Op zich was er niet veel bijzonders vandaag, tenzij je het hebben van een fijne broer bijzonder vindt.
Want dan is elke dag een bijzondere dag. Jay is een fijne broer en het is mooi om te zien dat hij groter wordt en mij beter en beter leert kennen. Dat wordt gezelliger en gezelliger. ’s Ochtends moeten we altijd even knuffelen en aan het eind van de dag ook. Dan wil ik niet eens dat Jay weggaat, maar wil ik langergrgr!
Ik heb hetzelfde met Dzjez. Toch mooi dat je geboren wordt met een vriend om de hoek. Letterlijk! Hij lag naast me toen ik kwam. Nu ben ik groter en weet dat hij er is. Dat geeft een goed gevoel. Hij is voor mij aan het voorleren. Alles wat hij weet, kan hij me straks vertellen.
Dat scheelt tijd en kunnen we sneller ridders worden. Ik heb er nu al zin in.
OK, je hebt zo van die dagen, waarin tijd tekort is en beelden eigenlijk genoeg spreken.
Dat is de mededeling waar papa het vandaag mee moest doen toen hij me op de crèche ophaalde….
Dat was overigens pas de tweede keer, dus dat valt reuzemee. Een echte uitleg had ik er niet voor. Ik had gewoon een soort binnenDzjez, die gewoon zin had om kindjes te duwen en aan hun haar te trekken. Ik weet het, het is niet goed. Ik ben er niet trots op, maar soms heb je het gewoon.
Wat wel zo was, is dat toen ik thuis kwam ik eerst een hele beker water met Roosvicee. Daarna voel ik me altijd een stuk beter. Misschien heeft het één met het ander te maken? Ik ga papa vragen het te vragen.
De dag begon goed. Ik was al vroeg wakker en toen kwam mama met een flesje melk en ging ik weer slapen. Papa snapt er niks van, want als hij het doet, slaap ik niet. Logisch toch!
Het was in ieder geval weer ene mooi begin van de dag. Met weinig ontbijt en een fijne rit naar de crèche.
Ik was ‘op tijd’ wakker en kwam met papa naar beneden. Goed moment, want mama was er nog en dan kan ik nog even drinken bij haar. Beter dan een flesje zeg ik!
Daarna babbel ik honderduit, maar op een gegeven moment wil ik weg. Dan ben ik klaar in m’n wipper, heb een volle buik en denk: Fietsen. Lekker hobbelen naar de crèche.
We kwamen aan in een andere zaal dan anders, want Manja was er nog niet. Ik heb er geen probleem mee, maar Dzjez was niet blij. Geen bekende kinderen, onbekende ruimte, speelgoed niet op z’n plek, hij wilde niet dat papa weg ging.
Uiteindelijk, een paar minuten nadat papa weg was, werd hij stil en ging spelen om vervolgens boeverig te worden. Tsja, het één kan een gevolg zijn van het andere.
Ik was ook wat van slag en heb niet veel gedronken en heb een direct lijntje met mama. Die heeft zich de hele dag afgevraagd hoe het kwam dat ze zo weinig kon kolven. Daarom dus.
Mama is beter dan een flesje.
Boef, boef, valt wel mee hoor. Soms moet je dingen ook niet overdrijven vind ik.
En aan de andere kant mag je ook best een keer een off-day hebben.
Zowel vanochtend als vanmiddag heb ik met m’n auto’s gespeeld! Ik hou daar van en kan niet wachten (nou ja bijna niet.. eerst even eten en Het Blauwe huis kijken. Dat is nu één van m’n lievelingen) om er meet te spelen.
Ook met de grote auto, daar wilde ik mee naar binnen en dat mocht niet en toen werd ik door de auto bestraft. Die kieperde achterover. Niks aan de hand hoor, alleen een gewetst ego.
En oha ja, zaterdag waren we vroeg op, want hoe vroeger je op staat hoe meer je aan je dag hebt. Ik vond 20 over 6 een mooi startschot van de dag. Papa ook , nadat we naar beneden gingen, na de ijdele hoop van een flesje warme melk, ging die lag languit op de bank liggen met toegeknepen ogen, terwijl ik naar onderandere Woezel en Pip keek! Zo gaan die dingen.
En om 10 over 9 zaten we na een goed ontbijt, met z’n allen op de fiets, behalve papa. Die liep voor ons uit en het was een lekkere, mooi weer tocht. Goed begin zeg ik.
