Dat mag ook wel eens gezegd worden.
Ik heb je ver voor dat je er echt was al aangekondigd en al bedacht en besproken wat we samen gaan doen. Als broers, de Bende van Hoff en de ridders van de Vesting, maar nu je groterder wordt, merk ik dat er geen woord van onwaar is. Je bent een gezellige, leuke, lieve, lachbekerige, grappige en slimme broer. Nu al en je kunt nog niet eens praten en lopen.
Soms denk ik dat je het er om doet. Dan kun je langer baby zijn en soms heb ik het gevoel dat papa en mama dat helemaal niet erg vinden. Ik denk dat wij denken dat je nog lang genoeg groot gaat zijn en dat dit een fijne periodes. En met fijne periodes is het zo dat je er zo goed mogelijk van moet genieten, zo lang je kunt. Van het echte en de gedachte er aan achteraf, want dat is volgens je brein namelijk precies dezelfde ervaring.
Je voelt hem al.
De kunst is om een levendige fantasie te hebben. Hoe levendiger die is, hoe meer je je brein voor de gek kunt houden. Het woord fantasie is niet voor niks afgeleid van phantazein, wat zichtbaar maken betekent!
Ik ben ook blij dat jij er bent, of eigenlijk al was moet ik zeggen, want ik kan me geen beter welkom heten als je geboren wordt met jou als broer! OK, zonder sentimenteel te worden natuurlijk, want zo zijn we niet. Daar zijn we te stoer voor.
In dat opzicht ben ik blij dat ik GROEI en begrijp wat spelen is, maar bovenal spelen leuk vind!
En wat betreft nog niet kunnen praten en lopen, Dzjez heeft daar een punt 😉
De achtergrond heeft nog een extra dimensie. Door niet te focussen op lopen en praten kan ik m’n lach en gevoel voor empathie ontwikkelen. Moeilijke woorden voor prioriteiten stellen, wat op zich ook al weer een moeilijk woord is!
Deze keer gaat het niet alleen over ons, maar ook over papa en mama.
Die kwamen ons namelijk woensdag ophalen nadat zij gezeild hadden op het Gooimeer. Meer van dat zeg ik, en er was ook nog harde wind geweest zeiden ze. Dat zal wel, want zeilen doe je met wind, zo is het. Later als wij groot zijn willen we ook zeilen. Ik en Jay in een bootje. Dat is een mooi vooruitzicht.
Wij hebben ook water plezier gehad hoor. Gisteren (zaterdag), want toen was het behoorlijk warm weer en had papa een badje neergezet. Ik vond dat geweldig! Zelf in en uitklimmen alsof ik nooit iets anders had gedaan! EN het was nog maar de eerste keer! Zelfs Dzjez vond het ondiep genoeg om er in en uit te gaan, ik bedoel maar. Stap voor stap komt hij wel over zijn watervrees heen!
Ik ben al over mijn watervrees heen! Ik plas namelijk al zelf!
Echt zelf bedoel ik dan hè. Als ik zonder luier loop, klim ik zelf op de wc, doe mijn afwaterbehoefte en klim er weer af en trek door. Ik bedoel maar! Papa en mama hebben zelfs “Pull-Upp” luiers gekocht, dus dan kan ik op de crèche ook. Handug!
Wat we vandaag ook nog gedaan hebben is fietsen lopen en het was lekker weer! Als je goed kijkt, zie je papa op de achtergrond. Die is aan het rekken. Daarom houdt hij het rek vast… We zijn ook even gestopt bij de kinderboerderij. Even snel dag zeggen en dan weer door.
Daarna nog even naar de markt, maar op 1 of andere manier ga ik dan altijd gillen! Misschien omdat er dan teveel mensen zijn of zo. In ieder geval, als we na de visjes, de nootjes, de bloemetjes en de groentjes weer terug naar huis gaan, ben ik weer stil en extra blij! Extra, gewoon omdat het kan.
Vrijdag zijn we e i n d e l i j k naar de buurvrouw gegaan. Eindelijk, want ik heb er wel een half uur over gezeurd en toen zijn we eerst nog naar de winkel gegaan, en toen pas zagen we haar en toen pas mocht ik er naar toe. Jay wilde ook maar die kon niet over het muurtje klimmen… Ik heb veel gebabbeld en naar de regenton gekeken. Altijd goed, contact houden. Daarna ben ik weer naar huis gegaan.
