Ik heb ze niet gezien, maar het was op de Keverdijk, dus ze zullen wel ergens zijn geweest.

Wij waren er in ieder geval wel. We zijn trouwens eerst naar de andere markt geweest, de markt in de Vesting. Daar hebben we bloemen en fruit en en groenten en vis gekocht. Het is daar een gezellige drukte en aan de hand van papa is er genoeg te zwaaien.

(geposeerder foto, met mooie glimlach)

‘Ze’ waren de buggy vergeten en dan mag ik op de arm. Hoog in de lucht heb je een beter uitzicht dan in de buggy. Dan zie je vooral de buiken van de onderkant, maar nu kijk ik de mensen recht in de ogen!

Toen we thuiskwamen zijn we direct doorgegaan naar die andere Keverdijkjaarmarkt. En dat was een drukte van belang en muziek en zon die mijn ogen scheen.

Ineens was daar een vrouw met grijs haar en dat was Christel. En toen ineens ook Opa en Oma! Nou ja, je komt ook vanallus tegen op zo’n jaarmarkt!

Er waren trouwens heel veel dingen te zien zeg! We hebben nog mooie kleertjes gekocht, dat is het voordeel van zo’n markt. Iedereen doet zijn spullen weg en een ander kan ze dan nemen. Goed gezien van die mensen.

Maar ik heb nog steeds geen kever gezien! Wel heel veel andere dingen! Maar uiteindelijk was Jay moe en gingen we naar huis.

Ik was wakker, dus ga niet naar bed. En dat moet je ook niet proberen, want ik heb net de BRUL 3.0 geïnstalleerd en die maakt gegarandeerd HEEL VEEL HERRIE! Maar het was mooi weer en papa was bezig met het hek, dus was er genoeg te doen.

’s Middags zijn mama, Jay en ik op een geheime missie gegaan waar papa niets van mag weten. Ik kan er dan ook niks over zeggen.

Toen we thuiskwamen zijn we weer naar de Keverdijkjaarmarkt gegaan en weer hebben we geen kevers gezien. We stond er voor onze deur een kraam die alles gratis weggaf. Nou, dat is leuk! Ik mocht een hele mooie trekker uitzoeken en daar heb ik dan ook HARD mee gespeeld.

Ik mocht bij de muziektent op de grond en heb mijn uiterste best gedaan om mijn nieuwe polo heel erg vies te krijgen en mocht je het je afvragen: Het is gelukt!

Er is echt van alles interessants op de grond te vinden zeg! Kruimels, takjes, sigarettenpeukjes! Maar papa schoont mijn pad, dus voor ik iets te pakken heb is het weg!

Heb ook nog even gezellig met Dzjez gedold. Als je eenmal ligt, bedenk je allemaal leuke spelletjes!

Ik speel met mijn trekker en dans op de muziek (afwisselend, want anders val je om). Later vond ik nog een balon en daar heb ik HARD mee gespeeld en als ik een pet had gehad, had ik er zeker geld mee kunnen verdienen!

Dat doet me er aan denken: We hebben ook nog een tamboerijn gratis gekocht. Daar kan ik ook nog veel muziek mee maken! Leuk.

Nog 1 ding:
Ik heb nieuwe laarsjes. Mama heeft ze aangedaan en ik wilde ze niet meer uit. Als het aan mij lag had ik ze zelf aangehouden in bed! Je weet maar nooit… maar mama was het daar niet mee eens…..

Ik kruip telkens meer (en sneller) en heb ontdekt dat dat uiteindelijk toch beter gaat dan de Jay-wave. Wat ik nog steends niet snap is wat die tenen daar onder aan, aan de voorkant van mijn voeten doe en wat ik daar mee kan, want als ik sta met mama of papa, dan sta ik.

Dat is het, geen idee wat ik verder moet.
Misschien komt dat nog.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het is al weer lang geleden en dat is aan de ene kant goed en aan de andere kant niet.

En wat is tijd. Bijvoorbeeld over de het bestaan van de aarde, dat is ongeveer 4.560.000.000 jaar of  1.664.400.000.000 dagen.  Wat zijn dan 7 dagen. Of 14. Niets. En ik had waterpokken.

Nou kan dat heel erg zijn en je kunt er heel ziek van zijn, maar bij mij viel dat mee. De aanloop was een paar rusteloze nachten waar vooral papa en mama last ven hebben gehad en ineens was daar een pok. En pok! daar was er nog 1. En voor ik het wist zat ik er onder en dat was het.