Ik heb een nieuwe auto en autobus gekregen van Evelyn en daar zit muziek in. Letterlijk! Als je op een knopje drukt dan doet’ie dat. Echt iets voor mij! Vooral de bus is m’n nieuwe lievelingsspeelgoed! Wat een mooi ding, met poppetjes en muziek.
Nadat ik een dutje had gedaan en wakker werd als het kleine broertje van de Niagarawatervallen in de lente, zijn we naar Hillywood gegaan. Papa en mama hadden elkaar daar leren kennen en we moesten boodschappen doen. Ik had een drinkbeker nodig en papa en mama hebben de boel verkend en vrienden gemaakt en ik ook.
Terwijl ik meestal in de buggy zit, zijn die momenten dat ik er uit mag, de ik-ren-zo-ver-ik-kan-en-zie-wel-hoe-ver-ik-kom-momenten. Papa laat me dan gaan, maar als ik een stipje aan de horizon word, komt’ie me toch wel halen!
In een winkel met de felste kleuren overhemden en Filini-jurken hebben papa en mama mooie dingen voor zichzelf gekocht en ik ben de nieuwe beste vriend geworden van Gosse. Hij en z’n vrouw stoppen er mee en hij is natuurlijk een echte Fries. Direct een band met papa! Jammer dat ze stoppen. Hij ging gezellig met me naar buiten, terwijl papa en mama om de beurten iets pasten.
Ik had geluk dat ik niet opgesloten raakten want vlak voor m’n neus ging ene groot hek dicht. Als dat vlak achter m’n billen was geweest, zat ik aan de verkeerde kant. Maar dat is niet zo, dus waarom er over piepen! Op het terras in de zon, omringd door aardige mevrouwen, dronk ik uit m’n nieuwe beker. Dat smaakt beterder. Het was zo gezellig dat we moesten rennen om vervolgens niet opgesloten te raken in de parkeergarage! Die ging om 6 uur dicht. Nou ja!
We hebben het gered en in de auto ben ik in slaap gevallen van al die avonturen!
Toen papa me wakker maakte, kwam ik uit een vreemd land en had geen idee wat er gebeurde of waar ik was. Nu weet ik het wel weer.
Zondag
zijn we opnieuw gaan fietsen en deze keer helemaal rond het Naardermeer! Mooi, weer, eerst heen en toen weer, via de andere kant. ik was niet in m’n hum en vooral wat uit m’n doen. Koekjes, en water hielpen niet. Rozijntjes waren van korte duur en sussende woordjes werden vage lettergrepen in het luchtledige.
Maar hoe dan ook, het was een mooie tocht.
Thuis kwam de aap uit de mouw en bleek dat ik opnieuw erg moe was.
Ik niet. ik ben vooral hongerig. Van al dat gereis, verbrand je veel energie en die moet aangevuld worden. Niet alleen in de breedte, ook in de lengte. Ik zal wel in één of andere overgang of wisseldag zitten. Die komen en die gaan.
Verder babbel ik HONDERUIT! Het is maar goed dat de oren van papa en mama goed vast zitten, anders waren ze er spontaan afgevallen.
Hillywood was leuk. Dan zie je nogal wat gezichten voorbijkomen. Ieder koekeloert even om het hoekje en niemand is onaardig. De wereld is een mooie plaats, zeker als je in een kinderwagen zit. Zouden meer mensen moeten doen.
Als ik honger krijg, vraag mama of ze op een bankje voor een winkel mag zitten en dat mag. ook al lieve mensen en dat komt goed uit, want ik heb honger (die zag je niet aankomen hè!).
Ik heb 2 uur geslapen en werd deze keer wakker als een vriendelijke moesson in een tropisch regenwoud, alleen oe-oe-aah-aah-de ik niet zoals een aapje, m’n stem was nog wat rasperig. Dan klinkt Helicopter ineens een stuk minder hoog!
Nou ja, ik heb lekker gespeeld en goed gegeten terwijl ik Meneer De Uit kijk. Leuk beest, maar ik heb nog geen idee waar hij het over heeft.
Van Siebe begrijp ik wel veel, die was terug van kamp en had veel te vertellen! Wat een superavonturen in het Duitse Kanton van België. Zwemmen, Deathrides, tostis met kaas, waar de kaas tussen uit was, onweersbuien en slapen in een lege garage. Het kan niet op. Hij zegt dat’ie bruiner is dan papa… We zullen het zien!
Deze ochtend gingen we naar Philine, Lauren en Evelyn en dat was een leuk bezoek.
In de bakfiets er naar toe, lekker in de zon, hobbelend door de straten van Naarden en in m’n hoofd klonk een liedje.