Ik heb trouwens gehoord dat papa een taart gemaakt heeft. Een aardbeienkwarktaart. Helemaal zelf en geen pakje. Dat is lekkerder zegt hij. Ik weet dat nog niet, maar heb ook gehoord dat we dat vandaag gaan proeven… Ik hou je op de hoogte.
Ik heb dus iets met brillen en vind het leuk om ze zelf op te zetten. Soms doe ik dat samen met Dzjez, maar dat is niet strikt noodzakelijk.
Ondanks het feit dat ik niet praat of loop, doe ik meer en meer dingen zelfstandig. Zoals muziek maken. Dat vind ik gaaf. Iets doen en dan met een auditief resultaat. Oorzaak-gevolg en ik ben verantwoordelijk.
Ik heb ook een theorie over mijn ‘situatie’. Het is simpel: Er zijn zoveel indrukken om me heen (Dzjez, papa, mama, Siebe, Zelda, crèche) dat ik het gewoon absorbeer en geniet. Daarom lach ik ook zoveel. Plus, de vrolijkste baby van de wereld zijn, kost ook energie!
Een ander oorzaak-gevolg dingetje is dat als je een broodje met appelstroop eet, dan kan het zijn dat je gezicht er onder komt te zitten. Nou ja! Nou en?
Trouwens, je kunt je goed verstoppen onder het badje. Zelfs zo goed dat ik moeite had mezelf terug te vinden!
Oh ja, we hebben ook nog even gedonderjaagd met papa. Dat is altijd een mooie afsluiter van de dag! Lekker gek doen en hard lachen. Dat doe ik ook meer en meer met Jay. Samen spelen en samen lachen. Het is niet erg dat hij nog niet praat, hij begrijpt humor en de spelletjes. Daar begint het.
Dus, dat is het voor nou. We hebben vast wel meer dingen beleeft, maar dat komt nog wel.
Je kut het niet zo goed zien, maar ik ben naar de kapper geweest.
Het zit in laagjes.
En dan krult het beter. Dat kun je wel zien aan de achterkant, maar het is geen het-zit-goed-als-ik-opsta-coupe. Mijn haar is er nog niet aan gewend. De bedoeling is dat we het nu gaan kammen. Ik zal foto’s laten zien als het zo ver is.
We zijn zaterdag ook weer naar het Naarderbos geweest en daar hebben papa en mama foto’s van op Facebook gezet. Ik bedoel maar.
En wat dat betreft ben ik consequent: Ik ga niet naar het water. Ik kom zelfs niet in de buurt. Voor mij is het territorium de speeltuin/glijbaan, ons laken en de bakfiets. Van die bakfiets ben ik overigens twee keer af gevalln. BOOM, met een stuit. Gelukkig was het maar 2 keer en geen 3.
Ik was een beetje pieperig en dat kan vanallus betekenen.
Of ik ben moe, of gefrustreerd dat ik nog niet kan lopen, of ik krijg een tandje, of wil graag iets uitleggen en dat lukt nog niet.. Of een combinatie van alledrie. Tussen de pieperigheden door ben ik wel vrolijk hoor! Kan het alleen niet zo goed plannen.
Het was heel erg warm zaterdag, dus dan is het in huis ook erg warm! Gelukkig is de airco aan en voelt het redelijk koel. Plus daarbovenop, ik ben behoorlijk moe, dus val als de wiedeweerga in slaap! Warm of niet.
Zondag was het koeler en zijn we niet naar het Naarderbos gegaan, maar thuis gebleven en dat kwam goed uit, want ik moest nog een beetje helpen…
Helpen met de vaatwasser en de beste manier om dat te doen is door er in te kruipen. Dan kun je namelijk goed bij. Kijk maar door hier te klikken. Verder help ik vooral van de wal in de sloot, maar het begin is er. Net als bij mijn eerste woordjes. Het ziet er naar uit dat mijn eerste woordje, naast, het woordje ‘ook’ is. Als iedereen aan het eten is, zeg ik ‘ook’ en dat betekent dat ik ook wil eten. Duidelijk!
Ik begrijp wel heel veel hoor! Alle namen ken ik en ik kijk direct in de goeie richting en ik begrijp uhuh en nee, alleen dan lach ik heel vriendelijk en ga gewoon door…
Ik hou je op de hoogte.
