Dat is aan de buitenkant natuurlijk, want aan de binnenkant schijnt altijd de zon.
Ook daarvoor geldt bij nader inzien dat er zo nu en dan een wolkje voorhangt, zoals gisteren, waarbij ik een sticker op mijn niet-in-mijn-broek-plassen-sticker-kado-vel kreeg en toen we naar bed gingen bleek dat ik alsnog in mijn broek had geplast, alleen kon je dat niet zien….

Dat is regen in de broek en een wolk voor de zon van binnen, want de sticker ging er af. Mijn ouders zijn daar heel streng in. Niet leuk! Gelukkig heb ik vandaag weer een kans om mijn broek droog te houden.

Ik krijg ook een sticker, maar niet voor overdag niet in mijn broek plassen, want ik ben kurkdroog, maar voor als ik ’s nachts niet in mijn broek plas. Want dat doe ik al weken niet meer.

Van de ene dag op de andere was ik plasvrij en dat geeft dan weer de vrijheid om in plassen te springen. En we hebben genoeg plassen want we zitten in het regenseizoen met hele harde buien. Druppels zo dik als knikkers en donders die je zelfs in Keulen kunt horen. Dat is het mooie van Indonesië. Je kunt op dezelfde dag heerlijk in de zon zitten en zwemmen en het volgende moment heerlijk in de regen staan en zwemmen (want nat ben je toch al).

We zijn ook naar Singapore geweest voor een KITAS-run, oftewel een visum. Dan moet je in het vliegtuig zodat je paspoort gestempeld wordt en dan krijg je in Singapore een papiertje en opnieuw een stempel en dan kun je weer een jaar blijven. We reizen wat af!

En Singapore was leuk. We hebben veel gewinkeld, want papa was op zoek naar luide speakers en terwijl we in Mustafa-mall waren kwamen we echt een schat van handige dingen tegen. Alles wat er op de wereld wordt gemaakt kun je vinden bij Mustafa lijkt het. Bovendien is het 24 uur per dag open. Dat is de hele dag!

Toen we terugkwamen en niet gingen zwemmen en Jay en ik een beetje baldadiger werden gingen we naar een cafeetje waar we Orangina mochten drinken. Daarna gingen we eten, frietjes, en toen ging het regenen! En de muziek van de regendruppels op de straat en op de daken is onweerstaanbaar. Resultaat: Twee natte kleuters met een grote grijns op hun gezicht!

Dat zijn wij dus 😉

Superleuk dus. Maar wel een beetje koud naar verloop van tijd, dus toen we thuis kwamen mochten we lekker douchen.

En, we sliepen in de zelfde kamer als papa en mama! Dus nadat we aangekleed waren en een verhaaltje hadden gelezen, gingen wij in 1 bed en papa en mama gezellig in de badkamer zitten. Het leven is een avontuur!

De volgende dag gingen we eerst ontbijten in een hele grote zaal met allemaal vreemde combinaties van eten. Zoals bonen, groenteschotels, glibberdingen en allemaal andere dingen die ik niet kende, maar de mensen wel, want die deden alles door elkaar op een bord! Gelukkig hadden ze ook fruit, toast, croissants en lekkere koeken, en jam, dus we zijn niet verhongerd.

Daarna zijn we gaan zwemmen in het zwembad naast de ontbijtzaal (die ook dienst doet als café, restaurant, verzamelplaats en evenementenruimte) en we waren de enigen. Papa, Dzjez en ik. Niet dat het een cool zwembad was, maar de belofte werd ingelost en daar ging het om!

Om de dag te vullen zijn we eerst weer naar een winkel gegaan voor luide-speakers, maar daarna gingen we naar het museum voor Art & Science. Dat klinkt niet echt voor kinderen, maar dat is het wel. Het is zelfs zo voor kinderen dat de ouderen terug kind worden en mee gaan tekenen.

En het regende weer pijpenstelen. Niet zoals in Jakarta. Onze regen is beterder en harder. Ik bedoel maar! Een betere dag om naar een museum te gaan is er niet.

Het leuke van die tekeningen is dat je ze inscant en dan….. dan verschijnen ze magisch op een heel groot scherm in 3D. Dat is nog eens een manier om trots te kunnen zijn op het resultaat. De auto’s, haaien, ruimteschepen en vrachtwagens gaan echt rijden en het huis dat ik gemaakt hebt, verhuist van plek naar plek.

Ik was dan weer (samen met Dzjez) zeer gefascineerd door de glijbaan, de lichtgevende blokken, bewegende schilderijen en de glijbaan. Ik vond het ook een spannende plek want het was er donker, met zwarte muren. Mooie ervaring! We zijn er wel 2 uur geweest, maar toen was het tijd langzaam terug te gaan.

We hebben gegeten in de kelder van de mall en het was allemaal Chinees. Wij hadden Chinese gehaktballetjes met Mie en dat was best lekker. Papa ging met stokjes eten, en ik vond hem er best Chinees uitzien!

Toen we op het vliegveld aankwamen, ontdekten we een machtig speelattribuut met allemaal kinderen. Soms moet je dan je mannetjes staan en streng optreden. Zeker als je een jongetje duwt en hij duwt terug en je wordt daar uitzonderlijk verdrietig van, omdat hij groter is.

Eind goed al goed, want we hebben elkaar een hand gegeven en geknikt en toen waren we weer vrienden. Zo makkelijk gaat dat!

Ik was blij dat ik in het vliegtuig zat, want ik had honger. Het bakje met pasta is in een paar happen op, net als de broodjes van mij, mama en Dzjez. Dzjez eet weinig-tot-niets, maar die heeft dat minder nodig. Het is duidelijk dat ik met een inhaal race bezig ben en over een paar maanden even groot en zwaar als Dzjez wil zijn. Stoer!

Als we opgehaald worden door Laguiman en wij al best wel moe zijn, vallen we dus als blokken in slaap. Kwestie van seconden. Dat is wat grote avonturen doen met kleine mannetjes.

It wie wer in moaie timid.

Deze slideshow vereist JavaScript.