Lekker op de schommel en spelen met de meiden en lekker Dzjez zijn, dat is iets waar ik tenslotte het beste in ben. Logisch, want ik ben de enige in de wereld die Dzjez heet! Dat is altijd handig, totdat ik m’n hoofd stootte tegen een la van het aanrecht doe open gedaan werd door Lauren en ik daar zo nodig tegen aan moest lopen. AU! Van boosheid schopte ik tegen een auto en dat lucht op (en doet dan weer pijn aan m’n teen!).
Al met al vond ik het een goed en zeker herhaalbaar initiatief. Leuk gezellig en dichtbij, ideaal!
Ik vind het fijn bij m’n nichtjes en weet nu al dat ze later als ik groter ben (en zij nog groter) ze op me gaan passen. Dat belooft nu al gezellig te worden.
Toen we thuis waren had ik geen tijd om stil te zitten, want voor ik er erg in had waren ik en mama al weer op weg. Op weg naar Swifterband, naar Guusje en Tamara. En het was op een grote boerderij zonder beesten, alleen een grote hond (en dat is logisch).
Het was leuk haar te zien, nog een baby net als ik, alleen ben ik 5 weken ouder en dat zie je wel natuurlijk. Kwestie van tijd zeg ik, met een grote schaterende lach. Dat doe ik eigenlijk de hele middag. En avond ook. Ik ben een schateraar (eigenlijk grappig, daar zijn geen woorden voor. Iemand die lacht is een … iemand die schatert is een … Ik bedoel maar).
We zijn er ook heel lang gebleven, tot wel 5 uur of zo. En dan terug naar Dzjez.
Ik ben eerst even DIEP gaan slapen en nadat m’n slaapzweet opgedroogd was, heb ik eerst gewinkeld.
Op een gegeven moment werd ik aangehouden door een grote, donkere politieman, omdat ik met een volle winkelkar de winkel uitliep. Wist ik veel? Enfin, direct in de boeien en naar zo’n achterkamertje, na een intense verhoring en veel ‘ik wist het niets’ en ‘sorry’s’, lieten ze me weer gaan…
OK. het HAD kunnen gebeuren, want ik liep wel de winkel uit met kar, maar er zat nog niets in. En papa kwam me snel achterna om uit te leggen dat de winkel binnen was.
Daarna zijn we in de speeltuin gaan spelen. Ik maak dan een rondje via schommel, draaimolen, de wipwap, de ringen (lekker hangen tot je valt), de evenwichtsbal en dan de glijbaan en dan ‘het-op-een-lopen-zetten-richting-de-winkel’. Dat is geen toestel, maar wel leuk.
Ik ben de trap opgelopen zonder handen (dan is het wel weer een toestel), op blote voeten, want die lagen aan het begin van de speeltuin.
Toen ik uitgespeeld was, naar huis en in het buitenbadje en lekker gespeeld totdat mama thuiskwam. Toen hebben we lekker gek gedaan en gegeten en gespeeld en met Jay. Uiteindelijk, onder de yoghurt en een grote glimlach naar bed.
Het was weer een mooie synchrone start van de ochtend deze ochtend.
6 uur ging de wekker, Iets voor zessen had Jay gedronken, 2 minuten over 6 was ik wakker en tegelijkertijd Jay. Ik kon nog even zoetgehouden met niet zulke lekkere melk en Jay met de pink van Papa. Ik had er om 11 over 6 genoeg van en toen heeft mama het nog geprobeerd met water. Uiteindelijk werd het vroeg een badje.
Nadat mama weg was en ik eigenlijk alleen maar m’n jas aan wilde en dat ook veelvuldig duidelijk heb gemaakt door Jhass, Jhass te roepen, gingen we tandenpoetsen Jay halen. Niks Jassan of weggaan. Jay kletste er wer lustig op los!
Ja dat deed ik. Ik kreeg weer praatjes na het gevecht met papa om een druppel zalf in mijn oog te krijgen. Zowel ik als mijn oog waren het er niet mee eens. Toegegeven, het is bijna helemaal beter, dus.
Nadat we in de hobbelende bakfiets naar de crèche waren gegaan, heb ik vooral geslapen en gegeten. Er was zelfs lichte paniek toen bleek dat aan het eind van de flesjes, ik nog een beetje dorst had. Gelukkig won de slaap het van de dorst en werd ik wakker door papa die me optilde.
Ik pas nog maar amper in die wieg, zo groot ben ik al!
Thuis had ik weer een reuzedorst en maakte veel kabaal, terwijl papa de melk uit de diepe vriezer ontdooide. ’t Is het weer hè!
