Mammie (dat is de manier waarop ik mama noem tegenwoordig en niemand weet waar dat vandaag komt. Misschien via Mascha de Beer? Maar die mammie heb ik nog nooit gezien, of de crèche? Nou ja, het zal wel een periode zijn!) had de zon besteld, want wij gingen naar Koningsdag in de Vesting. Daar moet je op voorbereid zijn.

Maar eerst was mama gisteren jarig en daarom hebben wij haar een kadootje gegeven. Papa ook, maar om eerlijk te zijn vond ik onze tekening mooier dan dat kleine plastic kaartje van papa. Daar stond alleen maar een getal op.  Dat van ons is een kunstwerk. Ik zal ouders nooit echt begrijpen.

Voordat we vertrokken vandaag heb ik al vast geoefend voor het moment ik samen eens met Jay ga vetrekken. Hij in de buggy en ik duwen. Gewoon zorgen dat ik boterhammetjes en 2 flesjes mee heb en we kunnen de wijde wereld in. Alleen zorgen dat het hek open is….

We zijn naar de koningsmarkt gegaan en daar zat David de Buurjongen ook met allemaal mooie spulletjes. Ik heb een PIANO gekocht en vanaf nu kan ik componist worden. En muzikant. Dat gaat goed worden! Er zit ook een microfoon bij, dan kan ik daarnaast ook nog prachtige liederen zingen. Mooije tijden.

Er was ook een muziekkorps met allemaal trommels. WOW wat klinkt dat gaaf zeg en die mooie pakken en hoeden die die mannen en vrouwen dragen, misschien moet ik ook bij de fanfare! Papa heeft dat vroeger ook gedaan….. 😉

Ik lag en lach relaxt in de buggy. Lekker weer weer en allemaal gezellige mensen in de buurt.

Er waren ook mensen die zongen! Chanti- en zeemanskoren. Dat zijn mooie liederen. Er waren ook mannen en vrouwen uit Hindelopen (wat op zich al een prachtige naam is voor een plaatsnaam! Hindelopen, ik kan daar allemaal beelden bij oproepen. Hindes die in de omringende weilanden lopen op zoek naar sappig mals gras en een goed gesprek. Of mensen die van hier naar hinde lopen. Of een plaatsje wat bedacht is naar aanleiding van Het Gezang “Even als een moede hinde”) en die zongen in het Frysk! Wij natuurlijk uit volle borst meezingen en toen viel ik in slaap.

Ik moest ongelooflijk plassen en daar was zelfs mijn luier van geschrokken want het liep er zo langs. Onder de toren van de grote kerk in Naarden-Vesting, onder het toezicht van Comenius. Mijn billen en ik waren blij toen ik weer een droge luier aan had.

Toen ik weer wakker werd heb ik gespeeld met mijn nieuwe auto. Een Ferrari. Daar kun je veel mee doen, en veel naar kijken of weggooien. Ik heb ook nog een ander iets gekregen en dat was een trein van Duplo.

Ik vind alles wat ik kan pakken super leuk om mee te spelen. Daar kan ik echt uren mee bezig zijn. Met de Little People bus en de tablet met knopjes en muziekjes of al het andere wat je kunt grijpen.

Enfin, we stonden heerlijk in de zon en ik kon mooi naar iedereen zwaaien en veel mensen zwaaien terug en papa en mama zitten even op het terras om ‘uit te rusten met een biertje’. Ik zeg goed plan.

Ik heb muziek gemaakt op mijn nieuwe piano om geld op te halen, maar dat is niet gelukt. Ik had concurrentie van de jazz/blues band op de hoek van de straat. Volgende keer beter!

Het goeie nieuws was dat toen we thuis kwamen de zon ophield met schijnen. Geen probleem, wij waren supermoe na zo’n lange dag, dus gingen we slapen.

Nadat we wakker waren hebben we lekker gerielext.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

We hebben er een paar van, dus bij deze:

Dus

Dat is wat we gedaan hebben.D’ropuit, want het was mooi weer en dan is buiten beter dan binnen.

Wij hebben dan nog het voordeel dat we een speeltuin naast de deur hebben. Dan is er weinig voor nodig om t campers. Een oude slaapzak, 3 bakjes, 1 met brood voor mij, 1 met brood voor Dzjez en 1 voor de gemeenschappelijke appelschijfjes. Klaar om te gaan is een kwestie van seconden.

