Het is lang geleden, maar ik heb een dag niet geschreven. Gewoon omdat er te veel te doen was. Jay en zo. Dus vandaag schrijf ik 2 in één: Vandaag en gisteren.

Gisteren was een gezellig dagje, want Beppe, Olma en Olpa waren er in de ochtend. Beppe had in Nederhorst den Berg geslapen en ze hebben het heel gezellig gehad! Jaja!

’s Ochtends kwamen ze dus naar ons. Ik mama, papa en Jay. Nog meer om naar te kijken!

Nadan Olma en Olma weg gingen ben ik met papa en Beppe naar de winkel gegaan. Dan mag ik weer lekker in m’n rijdende troon zitten en om me heen kijken en zwaaien. We zijn er snel door heen gegaan en daarna nog langs Olpa en Olma om de telefoon te brengen. Daar heb ik niets van gemerkt want ik sliep.

Toen we thuiskwamen was Arnoud er, een vriend van papa, die kwam kijken naar Jay, maar wat hij ook zei was dat ik toch ook wel veel op mama kijk. Nou dat is ook zo.

Maar de pret was nog niet op, Lauren, Philine, Evelyn en Menno kwamen ook, grote gezelligheid dus! Ja, daar kun je me voor wakker maken! Ik heb een supercoole garage gekregen. Een heel mooi ding. Ik begrijp nu nog niet goed wat ik er mee moet, maar het ziet er uit als een grote schat!

Ik had ook al een ‘auto’ gekregen van Tessa, daar kun je op zitten en rijden, maar mijn motoriek zorgt er voor dat dat vooral achteruit is. Vandaag heeft papa in dat opzicht een foutje gemaakt. Hij heeft me geduwd en nu weet ik dat dat VEEL LEUKER is. Dat vraag ik hem dan vanaf nu ook elke keer vriendelijk.

Toen iedereen weg was had ik samen met mama en Jay nog een fijn moment. Ik ben behoorlijk gek op m’n broer. Mooi en lief mannetje. Ik hou van hem en ben blij dat hij er is.

Enfin, na zo’n drukke dag is het goed slapen en ik werd pas wakker om 8 uur! Ik bedoel maar. Dat zijn goeie tijden.

Om een uur of 10 kwamen Olpa en Olma en ik zou met hun meegaan. Nog eeeeefjes slapen. Dat werd tweeëneen half uur! Ik heb het nodig zeker, die schoonheidsslaapjes….

Daarna ben ik wel met ze mee gegaan en we hebben allemaal leuke dingen gedaan. Shoppen in de AH, dat vind ik gaaf, want dan kan ik…. ZWAAIEN, precies.

Ik heb gespeel, fruit gegeten, en Olpa heeft me ZEKER 10 minuten op de trap laten staan. Dan leer ik het af zegt hij, want ik ben een GOZER. En als je een gozer bent dan verken je grenzen. I dit geval op de trap.

Hoogtepunt van de dag was een Van Dobben kroket. HEERLIJK, die staat met stip in m’n top 10!

Toe we thuiskwamen had ik nog een kado! Van Tessa, die was geweest met Robin en ik was er nog niet. LEGOOOOH super. Bedankt hoor, daar ga ik super mee spelen.

Op een gegeven moment hoorde Jay huilen en moest ik spontaan ook huilen. Ik schrok, toen papa me bij hem zette was het over. Als ik hem kan zien, is het goed. Mooie vent. Ik probeer me onze avonturen al voor te stellen aan de binnenkant van m’n ogen en dat ziet er goed uit!

Uiteindelijk, na nog een boterham en nog meer knuffelen en Teletubbies ben ik naar bed gegaan. Als ik klaar ben met m’n flesje, dan zeg ik KLOR en dan mag ik in bed.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

M’n broer is er dus nog steeds niet en we weten waarom. Niet blog 500, want die is ongemerkt voorbij geblogd, ook niet omdat het niet gezellig zou zijn, want dat is het wel, ook niet omdat het geboortekaartje nog niet klaar is,want dat is klaar (en dus weten we z’n naam ook), ook niet omdat het te vroeg zou zijn, want het is al aan de late kant. Nee, of hij is gewoon lui, maar dat geloof ik niet, dus vind hij het of te koud of het is gewoon nog niet de tijd.

Dat laatste vinden wij niet. Het is tijd, maar goed, dingen gaan zo als ze gaan. Dat is m’n eigen credo, dus zal het wel zo zijn.

Ik was er al vroeg bij deze ochtend en een beetje water had geen zin. Neus vol en hoesten is nooit grappig. Uiteindelijk mocht ik bij mama in bed en ging papa douchen. Daarna mocht ik in bad. Lekker fris de week in.

