Vandaag gingen we samen naar de crèche en we hadden de zelfde oranje t-shirtjes aan (nou ja, bijna).

Eerst had Jay een andere aan, die met Love, Love, Love er op. Die had ik vroeger aan en was één van m’n lievelingsshirts, maar het paste niet bij z’n broek. En dat klopt. Leuk geprobeerd papa, maar gelukkig hebben mama en ik smaak.

De foto is daarom van de avond.

Daarna zijn we samen naar de crèche gegaan dus en het was best wel weer eens leuk om samen te gaan. Het was best koud! Papa had gelukkig een jasje aangedaan. Brrr, je merkt wel dat het herfst wordt. Ik klaag niet hoor, want overdag is het lekker!

Ze waren blij dat ik er weer was. Ze stonden nog niet in de rij, want niet iedereen was er, mar Manja kondigde het wal al aan. Ik ben een knuffelbaby.

Voor mama moet het wel gek zijn en niet alleen voor mama! Ik was er al heel vaak geweest en dan ineens niet meer. Dat laat een leegte achter en vul die maar eens op, op zo’n korte tijd. Niet eenvoudig.

Ik was daarom ook blij dat mama ons kwam halen! Dan is ze niet meer zonder mij.

Ik heb een mooie dag gehad op de crèche. Alleen al Jay die babbelt en lacht op de achtergrond is al leuk. Daarnaast is Dauwe er en de anderen, dus voldoende speelplezier!

Maar ook ik was blij dat mama er was? Gezellig naar huis.

Na het eten en de aardbeien en de 2 bakjes yoghurt, was ik helemaal klaar.
Klaar om te spelen, want het was een kwestie van hernieuwde energie en ik ben lekker gaan spelen. Met de autootjes, de puzzels en kleuren!

Niet alleen de kleurplaten, want ik kwam er achter dat ik ook nog veel niet ingekleurde plekken had. Nou ja, met een stift in de hand is dat snel geregeld. Mama en papa waren niet superblij. Gelukkig was het afwasbaar.

D’r was ook nog een leuke verrassing uit Bali. Een T-shirt voor de kleine broertjes Hoff. Eerst mag ik hem dragen en dan Jay. Supercool. Super bedankt Irene, Noa en Quyn!

Uiteindelijk 8 uur in m’n bed.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ik doe alle geluidjes na die ik hoor. Ping, ting, tok, piep en dat is nog maar het begin. Ik zit in een soort woordenrollercoaster. Ik zeg heel veel woorden na en maak ook al zinnetjes. Noenen aandoen, bijvoorbeeld. Ik ga ze bijhouden en meedelen. Leuk voor later als ik echt eloquent ben.

Deze ochtend waren we gezellig thuis met mama, papa was op zolder aan het werk. Ik heb lekker gespeeld en rondgelopen en dan kijk ik regelmatig naar Jay om te kijken of het goed met hem gaat.

Het gaat vandaag wel goed met me. Gisteravond daarentegen niet. Toen had ik een soort hick-up. Met andere woorden, ik voelde me niet goed en moest huilen. Dat doe ik anders nooit dus des te raarder is het dan.

Mama is met me naar beneden geweest en daar heb ik een harde BOER gelaten en daarna duurde het nog een minuut of 5. En toen was het goed. Gelukkig maar, want zelfs ik ben er niet aan gewend.

Ik draai ook meer en meer en daar wordt ik draaierig van en raak ik van in de war. Ik bedoel, vroeger kon ik het niet en nu wel en probeer het onder controle te krijgen. Wat een avontuur!

Ik had dat ook! Ik had hard en diep geslapen en toen ik wakker werd moest ik huilen; Heel lang en ontroostbaar. Ik wilde gewoon bij mama zitten en HARD huilen. Hey! Mag dat ook eens?

Toen had papa een idee. Kleuren. En ineens was ik blij en heb ik veel gekleurd! Voor je informatie: Dat mag NIET op de kast!!!!! Dan weet je dat ook.

ik heb mama ook nog even geholpen aan het aanrecht. Ik schuif er dan zelf de stoel naar toe en klim er op. Ik wil niks missen. Misschien moet ik een soort eigen opstapje hebben?

