Deel 1: Hoffjes Thuis
Deel 2: Hoffjes in Bloemendaal

Deel 1: Hoffjes Thuis

De deur gaat open, ik hoor geluiden, wat is er aan de hand! En wat schetst mijn verbazing? Siebe en Zelda. Pontificaal op de bank en 4 blije ogen die naar mij kijken. Helaas heb ik er maar 2 om mee terug te kijken, maar dat neemt niet weg dat ze stralen.

Dat is een mooie verrassing. Na een nacht goed slapen is het altijd goed wakker worden, maar dit is goeder en beter bovendien. Lekker knuffelen en spelen, dat zijn mooie verrassingen. En m’n brood is gegeven door Zelda. Ja, ik hou van gezelligheid, dat staat als een paal boven water.

Ik ben ook eindelijk vastgelegd met m’n boos/blij impressie gezicht. Dat is een grapje wat papa en mama ook altijd doen en ik heb dat feilloos gekopieerd. En ik mag dat, want ik ben Dzjez.

Iets in me zei trouwens dat er nog een lange dag voor boeg is en dan geeft m’n hoofd een signaal aan m’n ogen en wordt ik moe. IK heb van 11 tot half 1 geslapen en toen moesten we weg….

Deel 2: Hoffjes in Bloemendaal.

Daar gingen we naar toe, maar niet voordat ik eerst nog even het interieur van de auto met m’n persoonlijke luchtverfrisser had bewerkt.

Tijd om even te stoppen dus en m’n luier te verschonen. Ja, ik sta altijd open voor nieuwe ervaringen, en dit is er weer één.

Toen we aankwamen had ik het vrij snel in de gaten. Hier was een baby om mee te spelen en niet zomaar een baby, De Baby Camden. Die is bija tegelijk met mij geboren, alleen aan de andere kant aan de wereld. Dus als het daar donker is, is het hier licht. Hij is de zoon van Jalda en Bertrand en Jalda is de nicht van Papa en dat maakt mij de achterneef van Camden en aangezien dat een raar woord is noem ik hem vanaf nu Vriend. Vriend Camden.

We hebben fijn gespeeld want Gaby had een hele tas met babyspeelgoed meegenomen. Grappige is dan weer het spreekwoord wat hierop van toepassing is: Hoe groter de kamer, hoe kleiner de berg speelgoed lijkt” waardoor ik weer m’n Columbusbloed voel stromen en op ontdekkingstocht ga.

En als je denk dat het met Camden voorbij was, vergeet het maar. Valentijn en Alissa waren er en dat zijn weer de kinderen van de neef van papa en wie er ook nog kwamen waren Philine en Lauren. En daarnaast nog een allemaal kinderen die ‘even’ langskwamen en zelfs een circus voorstelling hebben gegeven.

Siebe en Zelda hebben zich enorm vermaakt. In het bos, in de tuin, met alle kinderen. Die hadden moeite om uiteindelijk weg te gaan. Zo leuk was het! Siebe heeft zelfs nog gebiljart met Oom Siebe. Dat is een grappige combinatie van 2 Siebes. Oom Siebe zegt dat Siebe talent heeft! Cool.

Ze hebben trouwens nog een passie gemeen. Sport. En Valentijn ook. Samen hebben ze gezien dat Marianne Timmer wereldkampioen racefietsen werd!

De vriendin van Siebe heet Jaqueline en die staat heel mooi met mama op de foto. Hij heeft er trouwens zelf ook één gemaakt met Jacqueline.

Mama heeft zich ook vermaakt met al die nieuwe mensen die ze ontmoet heeft (niet dat ze nieuw waren hoor, ze waren allemaal oud genoeg om te kunnen lopen en praten, dus geen baby’s zoals ik en Camden. Straks kunnen wij dat ook en zijn wij ook mensen) en dat was maar goed ook, want papa was weer van hot naar her aan het lopen of aan het praten of aan het BBQ-en. Logisch, want hij had veel mensen al lang of zelfs nog nooit gezien. Camden dan met name. En er moest ook gegeten worden. Dus.

Trouwens wat lopen betreft, dat gaat telkens beterder. Camden kan dat trouwens ook al goed. Die staat soms zelfs al een seconde los! Ik kan dan weer handkusjes geven. Dat is ook best knap.

Zelda heeft nog een heel mooi glazen ei van Oom Siebe gekregen. Een waar en magisch kunstwerk is het glas van buiten en keihard en een prachtig kunstwerk van binnen. Hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben…. Het is een wonder.

Eigenlijk zijn dit van die dagen waar eigenlijk te veel gebeurt om op te noemen. Zoals ik, die knuffelt met Bertrand (ik heb en klik met hem), ik die knuffelt met Jalda (ook al zo leuk), lachen naar Oom Siebe en Tante Jaqueline, Siebe en Zelda, Philine en Lauren, Valentijn en Alissa, BBQ-en en nog veel meer…..
Ik heb dan ook een wijs besluit genomen. 2 eigenlijk:

1. Veel foto’s, die zeggen meer dan woorden.
2. Terugkomen dan kunnen we het stap-voor-stap nog eens over doen.

It wie wer in moaie dei

Deze slideshow vereist JavaScript.