Ik zag er gewoon uit als een wandelende krentenbol en meer niet. Niet echt jeuk, niet echt pijn of wat anders, gewoon wat last van mijn gewoonlijke MIJN-, IKKE-, en NEEEEEEH- periode. Ik weet niet of die heftige was dan anders, dat zou kunnen.

Voordeel van ouder worden is dat je het langer vol kunt houden en ik zie aan papa en mama dat ze het niet leuk vinden, dus ga ik nog even door. Ook als ze het wel leuk vinden trouwens….

Ja en het is niet dat ik je op dat soort momenten de alleraardigste broer van de hele wereld vind. Mijn oren doen soms pijn van dat gebrul! Gelukkig remt het me niet in mijn ontwikkeling en ga ik het zelf waarschijnlijk nooit hebben. Dat gebrul.

Het grootste deel van de tijd is wel mijn allerliefste middelbroer (en dat is niet omdat hij dat dan per definities is hoor!). Hij aait me graag, en speelt met me en geeft me speelgoed dat niet ‘MAAAIJN!’ heet en geeft me soms melk. Samen kijken we dan ook Teletubbies en Hopla en zo.

Ik kan trouwens ook kruipen! Alhoewel het me meer overkomt dan dat ik mijn motoriek bewust stuur. Ik doe nog steeds graag de Jay-wave, ondanks de minder hoge topsnelheid en een gegarandeerd vieze romper of shirt. De grond wordt er lekker schoon van.

Echt staan kan ik nog niet, maar ik blijf oefenen.

Siebe is ook nog geweest in de afgelopen periode die veel korter is dan het bestaan van de aarde, en dat was fijn. Gisteren zag ik hem ook nog even op FaceTime en dan word ik helemaal hieperdepieper! Siebuh! Denk ik dan heel hard.

En Zelda. Dat is ook zo’n heerlijke knuffelkont! EN zorgzaam. Ze doet me in bad, droogt me af, brengt en haalt me op en van bed, doet mijn luier. Zo maar, hip! En ik vond dat behoorlijk gezellig!

Ik ben trouwens ook een paar keer naar de kinderboerderij geweest en ondanks het feit dat ik (nog) niet bang voor kippen ben, vind ik ze niet heel leuk als ze dicht bij komen.

Nou moet ik zeggen dat het ook wel hele grote kippen zijn! Wel een meter of zo. En ik sta niet rechtop, dus dan moet ik omhoog kijken om hun ogen te zien. Dan wordt zo’n kip wel heel groot, snap je?

Ik kan al fietsen op de bakfiets (alhoewel die niet van zijn plaats komt). En bellen: Ding Dong!

Jay zit dan in de bakfiets en aan de binnenkant van onze ogen reizen we de hele wereld rond. Aan Jay kun je goed zien dat we in de binnenkant net over een dijk langs de zee rijden en de wind strak in onze gezichten staan. In de zee zien we grote walvissen en dolfijnen die uit het water springen om ons te begroeten.

Voor ons op het fietspad valt een groot stuk scheepswrak en ik weet met een behendige stuurbeweging de brokstukken te ontwijken, terwijl ik met mijn linkerhand zwaai naar een aardige mevrouw onder aan de dijk. Van die dingen dus.

Ik ben trouwens ook de beste kunstknijperknijper in de hele wereld (en volgens mij is daar ook maar 1 van). Zo maak ik de mooiste composities, die daar boven op, als je de juiste code kent, ook nog eens iets betekenen……

Douwe is ook komen spelen op een vrijdag. Dat was heel normaal, maar dan anders, want hij was bij ons. We hebben ongelooflijk veel plezier gehad! Dat kunnen wij goed.

Enfin, het was een boeiende en interessante periode en ik ga proberen er weer regelmatiger over te praten.
Dus.

En ik ook!
Dus.

It wie wer in moaie tiid.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vandaag gingen we zwemmen!
Zwemmen?
Ja, want papa vond dat het al weer veel te lang geleden was dat we zijn gaan zwemmen en hij heeft gelijk!

Het grappige is dat ik het al weer bijna verleerd/vergeten was. Water, en zo veel, dat is behoorlijk indrukwekkend. Gelukkig is mama er om me door de die eerste druppels heen te helpen.

Daarna heb ik me kostelijk vermaakt met zingen, klappen en dansen in het water. Eén keer was ik een beetje bang, toen kwam 1 van de juffen veel te dicht bij… toen moest ik huilen. Een beetje en daarna was het weer goed.

Thuis was ik behoorlijk op en ging naar bed zodra papa ging werken. Ik weet nog dat ik naar boven ging, maar de laatste trede heb ik niet meer meegemaakt. 3 uurtjes knoeren!