’s Middags zijn we met z’n allen gaan fietsen naar Bussum en hebben gewinkeld. Ik vind dat gezellig zolang ik maar regelmatig een koekje en water krijg. M’n goede gedrag werd beloont! Ik kreeg een ijsje bij De Engel (zo heet’ie) Lekker! Aardbei! Mmmm!

Papa heeft een belletje op ‘auto’ gezet. Die zegt ook ‘PING’ leuk!

Daarna hebben we nog met Siebe gefacetimed. Ik heb ‘Oh behave’ gedaan van Austin Powers en Siebe ook. Dat is cool. Siebe heeft nog enen paar dagen vakantie en dan moet hij weer naar school! Maar eerst ging hij trainen vanavond.

Dat ga ik ook doen later…

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Of eigenlijk avond, of nog eigenlijker gisteravond. Je zou kunnen zeggen dat ik lachend in slaap val. En als dat zo is, zal ik ook wel lachen in m’n slaap of in mijn dromen. Dat is goed. Dan wordt je ook weer vrolijk wakker.

Het was mijn derde werkdag alweer, want de nieuwe pomp was er nog steeds niet. Arme Dzjez, dan moet hij alleen naar de crèche. Niet dat ik denk dat hij het erg vindt hoor. Het is een echte gangmaker en daar heeft hij mij niet voor nodig.

Haha, zo is het! Ik was gelukkig wel op tijd wakker. Voordat papa de kans had het te doen. Niet dat ik dat erg vind hoor, maar dan zie ik mama ook nog even. En dan kan ik Jay nog even uitzwaaien.

Het was trouwens behoorlijk fris vanochtend en we gingen in de bakfiets. Niet dat het één met het ander te maken heeft, maar in dit geval was het een voorbode van een warme dag. Lekker nazomeren.

Op de crèche betekent dat nog steeds factor 100, want dat moet volgens de reglementen en dat heeft twee gevolgen:

Ik ben en blijf de kleur die ik heb

Ik ruik naar typische zonnebrand. Ik bedoel maar.

Ik niet. Ik ben aan het werk 😉 en heb veel bezoek waar ik interessante schatergesprekken mee moet hebben. Beneden bij de lunch of als er weer van die vrolijke gezichten boven de wieg komen kijken.

Ik ben wel de enige die mag slapen overdag en dat is maar goed ook. Want zo’n werkdag is best vermoeiend kan ik je zeggen.

In had ieder geval was het weer een mooie dag en heb ik me GOED vermaakt. Dat is wat ze tegen papa zeiden toen hij me op kwam halen. Yiehaa, zeg ik dan en Papah. Lekker op de fiets weer op weg naar huis.

Papa ging koken en ik ging met mijn rug tegen zijn benen aan staan. Zo gezellig samen en toen wilde ik Beer kijken en eten. En dat heb ik gedaan. Mama was ook al thuis met Jay inmiddels, maar ze moest achter parkeren want er stond weer zo’n stomme bus voor de deur!

Daar wordt mama niet vrolijk van. Dat gedoe! Maar dan is ze gezellig weer thuis en Jay ook.

Die Jay, die maakt wat mee op een dag zeg.

En dat is nog  niet alles, want als ik thuis ben moet ik weer werken van papa. Deze keer op mijn buik op de tafel. Goed voor mijn nek, zegt’ie. Het grappige is dat ik al behoefte heb om te kruipen en ik vind alles best. Dan maak ik weer iets mee en daar gaat het om!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ik zal het direct maar zeggen: Ik ben vandaag gedraaid.

Van m’n rug op m’n buik en terug en volgens mama was ik daarin sneller dan Dzjez. Ik vind dat niet belangrijk. Het gaat er om dat je het kunt en om eerlijk te zijn heb ik geen idee hoe ik het doe. Het gebeurt gewoon terwijl ik bezig ben ben iets en vervolgens draai ik terug terwijl ik bezig ben met iets anders.

Probeer dat maar eens te structureren.

Uiteindelijk kan ik zelfs lopen en praten en zitten en die dingen. Dat lijkt nog ver weg….