Ik was niet echt van het ontbijt, ondanks de honing die smaakt als snoepjes. Ook de banaan was het niet, alleen een beetje melk. Mama kwam er ook gezellig bij en zo was het fijn ontbijten, zonder te bijten. Want ik heb niet gebeten, gewoon er bij gezeten. Ook goed.

Uiteindelijk was ik klaar om weg te gaan en dan wijs ik naar de deur, roep iets wat lijkt op jas. Daar ben ik dan niet meer vanaf te brengen. Ik had er zin in. En op de crèche ook. Eerst nog even naar papa kijken, maar toen hij een brug van Lego had gebouwd, was ik verkocht. Hij stond op en ik zwaaide. DA-HAG!

Ik heb een goeie dag gehad op de crèche. Dat hebben ze ook tegen papa gezegd toen hij me op kwam halen. En dat ik boevenstreken heb uitgehaald. Als ze me roepen, lach ik, draai me om en loop weg Dat is leuk, want dan komen ze achter me aan! Nee hoor, geen echte boef hoor! Ze vinden het leuk.

Thuis werden we verrast door de deurbel en ineens waren daar de overburen. Hannah, Mies en Wiebe en hun moeder. Die kwamen ons welkom heten met lieve bloemetjes en een ei! Wij hebben hen dan vervolgens verrast met Nib-It chips, waar ik er dan ook van kreeg. Helemaal niet erg en gezellig. Wiebe is anderhalf en een beetje, dus we kunnen dan later spelen. Hij weet het nog niet en ik kan het nog niet zeggen, maar als je even oud bent en zo dicht bij woont….

Daarna was ik klaar en ging ik heel erg niet eten. Niet veel zin, kan hè! Zelfs met Teletubbies. Wel yoghurt en daarna melk. En dan naar bed.

Eens kijken wat morgen brengt.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dat ben ik zegt mama en daar ben ik trots op!
Dat zal ik altijd zijn en altijd blijven en daar ga ik m’n best voor doen ook. Want zo ben ik.

Vandaag bijvoorbeeld heb ik weinig gehuild, goed gegeten, veel gedanst en gepraat en gezongen. De hele dag! Als ik ook maar een woord of geluid hoor dat lijkt op ‘Tksj’ dan begin ik direct “Tipsy, Lala, Poo” te zingen en dat rond ik dan af met “Hey Hallooo”

Ik heb een fascinatie voor wasmachines, drogers en deurtjes. Niet alleen MOET ik door een deur als deze open staat, als ik kan wil ik de deur ook doen doen, zoals bij de droger en de wasmachine. Dat houdt me van de straat. Soms probeer ik of ik het deurtje op kan eten, maar dat is niet het geval. Deuren smaken niet lekker, tenzij het de deur van het huisje van de heks van Hans en Grietje is.

Soms huil ik, en dat komt vooral als mij groot onrecht wordt aangedaan, zoals het woordje “NEE”,als ik bezig ben met mijn volledig geoorloofde ontdekkingstocht En dat is een goeie reden. Dat is wat ik vind.

Ik was wel een beetje snel moe, dus ging ik even slapen.
Dat ‘even’ werd 2 uur en toen ik wakker en weet je wie er was?
OLMA!

En weet je wie er er niet waren?
OLPA en PAPA!

Die waren naar DHZ winkels, voor een Deltaschuurmasjiene en een mat voor in de bijkeuken. Dan ga ik met mama en Olma naar de winkel om kaas en kinderkaas te halen. Kinderkaas is minder zout en dan vind ik het ook lekker!

Twas best koud en dan krijg ik een rode neus! En toen we thuis kwamen waren papa en Olma ook al thuis, dus kon ik nog even gezellig bij Olpa zitten. Niet te lang want ze gingen weg. Olpa wilde even rusten, want die heeft griep en kan hoesten! Ik kijk verschrikt om me heen als hij dat doet en sta klaar om weg te rennen!

Daarna was een kantelmomentje. Of ik ga naar bed, want ik trek aan m’n oor of ik moet serieus afgeleid worden. Het werd dat laatste, want ik ben met papa Indoneesjiesj gaan halen. Op de fiets, door de kou, met korte mouwen!

Nee hoor, dik ingepakt. Met dubbele muts en ik vind het leuk. Dan zing ik uit volle borst mee met papa: “Singe-ah-jah-Jippy-Jippy-Jay, singe-ah-jah–Jippy, ah-jah-Jippy, sine-ah-jah-Jippy-Jippy-Jay!!

Bij de Indonees was weinig te beleven, dus wilde ik best snel weer weg. Want weggaan betekent opnieuw op de fiets. Ik heb het bijna volgehouden tot huis. Een paar 100 meter en toen was ik klaar. Best koud ook, vond papa ook en dat zegt wel wat!

Thuis was het gelukkig warm en was alles snel weer goed. Zeker als ik lekker bij mama mag zitten. Knuffelen is extra lekker als je een beetje koud bent.