Stevig windje. Dat wel, maar levert tegelijkertijd ook weer spectaculaire beelden op. Vooral het haar van mama. Mijn haar is zo dun dat de wind er doorheen blaast. Handug.

Ik pas in een mandje. Daar is papa achter gekomen. Mijn billen passen precies en dan kan hij me samen met Dzjez optillen. Dat is handig omdat.

Ik heb gevoetbald met een jongen die Owen heet en ik kan het al heel goed! Ik hoop maar dat als ik later groot ben dat ik geen voetballer wordt. Dat vindt Boudewijn de Groot eng. Dus dan zal dat wel zo zijn.

’s Ochtends hebben we eerst nog thuis allemaal speeldingen gespeeld (en aai-path gekeken). Ik heb draaien gespeeld en daar wordt je draaidronken van en dan van je om, maar dat is wel erg lachen, dus doe ik dat maar. Alles voor een grap zeg ik! Als je een grap ziet moet je’m niet laten liggen zeg ik altijd maar.

Stel je maar eens voor: Je bent een grap en je ligt ergens voor het oprapen. Op straat, in het gras, op de grond en je wordt niet opgepakt. Dan duurt het maar even en je bent een slechte grap. Overtijd, bedorven, alle kans om te stralen is dan voorbij. Dus.

Gisteren zijn we naar Beppe geweest en het was prachtig weer! Stralende zon en dus de korte broek aan!

Ik niet, want ik kruip nog over de grond en dat zou pijn aan mijn knieën kunnen doen. Daa-haa! Ik raak de grond niet aan met mijn knieën! Ik gebruik mijn heupen en de Jay-wave en zo kom ik overal!

Wl heerlijk gespeeld trouwens  en goed geslapen ook, dat doe ik overal en altijd en gemakkelijk en dat is dan weer gemakkelijk.

Ik had superveel geluk, want eerst was Beppe daar (we waren ook bij Pake en Fannie, maar die waren niet thuis. Dat is dan voor de volgende keer.) en Beppe zien is altijd gezellig! En toen… toen kwamen Senn, Nynthe en Tessa ook nog! Nou ja dat is speelplezier voor 10! En dat hebben we dan ook gedaan.

En daarna nog wat gegeten en toen naar huis. Ik en Jay klaarwakker in de auto! OK, Jay kreeg best wel honger aan het eind, want het was zijn tijd. 7 uur is zijn tijd. Dan moet hij melk en naar bed, maar dat gaat niet als je in de auto zit, dus….

Wachten tot thuis en dat is nooit grappig. En dan is de weg lang! Dzjez herkend al ruim van te voren dat we er zijn. Die heeft een ingebouwde GPS of zo. Hij kent ook al het verschil tussen links en rechts (rechts is waar je duim links zit) en dat is handug.

Met een flesje naar bed is wat ik wil!

Ik niet hoor. Eerst een Danoontje. Mama heeft het gezegd, dus krijg ik het ook! Lekkuhrlr (ja ik probeer alles heel goed uit te spreken tegenwoordig. En de rrlrlrlrlr is lastig!). Daarna met een flesje naar bed.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Gisteren kwam papa onverwacht vroeg thuis.
ik lag te slapen hoor, maar ik had al een paar keer aan mama gevraagd, wanneer komt papa? Alsof ik het wist en ik wist het niet! Echt niet. Dus was de verrassing des te groter toen hij me uit bed haalde. En wakker maakte, want ik was een deuk in mijn matras aan het slapen!
Alsof ik dagen niet geslapen had.

We gingen naar de winkel om Paasinkopen te doen en we waren niet alleen, maar wel de leukste, dus.

In de AH was een joekel van een Paashaas en na een initieel angsthaasmomentje, was het ijs gebroken en kwam ik er achter dat als je op de gele knop druk te Paashaas begint te zingen! Leuke liedjes en dat betekent dansen. Papa en mama kunnen gewoon hun gang gaan, want ik blijf hier. Bij de zingende Paashaas! Helaas heeft papa alleen een foto genomen van mij in een auto van Sesamstraat.

’s Ochtends waren we ook al naar de dierentuin geweest met 5 boterhammen die we allemaal opgegeten! Buitenlucht maakt hongerig. En regen maakt nat! Want dat geluk hadden we ook nog, Jiehaa.

