn die je niet met je vinger kunt controleren…
Vandaag is het trouwens zondag en stond ik al om 6 uur op (dat doe ik eigenlijk elke dag (of eerder) en denk dan dat het al veel later is. We zoeken nog steeds een klok zodat ik precies weet hoe laat het is en dus precies weet hoe laat ik niet op moet staan…
Deze ochtend gaan we zwemmen…
Jaja!!!
En ik ga zonder bandjes! Ik heb vorige week besloten dat ik dat doe en dus doe ik dat nu. Net zoals ik besloten heb niet meer in mijn broek te plassen. Als ik dat zeg dan doe ik dat ook. Ook ’s nachts. Zo ben ik. Ik blijf wel bij de kant en kan niet echt zwemmen nog, maar dat leer ik wel. Bang ben ik niet. Ogen open, neus dicht en zwemmen maar.
Vanmiddag gaan we naar het Circus op de NIS. Die komt en we zijn heel benieuwd wat we daar allemaal te zien krijgen. Ik bedoel, de olifanten wonen om de hoek hier en de apen ook, dus dat wordt gezellig. Mijn vriendjes en vriendinnetjes zullen er ook wel zijn.
Beppe komt trouwens. Nog vier nachtjes slapen. Die hebben we al heel lang niet gezien! En zij ons ook niet. We gaan haar met mama ophalen op het vliegveld. Ze komt van Bali, dus ze hoeft niet lang te vliegen en ze heeft allemaal lekker dingetjes mee uit Nederland!
We zullen daarom proberen wat vaker te schrijven.
Maar eerst gaan we zwemmen.
Het duurt niet lang of dat doen we tussen de regendruppels door. Het is regenseizoen, dus daar moeten we aan wennen. Wij vinden dat niet erg, want wij zoenen de regen (regenzoen). In tegenstelling tot andere mensen, die de regen en het circus stipuleren als “Een abonnement op slecht weer”. Voor mij is dat een typisch geval van het-glas-half-leeg zien. Raar, want met regen is het tenminste halfvol en als je wacht helemaal vol. Kwestie van instelling.
Oud filmpje, maar leuk
We hebben iets nieuws. Papa tilt mij (of Jay) op en dan nemen we een grote aanloop en springen heel ver in het water! We hebben ook een nieuwe opblaasdolfijn en eerst ben ik daar onderdoor gezwommen en toen ging ik er overheen springen met mijn handen eerst en zonder dat ik er erg in had…. was ik aan het duiken-zoals-grote-mensen dat doen!
En ik? Ik deed het ook, zonder bandjes zoals aangekondigd. Ik denk dat ik (bijna) onder water kan ademen. Gelukkig is papa altijd in de buurt en hoeft de goegemeente zich niet druk te maken.
Wat jullie misschien niet weten is dat ik elke ochtend aan mama vraag wat we ’s avonds gaan eten…. Ik ben een lekkerbek. Deze keer wist ik dat mama pannenkoeken ging bakken en omdat het maar bleef regenen, vond ik het op een gegeven moment wel genoeg. “Ik wil naar huis!” vroeg ik vriendelijk, dus dat hebben we gedaan.
Na een bad/douche sessie en papa die ging hardlopen, was het zover. Ik heb 4 pannenkoeken gegeten, terwijl Dzjez al afhaakte bij 2. Als ik zo doorga ben ik straks twee keer Dzjez.
Het regende nog steeds toen we naar het circus gingen, maar het was binnen, dus “Who cares?” Wij hadden onze Hema regenjasjes aan en dan is de regen een vriend.
Het circus was supergaaf, vooral toen ze ‘clowns’ gingen doen. Dat is hard lachen. Met veren, doekjes, ballen en ringen is dan weer iets lastiger als je het zelf moet doen, maar niet minder plezier.
Grootste obstakel was de ballonen die uitgedeeld werden met te weinig mensen die ze op kunnen blazen. Gevolg? Wij gingen naar huis zonder en dat is nooit grappig. Na lang zeuren heb ik er dan toch 1 gekregen, want Jay had een gele. Een met een gat, waar papa een knoop in had gelegd, want als ik ergens mijn zinnen op zet, MOET het gebeuren.
Het avondetenvooruitzicht is trouwens fantastisch. Kip met zelfgemaakt frieten. Een Goeie traditie moet je voortzetten en dat doen we.
Trouwens vorig weekend zijn we nog naar het Nationale museum gegaan. Met een gids en dat was superleuk. Vooral het vliegtuig dat voor de deur stond was levensecht!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 