Ik was vandaag weer mee met mama. Gedoe met borstpompen en voedingen en zo. Bottomline is dat het er niet is en ik aangewezen ben op de natuurlijke bron van de natuur: Mama.

Ik vind dat wel gezellig. En mama ook. En Truus en mama haar andere collega’s ook. Ik ben tijdelijk de jongste medewerker van Gaus en dat is iets om trots op te zijn!

En ik ben trots op jou! ik ga je helpen ook, als ik het kan, en dan zorg ik er voor dat je snel kunt zitten en staan en lopen. Ik zeg dat niet uit eigenbelang hoor, gewoon vanuit gezelligheidsbelang.

Wat overigens wel weer van interessante aard is, is het feit dat papa me vanochtend wakker moest maken. Gek hè! In het weekend ben ik vroeg en is ik vroeg moet, word ik niet wakker. Ik bedoel maar.

Dit was het moment waarna Jay de befaamde draai maakte. We hebben de draai niet kunnen filmen maar het was een verdraaid mooie draai. Heen en terug. Een behoorlijke ‘stap’ voor een baby. Baby Jay.

Ik hou het kort, het is al laat en ik mag morgen niet uitslapen.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Alles gaat om het perspectief.

Vanuit mij geredeneerd ga ik mee naar kantoor en vanuit Dzjez geredeneerd, gaat hij alleen naar de crèche. Wat is er aan de hand? Vraag je je af.

Nou, de kolf van mama deed het niet, dat is er aan de hand. En dan zijn er grofweg 3 opties:

1. Mama blijft thuis en ik krijg borstvoeding
2. Ik ga mee met mama naar haar werk en ik krijg borstvoeding
3. Ik ga naar de crèche en mama naar kantoor en vanaf dan is het ontregeld

Het werd optie 2 dus en zo zie je maar weer dat je bij het wakker worden nooit weet wat er de rest van de dag gebeurt. En dat is goed.

Het was een leuke dag kan ik je zeggen. De hele dag mama zien en keuvelen, kletsen, lachen en knipogen naar Tante Truus. Dat was wel een grote verrassing voor iedereen en zeker Tante Truus. Die kent ons heel goed want ze leest onze blog. Nu is ze er ‘live’ bij.

Ik kan niet anders zeggen dat het een boeiende dag was.

Ik kan je zeggen dat het eigenlijk geen grote indruk op me heeft gemaakt. Ik neem waar en ben dan Zen. Ik kan me op één of andere manier gemakkelijke manier aan passen aan nieuwe situaties. Zoals deze ochtend, maar ook gisteren versus vandaag.

Gisteren waren Siebe en Zelda er nog en vandaag niet. Van binnen voel ik dat, maar ik weet ook dat ze er zijn. Niet bij ons thuis, maar altijd in mij. Zoals Jay gisteren ook al zei. Mooi idee.

Op de crèche keken ze even raar, dus heb ik dubbel m’n best gedaan. Zingen, dansen, spelen, bewegen, in het zand spelen, zorgen dat bepaalde mensen hun knieën onder de tafel hielden. Dat moet tijdens het eten. Dan moet er ingegrepen worden. Ik doe heel goed mee, zeggen ze. Ik vind dat normaal, zo ben ik.

Toen ik thuis kwam met papa zijn we eerst naar de winkel gegaan en heb ik goed het miniwinkelkarretje geduwd en heeft papa alle boodschappen er in gedaan. OK, ik ben even in een onbewaakt moment de deur uitgeglipt, maar gelukkig kon papa me tegenhouden voordat ik weer gearresteerd werd…. 😉

Ik was blij toen ik mama en JAY! weer zag. Fijn weerzien en dat moet gevierd worden.

Ik merk wel dat mijn geest ouder wordt dan m’n lichaam of spraak aankan op dit moment en dat zorgt soms voor brommerige situaties. Het is een beetje alsof je naar een belangrijke afspraak moet en je auto wil niet starten…

Ach ja, kwestie van tijd.

Ik heb wel zelf de yoghurt opgegeten. Althans de laatste restjes van de bodem. En dan kom je er achter dat het hoofd groter is dan de kom. Ach ja, ook hier, kwestie van tijd.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.