Daarna heb ik gegeten. Boerenkool in de lente! Ik bedoel maar en yoghurt, maar dat kun je altijd eten. ALTIJD! Terwijl papa en mama hun indonesies eten. En dat ruikt lekker, maar dat is niet voor mij, want dan heb ik weer de hele nacht dorst. En dat wil ik niet.

En daarna nog even bij papa liggen. Lekker languit en daarna was ik klaar. dat zeg ik tegenwoordig zelf. Klaa. En dan gaan we naar boven. Lekker uitkleden, pyjama, flesje en met een glimlach het bed in. Da-ag, zeg ik nog.

It wie wer in moaie dei.

PS.: het geboortekaartje voor m’n broer is gemaakt

hèhè, ik heb er echt op zitten wachten. Ik bedoel, geboren worden zonder uitnodiging! Dat kan toch niet!?
Ik heb er even naar gekeken en vind het ok. Ik bedoel, het is wel het eerste wat ik van mij laat zien voor de meeste mensen. Ik, broer van Dzjez, en die heeft al een hele reputatie.
Ik denk dat ik daarom ook wat langer blijf zitten… Wat meer tijd om m’n strategie te bepalen.
Wie ben ik, hoe zie ik er uit, wat is de eerste indruk,… Ik denk er nog even over na.

Al met al ben ik er wel uit hoor. Ik ga VERSCHRIKKELIJK mezelf zijn.
Ik weet nu al dat ik daar het best van de hele wereld in ga zijn.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De knecht van kappe knapper Knap is knapper dan de knappe kapper. Hij knipt en kapt de klanten van de knappe kapper, knapper dan de knappe kapper Knap zelf knipt en knapt, maar dat was het einde van de dag.

Het begin was minder glorieus, want ook deze ochtend liep m’n humeur achter op de feiten. Papa was dan ook kordaat en liet mijn ogen en neus dan ook lekker tranen/druppen. Want mijn neus (in gedachten wijs ik er nu naar) loopt als een lekkende kraan.

Na m’n flesje en de boterham en de banaan, was m’n humeur nog steeds zoek, maar werd dat gecompenseerd door papa die verhaaltjes voorleest en mij helpt de puzzel te maken. Het begin van het zelf kunnen. Let maar op.

Uiteindelijk heeft papa me in bad gestopt en een flesje gegeven en toen ben ik gaan slapen. Een uurtje of zo, maar daarna was m’n humeur weer bij.

M’n broer is er nog steeds niet, die zit heel erg in mama haar buik. Vanachter zie je het niet echt, maar als ze zich dan omdraait ist’ie er ineens! De buik van m’n broer! Kolossaal en dan te bedenken dat er hoe dan ook een klein babietje uitkomt.

Ik ben benieuwd wanneer en hoe hij er uit ziet. Vandaag is blog 499, dus.

Papa ging op de fiets naar het gemeentehuis en boodschappen doen, dus hebben mama en ik verschrikkelijk staan zwaaien voor het raam. Dat doe je als iemand weg gaat.

Toen hij thuis kwam, lag ik te slapen.

Na 3 uur werd ik weer wakker en was er een groot stuk van de dag weg! Gelukkig was papa thuis en hij had een fietsstoeltje gekocht en ging dat monteren en ik mocht kijken. Ineens moest ik een piepend geluid maken. En nog eens…. Ik zat vast en kon niet weg, de deur had mij vast! Precies daar waar m’n vingers zaten. 3 om precies te zijn. Dat kon je zien aan het schuine streepje over de bovenkant van m’n vingers.

Gelukkig was de schrik vele malen groter dan de pijn.

Daarna zijn papa en ik gaan fietsen! Met de kop in de frisse wind, langs paden en langs lanen. We hebben schaapjes gezien en beeeeeh geroepen, we zijn langs de volkstuintjes gefietst en langs huizen. Ik zat daar prinsheerlijk! Toen zijn we gaan winkelen.

We hadden te veel spullen voor de fiets, dus hebben we de winkelwagen mee naar huis genomen. Dat was een bijzondere ervaring en we hebben met de achterbuurvrouw gekletst.

Op de terugweg heeft papa me gedropt bij de kapper. Gelukkig was hij snel terug, want ik kende die mensen niet! Dat si best eng. Daarna mocht ik in de ‘JEEP’ zitten, maar toen ik in de gaten kreeg dat ik geknipt werd, begon ik te huilen en ik ben niet gestopt totdat het klaar was. Koekjes, Donald Duck ten spijt, alleen Tomas de Trein kon me even stil krijgen, maar dat was niet meer dan van korte duur.

Mama was blij met m’n nieuwe haar en ik met haar. Ik zat lekker op haar schoot, boven op m’n broer naar Sesamstraat te kijken. Na een goeie maaltijd en nog wat rondgelopen te hebben, was het bedtijd.

Ook fijn.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.