Dzjez durft al weer 2 millimeter dichter bij de dieren te komen. Dat gaat de goeie kant op, over 2 jaar kan’ie ze aanraken.

Daarna gingen we snel naar huis om de boeken van de bibliotheek op te halen en weg te brengen. Als we te lang wachten, kun je uiteindelijk het boek zelf kopen.

Mama kromgebogen over het stuur, wij met de haren in de wind snel naar binnen, snel naar buiten en dan naar de bieb. Maar die was dicht. Nou ja! Dan gaat het om maar om de kilometers. Goeie training.

Toen we thuiskwamen ware we allemaal MOE en gingen tevreden slapen met een flesje.

…

…

…

…;-)

En toen was ik wakker en papa was beneden en Dzjez sliep nog. Dat kan dus ook.

Na de winkel gingen we naar huis en wij waren allemaal nog goed wakker en nog niet echt honger dus konden we nog wat leuke dingen doen. Daar hebben we dan weer filmpjes van gemaakt!

Oh ja, nog een foto uit de oude doos, gewoon omdat’ie leuk is en omdat het kan!

En mama heeft kip gemaakt en dan gaat ze in weer en wind naar buiten om in de tuin verse kruiden te halen. De kip snapt er zelf niks van, maar hij smaakt er veeleer lekkerderer door!

En deze foto is van mij toen ik net wakker was en mijn overheerlijk flesje kreeg met The Highwaymen op de achtergrond! Melk smaakte nooit lekkerderer.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

We zijn gisteren naar de kinderboerderij geweest. Nou ja, kinderboerderijtje, maar dat neemt niet weg dat de dieren groot en eng zijn.

Dat vind ik.
Noem het perspectief (ik ben klein), noem het angsthazerij (maar ik ben geen haas)of noem me Bange Rik (maar ik heet Dzjez) het feit is dat ik het niet zo op heb met dieren. Of ze nou zo klein zijn als een cavia of zo groot als een varken, ik vind ze leuker op afstand of in een boek.

En de tegenstrijdigheid is dat ik er zelf en graag naar toe wil. Ik wil dus eigenlijk toe naar wat ik eigenlijk eng vind. Is dat niet de essentie van het leven?
Of draaf ik nu door….
Misschien is het wel de engheid van de saaiheid van iets en is bang blijven goed. Zonder angsten is er ook niets om te overwinnen of te overzinnen (ok ik geef toe ik laat me even gaan in dichterlijke vrijheid).

Begrijp me niet verkeerd hè, angst gaat niet alleen over bang, maar ook over iets verliezen wat je graag hebt. Dat is dus de kinderboerderij. Ik hou van dieren maar vind het eng om ze in het echt te zien en tegelijkertijd wil ik het niet missen.

En ik heb op de trekker gereden. Dan heb je alleen maar aandacht voor het stuur.

Ik ben niet bang voor de dieren en geniet van de zin en de gezelligheid.

We zijn er op de bakfiets naar toe gegaan en ik mocht gewoon naast Dzjez op het bankje zitten en kreeg de wind lekker in mijn gezicht en haren (nou ja, dunne haartjes, zoals papa). Heerlijk!

Ik merk dat ik ouder word, of beter gezegd groei in besef en kunnen. Nee, ik loop nog niet, maar heb werkelijk alle kruipmogelijkheden ontdekt en gepraktiseerd en kan in een mum van tijd van A naar B.

Niets is veilig en alles moet ik vastpakken en voelen en bij voorkeur proeven. In mijn mond stoppen. Vooral schoenen. Ik hen een schoenentik, want als ik er een zie moet ik er naar toe.

Verder ben ik hersteld van een periode waarin ik me niet helemaal jofel voelde. Koortsig, pijnerig, ik kon niet uitleggen wat het was, maar veel wakker, weinig gegeten, maar dat was toen en nu is alles beter. Ik voel me goed en kan zo hard lachen dat het lijkt alsof ik een trekpop ben!

Eigenlijk moeten we vaker schrijven want er gebeurt gewoon te veel om op te sparen!

’s middags, na de nodige dutjes zijn we naar de speeltuin geweest en de zon was er ook. Jay op de deken met speelgoed en appel en brood en koekjes en ik bezig aan mijn glijbaanmarathon. 42 keer d’r op en d’r af! En mama met haar ie-rieder op het bankje. Gezellig. en het werd nog gezelliger want Julian kwam ook nog!