Ik moest er niets van hebben. Alleen het pierebadje met 5 centimeter water, emmertjes eendjes en bootjes. Iets anders wil ik niet!

Maar met die spulletjes spelen is leuk en als iets leuk is, heb je geen benul van de speel-goed chantage die er plaats vindt. Voordat ik er erg in had zat ik op de eerste trede van de trap.
En op de tweede trede.
En de derde trede.
Tussen zingende kinderen in en ja, dan doe je mee. Papa d’r bij, mama op de achtergrond en voordat ik er erg in had zat ik in het diepe! Hard zingen en meedoen, met een lichte spanning in de ogen en een snik die paraat zat in mijn keel, voor het geval het nodig was in onbedaarlijk brullen uit te barsten, maar ik bleef stil.

En om eerlijk te zijn vond ik het zelfs een beetje leuk. Ik heb ook het parcours gedaan van bal gooien, gietertjes en mat lopen. En als klap op de vuurpijl….ben ik niet van de glijbaan gegaan. Dat dan weer niet.

Wel douchen nota bene! Ik de man die thuis bang is voor de druppel uit de douche die op mijn hoofd kan vallen, werd besproeierd van voor en van achter. En eigenlijk vond ik het leuk!

Ja zwemmen is weer leuk en nu maar hopen dat ik dat volgende week ook nog weet!

Oh ja, nog leuke dansfilmpjes.

En oh ja, Evelyn, Lauren en Philine kwamen langs en we hebben gespeeld in de speeltuin. Het weer was weer precies goed en we hebben veel plezier gehad. Evelyn zegt dat ik op papa lijk. Ik lijk vooral op mij!
Jay!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wij waren naar Drachten en mama en Jay waren thuis.

Dan beleef je dus verschillende avonturen en deze keer mag Jay beginnen:

Ik was met mama in de tuin. De achtertuin om precies te zijn en ik kroop gezellig heen en weer want er is veel te zien en het is mooi weer. Ook was er duidelijk een geluidje te horen en op een gegeven moment zagen we (mama en ik) een vogeltje het vogelhuisje invliegen.

In het vogelhuisje was het een drukte van gepiep en de wormen en andere voedingswaren die het mamavogeltje mee naar binnen bracht vond gretig aftrek bij de jonge piepvogeltjes.

Een waardig fotomomentje dus en mama zat klaar met de camera in aanslag, maar…

Elke keer als het vogeltje aan kwam vliegen en mama afdrukte was de vogel al binnen. Het gevolg is dus deze foto met een vogelhuisje en mooie bloemen op de achtergrond en de uitdaging voor je fantasie er een vogeltje bij te bedenken.

Wat we trouwens vergeten waren is de foto van ons die door Siebe en Zelda van de creche zijn gehaald. Bij deze dus.

Ik daarentegen was eerst, samen met Siebe en Zelda, bij Pake en heb daar geen vogeltje gezien. Wel een Swannie en die heb ik dan ook maar een bosje bloemen gegeven. Na de gebruikelijke formaliteiten (hallo en dag dus) zijn we weer op avontuur gegaan in de schuur en ut Hiem.

Daarna gingen we naar Beppe en die heb ik ook een bloemetje gegeven, om vervolgens met papa het gras er af te rijden! Ik heb daarna gereden met de kinderwagen en gespeeld met de poppen…. Dat is leuk en doet me denken aan Jay!

We hebben soep gegeten en ik heb ook een poes gezien.

Daarna gingen we naar Tessa (en Nynthe en Senn) en ik heb haar eerst een bloemetje gegeven, want ik was toch bezig. Verder was er een poes, en zodra die op mijn netvlies kwam was ik weg.

Met veel kabaal.

Aan het eind van de dag tolereerde ik de poes iets meer en durfde in een straal van 2 meter te zijn, maar… alles groter dan 2 centimeter en een hartslag is nog niet mijn favoriete tijdverdrijf…

We hebben HARD gespeeld en we zijn naar de speeltuin geweest en hebben patat gegeten en fiessie gekeken (geen Zandkasteel maar iets anders) en gek gedaan. Mooi dus.

Ik heb ook nieuwe kleertjes via Tessa.nl gekregen en dit is de foto om te kijken of mama het wel leuk vond. Ja dus. Ze vind dat Paarse me goed staat! En zij kan het weten.

Toen we naar huis reden en ik m’n pyjama aan had, ben ik in slaap gevallen. Thuis heb ik eerst een flesje gedronken en toen ik ging slapen heb ik eerst nog heel veel gebruld. Gelukkig niet midden in de nacht (denk ik). Periode zeker?