Ik heb trouwens nog gereden in de kar met Zelda. Lachen! Dan kijk ik echt trots en ben ik vrolijk!
En we hebben nog in de speeltuin gespeeld. Op de glijbaan en een poging tot fietsen, maar ik had niet heel veel zin. Moet niet fietsen! Genoeg andere dingen toe doen.
Ik ben nog van de glijbaan geweest:
Aan het eind van de dag ging Zelda weg. Naar haar andere huis. Maandag op bezoek bij Siebe in Frahan, het uiterste puntje van België. Ik denk dat ik haar wel ga missen!
Het was al mooi weer toen ik wakker werd.
En buiten ook.
Met een lach op mijn gezicht lag ik achterstevoren-binnenstebuiten in mijn bed toen papa binnenkwam.
Ik had een goeie nacht gehad en dus alle reden om vrolijk wakker te worden. Ik had namelijk gedroomd over de Teletubbies. Eerst had ik ze tijdens het eten gezien, en samen met Dzjez heel hard gelachen, en toen ik eenmaal in bed lag en diep sliep kwamen ze dus terug. We hebben samen grote avonturen beleeft.
Dat hebben we trouwens vandaag ook. We zijn naar de kinderboerderij geweest en ik heb gefietst. Niet langs de varkentjes, niet langs de konijntjes en zeker niet langs de veel-te-grote-kip die daar rondloopt. Ik heb het niet zo met levende dieren, hoe klein dan ook. Dat is een tijdelijke afwijking die ik met mijn broer Dzjez deel. Gedeelde angst is dubbele angst zeg ik altijd maar.
We zijn ook naar het Naarderbos geweest. Dat is een groot groen grasveld en daar kun je heerlijk zitten en met de bal spelen, totdat je ontdekt dat je moeder weg gaat met Zelda! Dat vind ik niet leuk, dus dan ga ik er achteraan en toen ontdekte ik WATER!
En als ik een keer water heb gezien en gevoeld dan wil ik vooral daar in en mee bezig zijn. Dat ik kopje onder kan gaan houdt me niet bezig en wijzigt ook niet mijn gedrag. Water is fijn!
Uiteindelijk moet ik er uit, en uiteindelijker gaan we naar huis. Met rode armpjes en wangetjes en een warme gloed.
Het was een mooie dag en vrijdag gaan we weer.
Want dan is het weer weer mooi.
Ik ben naar de kapper geweest en ik mocht in de auto zitten en heb niet gehuild.
Integendeel, ik heb ongeveer het wereldrecord kletsen verbeterd. Daar oefen ik dan ook hard op als ik wakker ben. De hele dag klets ik door, totdat ik aan het eind van de dag weer als een blok in slaap val.
Maar dat doe ik dan weer niet voordat ik een ongelooflijke hoeveelheid, vers gemaakte lasagne heb opgegeten. Samen met Jay een grote-mensen-portie. Lekkerrrr!
Daarna nog even lekker in bad om het zand af te spoelen, dan een flesje en het verhaal van Rinus de rommelige reus en BOEM, in slaap vallen!
Wij zijn op vakantie geweest.
Naar Vlieland dus.
En dat was voor mij al de derde keer buitenbuiks en 1 keer binnenhuis. Vlieland is dus echt mijn ding. En ook van papa. Die kan echt het hele verhaal vertellen, van de eerste keer zonder mama tot de laatste keer met mij en Jay d’r bij. En al die keren was Zelda er sowieso bij en Siebe alle keer behalve 1.
We gingen op een loeigrote boot en ik ging er naar toe met Jay in de grote auto van mama en Siebe en Zelda in de kleine auto van papa. Op de afsluitdijk ging de brug open en kwamen Tessa en Papa bij ons dag zeggen en hebben we snel een broodje gegeten. En toen de brug weer dicht was, reden wij weer door. De auto lieten we achter op het parkeerterrein en wij zaten op het bovendek in zon en wind en met heel veel mensen.
Ik mocht gewoon rondkruipen. En ondanks het feit dat de spijlen van het hek hoog zijn en mijn hoofd er niet door past, zijn er toch bepaalde mensen die denken dat ik naar beneden kan storten in het water. Dat kan natuurlijk niet, tenzij ik bovennatuurlijke krachten heb en de stijlen uit elkaar kan buigen, om vervolgende mijn lijf er door heen te wurmen.