Julian is mijn zwembuddie en een maand of zo jonger. Samen maken wij het zwembad onveilig met spetters en spaters! Maar nu zaten we onwennig naar elkaar te kijken. Op het droge is alles anders.

We hebben uiteindelijk wel fijn gespeeld en gezwaaid naar elkaar en vooral niet veel gezegd. Woorden kennen we nog niet.

Spelen doen Jay en ik ook samen. Binnen, en dat is de inleiding voor dit filmpje (voor ik het vergeet):

Met LEGO, dat heb ik herontdekt.

Maar goed, nu ben ik moe en stop er mee. Er zijn nog leuke foto’s!

It wie wer in moaie tiid.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vandaag heb ik dus voor het eerst (of tweedst) gedrukt op de WC>

Na weken van oefenen “Als je moet poepen of plassen dan ga je naar de WC” en dat is heel ritmisch, is het eindelijk zo ver. Deze ochtend betrapte mama me op moeilijk kijken en heeft pap me op de WC gezet en ik zat daar. En ik zat daar. En ik zat daar en ineens…. PAPAH ik heb gepoept! riep ik, en ja hoor, het was geen leugen, het was een echte drol, keutel, bolus, poep, kaka. In de WC met remspoor en al en ik was blij! En papa ook en we hebben mama gebeld en die was ook blij (nadat ze door had wat er echt was gebeurt). Nu is het een kwestie van dit ritme vasthouden…

Ik lag op de gang toen dit allemaal gebeurde. Open deur betekent voor mij door de deur.  Zo ontdek ik de wereld. Niet dat ik h e l e m a a l mezelf ben. Ik moet namelijk soms overgeven en het is voor het moment tussen voor en na waaien ik me even niet goed voel, maar dat is het. Er voor en er na lach ik en ben vrolijk. Nu ja!

Oh ja en diarree, dan ben je helemaal mee! Van die dunne die instant je billen rood en pijnlijk maakt. Ik ben zielig (maar niet heus), i maar even en dan is het klaar.

Nee ik kan nu al kunstkruipen. Ik kan van zitten naar liggen en terug, hup rechtop. Ik ben vlug als water en wil OVERAL aanzitten.

Slapen doe ik goed, maar heb geen idee waar ik ben als ik wakker wordt. Soms achterstevoren, soms ondersteboven, soms met mijn neus tegen het haas van m’n bedje geduwd. Hele avonturen terwijl ik slaap.

Deze ochtend had ik nog een druppeltje overgegeven en daar had ik dan weer in gelegenm dus was het genoeg aanleiding voor papa om me eerst even in bad te doen, waar ik dan weer geen zin in had, dus werd het een korte sesseie, waarbij papa de tegenwoordigheid van geest had om in de handdoek te wikkelen en me eerst een flesje geeft voordat ik de kleren aan krijg. Hehe, dat was nodig! En dan ben ik weer blij!

Siebe en Zelda waren er ook dit weekend en maandag, maar nu even bij Beppe. Dan hebben we niet altijd tijd om onze avonturen op te schrijven. Dat is wat eigenlijk!? Zwarte gaten in onze jeugdige-ontwikkelings-avonturen! Nou ja, ze waren goed en Siebe en Zelda zijn morgen weer hier!

Oh ja!
BAkfiets, daar hebben we een paar keer in gereden en ik op de bok, naast Dzjez. En Dzjez is net zo blij als ik dat we naast elkaar zitten. Echte broer!

Je en zij, ik papa Siebe en Zelda zijn naar OOM Siebe geweest en Jaqueline en zijn in de Jacuzi geweest. Ik wat korter dan S&Z, want toen het water begon te borrelen had ik er snel genoeg van.

Ik heb nog wel even muziek gemaakt op de piano met die Oom Siebe die net zo goed kan spelen als ik. Een ware virtuoos dus! Ik voelde me er helemaal thuis… en tuin. Thuis in de tuin, waar Siebe aan het speerwerpen was met Siebe (broer).

Zelda en ik hebben huisje gespeeld, maar dan bij ons thuis. Daar zie je dingen door een roze bril zonder roze bril. Dat komt door het plastic en de zon. Die scheen dit weekend!

Genoeg te beleven.