Ik heb geslapen als een beer tijdens de winterslaap. Diep en rustig, maar niet voordat ik met mama geknuffeld heb en met de LEGO heb gespeeld. Die UNO is echt leuk om mee te spelen. Het treintje, de rups. Ik kruip door het hele huis en oh ja:

We hebben nog een paar rare beesten op de foto!
Ik weet niet waar die vandaan komen, maar weet zeker dat Dzjez zich een hoedje in de hemel schrikt!

(ikgagewoonnietkijken.nl)

Anyway, Siebe en Zelda zijn gisteren weer vertrokken en ik begrijp het concept. Dan gaan ze naar hun andere huis en ze komen vanzelf weer terug. Maar mis ze wel.

Zelda moest zingen en dan ben ik trots op haar! Zo cool een zingende zus. Lijkt wel een Suske en Wiske titel. Later als ik groter ben ga ik mee!

It wie wer in moaie tiid.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ik ben gisteren met mama gaan winkelen en alle mensen kijken naar me en zeggen dat ik zo schattig ben….
Ik ben helemaal niet schattig! Ik ben een stoere, onafhankelijke, avontuurlijke baby! Die heel goed weet wat hij wil en dat ik toevallig van die schattige krulletjes aan de zijkant van mijn hoofd heb is gewoon camouflage! Ik ben een wolf in schaapskleren. Dus.

Siebe en Zelda zijn er! Die kwamen donderdag al aan. En niet zo maar aan, ze kwamen aan op de crèche! Ze kwamen ons ophalen met papa! Wij waren buiten want het was heerlijk weer weer! Ik was aan het spelen met een baby en probeerde die baby te leren kruipen. Het ging nog niet.

Zeldaaaaaah.
Siebuuuuuh!

Wat een verrassing! Alleen was de reactie  meer in mijn hoofd dan aan de buitenkant. Ik was zo onder de indruk dat ik er stil van was…. Jaja, dat kan ook, ik die stil ben.

Samen op de fiets naar huis, in de zon, door de vesting, dat is pas fijn! En toen we thuis kwamen was mama er ook bijna, dus dubbele pret en blijdschap en liefde bovendien!

Ze hadden ook kleuterspeelgoed uit België meegenomen. Heel veel Uno, dat is een soort LEGO met hele grote noppen. Blokken en karretjes en een buigzame rups, dus heerlijk om mee te spelen voor mij en Jay (natuurlijk is het MIJN speelgoed en vind ik het h e l e m a a l niet erg dat Jay er mee speelt. Echt niet). Ik heb een hele grote mobiele toren gebouwd. Dat is heel handig als je ergens ineens een toren nodig hebt. Je weet maat nooit.

Ik probeer langzaam aan te gaan staan door me op te trekken. Misschien sla ik de echte kruipfase wel over, dat scheelt. Trouwens, als je staat kun je ook meer zien. Zeker als je door het raam naar buiten wilt kijken. En daar gebeurde vanallus!

Siebe leerde mij skaten. Nog even en ik doe een driedubbele ‘loop’ met backflip en wheely. We zijn ook samen met David en Derk gaan skaten. Achter bij ons buiten. Dat zijn de buurjongens.

En ik kon dat dus goed zien.

Mijn Jay-wave is nog steeds mijn favoriete voortbewegingsmethode en ik ga telkens sneller. Je hoort er zelfs een soort woosh-geluid bij tegenwoordig!

Ik help mama ook met de was tegenwoordig. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met helpen in het huis. Dzjez doet het ook, maar dat gaat soms wel eens mis. Dan ligt alle was beneden alleen is het de schone…

Ik moet zeggen dat ik de voorlaatste nacht een zeer onrustige nacht heb gehad, waarbij ik om de 20 minuten wakker werd met veel kabaal en gebrul en papa en mam dus ook. Ik weet niet of die er heel blij meer waren, maar toen ik uiteindelijk bij hun in bed lag, ben ik als een blok in slaap gevallen (voor de pedagogen onder ons: De afgelopen nacht heb ik in mijn eigen bed geslapen en ging het gelukkig weer helemaal goed!)

Het gevolg was wel dat ik de dag er op behoorlijk moe was en ’s middags lekker ging slapen….
NOT! Ik lag in bed maar was het er niet mee eens en gin brullen tot ik weer op kon staan. Moest ook wat overgeven. Weet niet of dat van boosheid, ziekheid of tandjes en kiesje was, maar het luchtte wel op.

In ieder geval was er voldoende gezelligheid beneden met Siebe en Zelda….
Of met papa op de piano

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.