Maar dat kan ik niet en als ik het zou kunnen, waarom zou ik het doen? Precies.
Het was een best lange tocht en ik kan je zeggen dat ik blij was dat we er waren. Niet dat ik ging slapen of zo hoor. De aankomstdag is er een voor bikkelhard die niet opgeven! Vlieland roept dat ook over zich af hoor moet ik zeggen. Zelfs papa ziet er anders uit als hij op het eiland is. Meer… ruig, ja, meer als een de oer-Fries zoals je hem uit de boekjes kent. Haar alle kanten op, bruin en een baard.
Ik heb nog geen baard, maar ben wel bruin. Vooral mijn voetjes want ik draag nooit sokken.
Ik was ook blij dat we er waren. Niet vanwege de vaste grond onder de voeten, maar de ruimte voor avonturen. Achter het huisje is een grote tuin en achter de tuin is de zee en daar varen de bootjes! Ik ga dan ook vaak en graag bootjes kijken.
De vrijdag is voor ons. Ik bedoel, dan zijn er nog geen anderen, dus hebben we de tijd voor ons zelf. Eerst moeten we boodschappen doen in de Coop. We eten macaroni, behalve ik. Ik eet niet tot weinig, want ik zit in die fase van mijn leven. Die groene dingetjes en die oranje dingetjes vind ik niet leuk en zeker niet lekker!
Ik wel, ik smul daar van, want ik heb een missie. Groeien en groot worden. Ondertussen vergeet ik te praten en te lopen. Staan kan ik wel en ik ben de wereldrecordhouder 110 meter kruipen, maar lopen dus nog niet. Gelukkig ben ik wel grappig, heb humor en kan ongelooflijk goed knuffelen. Ook kwaliteiten die niet te versmaden zijn. Dus.
De tweede dag kwamen Beppe, Irene, Evelyn, Tessa, Noa, Quin, Lauren, Philine, Senn, Nynthe en dan nog Bente, Iris en Siebren. Heel veel vrienden dus en dat vertaalt zich in veel gezelligheid. Die waren op de camping dus dan ben je al dicht bij het strand.
Belangrijk nieuws om te vermelden is dat ik ZELF naar de WC ga. De truc is dat ik gewoon geen luier draag en dan moet ik wel, dus dan doe ik het ook. In het begin was het even wennen en raar, maar uiteindelijk vind ik het leuk om te doen! Zelf plassen. Later, als ik nog groterder ben, doe ik het ook niet meer als ik een luier om heb. en poepen. Komt goed (ook als ik niet afgeleid ben door Masha en de beer).
We hadden prachtig weer en zo nu en dan niet. Met mooi weer zijn we op het strand.
Het is bewezen dan ik een zandhaas ben. Ik hou van zand en niet van de zee, en Jay is een zeebaby, die kan als het moet 500 meter kruipen om bij de zee te komen om lekker in het water te spetter en zand te strooien. Ondertussen blijf ik op afstand en speel in het zand. Dat water is echt niks voor mij. Veel te nat en daarom krijg je me er echt niet met wat voor stok dan ook  naar toe.
Mama heeft dat sinds het laatste bezoek met vuurtorens. Nu ja, vooral de trappen naar boven van de vuurtorens. Eenmaal boven wil ze maar 1 ding en dat is terug naar beneden! Ondanks het mooie uitzicht en de interessante apparatuur. Dat komt van de veranderende hormonen na de zwangerschap zegt ze. Â Interessante gedachte… maar wat weten die hormonen daar nu eigenlijk van. Die kunnen dat toch niet zien?
Gelukkig ben ik wel boven geweest met Siebe en Zelda en dat was gaaf! Zo hoog en zo’n mooi uitzicht. Wilde ik niet missen. Ik heb papa gezien en die was een kabouter. En Jay was zelfs een kaboutertje! Als je hoog staat, worden mensen klein.
Over kabouters gesproken, Siebe, Zelda, Papa en ik zijn nog naar  het kabouterbos geweest ook! Op zoek naar kabouters en trollen, over heuvels en door dalen, langs takken en langs bomend en ondanks het feit dat we heel veel gezien hebben, hebben we geen kabouters gevonden. Jammer, maar dat had geen impact op het grote mooie avontuur. En daar gaat het om!