It wie wer in moaie tiid.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Terwijl Dzjez door papa naar Olpa en Olma is gebracht en daar de ochtend bij een snipverkouden Olpa doorbrengt, ga ik afzwemmen.

Nee, haal die lach maar van je gezicht! Dit is serious business. Ik drijf als een eend en zwem als een zeehond en vandaag laat ik dat zien. Het publiek staat op de kant met camera’s in aanslag. Mama heeft haar mooiste bikini aangetrokken en ik weet niet of het zweet of zwembadwater wat er in mijn ogen loopt, maar IK ben er klaar voor.

Ik heb heerlijk gedobberd, gebadderd, gespetterd, geproest, getrappeld, gespaterd en toen…

Toen ging Hotze botsen?

Nee, toen was ik klaar en had mijn zwemdiploma op zak! 2 zelfs. En nu ik er over nadenk, iedereen kreeg een diploma. Met andere woorden: Ik zat in een goeie groep!

Na al die druppelvolle inspanning zijn we naar Nederhorst gereden om mijn succes te vieren. Olma was al terug en ik heb een ererondje gemaakt op de tractor. Hé, dat gaat ook ineens! Rijden op een tractor! Tsjeemig, wat een dag!

 

Mijn dag was ook mooi. Nadat ik wakker geworden was in een nadrukkelijke NEE-stemming, loste die in de loop van de ochtend op, zoals de mist in Noord-Nederland, oftewel Fryslân. Eerst even tanken en onderweg was echt vanallus te zien! Bij Olpa keek ik hem eens die in de ogen, want hij zag er wel uit als Olpa, maar klonk als iemand compleet anders! Alsof hij een misthoorn had doorgeslikt! Arme Olpa, hij was het toch echt.

Ik heb eerst wel even het antwoordapparaat afgeluisterd, maar mama was weg.

Verder heb ik gespeeld en hebben we toch nog lang gewandeld. Olpa en ik.
OIma was op pad met haar vriendinnen om mooie kleren te kopen. Bloezen en zo, want die zijn mooi. Daarna hebben we lekker geluncht en gingen we naar huis. En thuis gingen we slapen en toen…

…toen ging ik niet slapen. Ik denk dat het chloor en twee diploma’s een dreumes gewoon te wakker maken, Ik was dus wakker! Nou ja, dan maar veel kruipen en er een nog mooiere dag van maken.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het is zo ver.
Ik pas niet meer in mij schelpje.
Er is weer een fase voorbij.
Of een nieuwe fase die begint.
De fase waarin ik met het gezicht naar voren, lekker in de wind mooi om me heen kan kijken en dat is bijzonder. Ik kan nu zelf kiezen of ik naar boven naar de lucht of beneden naar de grond, of naar links, of naar rechts, of naar Dzjez of even achterom naar papa.

Wat een ongelooflijk avontuur. Het lijkt misschien alsof ik overdrijf, maar dat is niet zo. Alle nieuwe dingen moet je zo intens mogelijk ervaren! Met al je zintuigen, dus ik pref de zin en knijp met mijn ogen.

En, het allermooiste is dat ik naar links kan kijken en Dzjez recht in zijn ogen kan kijken. Zijn blije ogen, met een vleugje bezorgdheid. Zo is hij.

Toen ik thuis kwam was mijn haar van boven spontaan in de krul gesprongen. Ik had papa al gezien terwijl de anderen dat nog niet hadden en ik kruip al lachend naar hem toe. Zo snel als ik kan. Dan ben ik echt blij hem te zien!

Ik ben even bezig met mama terwijl ik iPad kijk. Ik ben een beetje moe, maar heb een mooie dag achter de rug en een mooie nacht voor de boeg. Ik ben op het randje, balancerend op het koord van de emotie, de rechterkant overhellen is goed, blij en positief en de andere kant overhellen is slecht, onblij en negatief. Het koord schommelt en ik red het bijijijijijna….

De laatste 3 treden van de trap waren funest. Papa tilde me, hij had mijn handen vast en ik stopte met stappen en dat was een grote fout. Het gaf mij alle reden om volledig over te hellen naar de andere kant van het koord, te vallen en te gaan brullen. I Gelukkig kon ik mijn sokken nog uit doen en redde de speen van de fles mij van een volledige instorting 😉

De rust van de fles is als een warme deken.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.