We hebben op 8 juli Beppe’s verjaardag gevierd in ons huisje! Kon ik mooi lang-zal-ze-leven zingen en hoera, hoera roepen en dat deed iedereen. En iedereen was er! Zo gezellig met iedereen spelen en met elastiekjes bandjes maken. Ik kan ze nog niet zo goed maken, maar des te beter dragen en er over praten, want ik hou m’n mond geen moment dicht!
Ik tierlantijn daar dan weer gezellig tussendoor. Siebren (Sieb in het kort en dat lijkt weer veel op Siebe!) wil me graag op tillen. Dat vind ik OK tot een bepaalde hoogte en dan ben ik er klaar mee! Siebren doet het omdat hij me zo leuk vind en graag een soort grote broer wil zijn, en dat snap ik, maar uiteindelijk laat ik hem weten dat het genoeg is. Dus.
Ik vind hem lief hoor.
Wel leuk zo veel mensen. Gelukkig had ik nog even extra geslapen. Ik slaap veel. Eerst wordt ik wakker met Dzjez en dan ga ik opstaan en dan wordt ik vrij snel weer moe en dan ga ik weer slapen. Veel indrukken. Wat dan weer grappig is, is dat ik op het strand gewoon doorga! Soms even een dipje en dan wat waterspetters, eten, drinken en dan weer verder! Zo ben ik.
We zijn ook gaan fietsen toen het mooi weer was, helemaal naar de andere kant van Vlieland! Daar was ook een zee…. en grote duinen, dus daar konden we dan ook weer even ravotten. Terug door de duinen en mama kromgebogen over het stuur als ze weer eens een dikke duin op moest. Goed voor de billen!
Mama en Zelda hebben ook nog een echte zeehond gezien. Ze zaten op het bankje op de dijk en ineens was daar een klein kopje dat boven de golven uitstak. Ver in de verte, maar na een paar keer op en neer was het duidelijk. Het is een echte zeehond!
Je hoort het wel, het is een hele mooie vakantie en daarom hebben we het vertrek echt uitgesteld tot het allerlaatste moment! De late boot op vrijdag en daardoor konden wij eerst nog naar de verjaardag van Bente en gebak eten en naar het strand… Maar ik had een zonnesteek of zo want ik was heel warm en heel moe. Mijn stranddag bestond voornamelijk uit slapen en dat was goed…. zzzzzzzzzzzzz
Ikke niet!
Alleen maar op pad en onderweg en onder water (eefjes maar, maar ik ben niet bang voor water!). Het was een heerlijke dag. Op 1 of andere manier voel ik me gewoon heel erg op mijn gemak als ik op het strand ben en de zee en alle bekenden en gezelligheid. En ook vandaag slaap ik niet en ga ik door. Gelukkig ben ik ingesmeerd, maar ondanks dat ben ik echt bruin aan het worden. Ik bedoel maar.
Als we uiteindelijk vertrekken en de bagage halen en de fietsen wegbrengen en naar de boot gaan, val ik inslaap in de buggy….
Ik ben dan weer wakker en voel me behoorlijk ok. Niet superjofel, maar chill genoeg. Ik blijf dan ook lekker bij mama op schoot. Daar lig ik het best. Het was nog mooi weer en lekker zon en stevige wind, dus we konden weer buiten zitten. En toen, toen gingen we weer naar huis.
Ik vind dat we een mooie en fijne vakantie hebben gehad op Vlieland.
Ik zeg: Volgend jaar weer!
Er gebeurt zo veel de laatste tijd, dat mijn hoofd er niet altijd naar staat om blogs te schrijven en dit staat in tegenstelling tot het aantal blogverhalen dat ik meemaak. Want dat zijn er nogal wat.
En de dag er na waren we in Aerdenhout en daar waren mijn andere nichtjes Noa en Quin uit Bali! Ook al zo gezellig.
En ik zag ze ook weer en nu begrijp ik dat het mensen zijn en kan ik ook kruipen en schattig zijn. Ik heb een supelcool jasje gekregen van Irene. Knalrood. Staat goed.
En Siebe en Zelda waren er ook in eens. Papa was ze gaan halen in België en wij zijn met mama in de auto er naar toe gegaan en dan hen ineens daar zien is een grote verrassing! Supergezellig.
Dzjez & Jay 