Thuis ben ik snel in mijn routine gedoken. Carvan Cevitam helemaal opdrinken, wat een dorst heb ik dan. Daarna eten en Nijntje. Een beetje weerbarstig ben ik dan wel hoor, maar als ik zelf m’n yoghurt mag opeten ben ik blij.
Daarna nog wat rondlopen en spelen een enorme stinkende poepluier produceren en dan is het weer tijd voor een welverdiende slaap!
Dat komt door de warmte en dat is logisch, dat vindt papa ook. Ach ja, ’s ochtends is het lekker koel en kunnen de deuren even open. En Veel drinken, want dat is nodig na een nacht goed zweten. Pas daarna een boterham, een hele en die eet ik dan op en dan wil ik nog één en dan blijkt dat het oog groter is dan de maag. Het kan ook zijn dat de eerste ‘ik-heb-gegeten-impulsen’ m’n hersens hebben bereikt en ik daardoor geen honger meer heb.
Be ready dus.
Olpa en Olma hebben ook nog gebeld (en papa heeft alleen een foto van Olpa gemaakt! Niet slim) uit het verre Frankrijk. Dat was heel lastig geweest want KPN werkte niet mee. Voor iedereen in Frankrijk. Al dat gebel en geïnternet, het is nergens goed voor dachten ze, dus hebben ze de knop een beetje omgezet.
Be connected of niet dus.
Nou ja, na 1 minuut in volledige stilte en stokstijf naar Olpa Olma te hebben gestaard, kwam er eindelijk terug leven in me: “Olpa” riep ik en dat is Olpa en Olma in één. Ze hebben het erg naar hun zin en dat komt goed uit. Wij ook!
Be happy dus.
Daarna zijn we gaan shoppen met z’n allen en dan zijn we een hele ‘groep’. 4 in totaal en ik aan het stuur mét een beker water in m’n hand. Afgewisseld met een koekje dat ik steevast ‘Nijntje’ noem.
Thuis was bed voor mij! Ik lag al te slapen in de auto en toen ik wakker werd, was ik compleet nat van het zweet! Mama was met Jay aan het fietsen. Be on the road dus.
Ja, we zijn op zoek gegaan naar zwamachtige gedroogde paddestoelen en die hebben we niet gevonden. In geen enkele winkel in Bussum! Echt waar. Wie we wel gevonden hebben is Evelyn, die liepen we zo maar tegen het lijf. Ook zij faalde in het vinden.
Uiteindelijk kwamen we met lege handen thuis, maar moesten weer weg, want Dzjez wilde ook! Samen hebben we getoerd en hebben nogmaals bewezen dat Dzjez geen echte fan van echte geiten is.
Maar de tocht had een miraculeus einde. We vonden de zwamachtige gedroogde paddestoelen… Bij de Thai op de Keverdijk. Gratis, mama heeft nieuwe vrienden gemaakt! En de belofte er eens te gaan eten.
Be lucky dus.
Thuis kwam Henriette en ik ben stoer in het water gesprongen. Nou ja, niet helemaal expres… In ieder geval koelde het lekker af!
Be-babbe-loe-bab.
De warmte deert ons niet, we zweten gewoon iets harder en drinken meer. Of nemen gewoon vocht op verschillende manieren tot ons….
Het begon al vroeg, om 6 uur, tegelijk met mama haar wekker, werd mijn tong wakker in een dorre woestijn, voorheen mijn mond genaamd. Een flesje water is dan in een zucht en een scheet weg (natte scheet). En dan ben je toch al min if meer wakker, dus…
Ik werd op het laatste moment wakker gemaakt en had om 5 uur nog gedronken, dan heb je wel even genoeg. Even een ‘droog’ romertje aan en klaar voor de druppel in m’n oog. Niet heus! Ik vind dat niet leuk en knijp m’n oogjes stijf dicht… Uiteindelijk spuit papa in een ogenblik van onoplettendheid en het zit er in.
De tocht in de bakfiets is een absolute favoriete routine. Lekker fietsen en om me heen kijken, met een babbelende Jay in het vooronder. Dat is pas fris wakker worden.
Op de creche hebben we vooral veel gedronken en gespeeld op het binnenplein. Jay draait en trappel als een Duracel konijn en kletst je de oren van je hoofd! Zo’n gezelligerd.
We zijn blij als papa ons weer komt halen en als we thuis zijn, drink ik eerst een hele beker water met Roosvicee. Lekkerrrr. Dan macaroni en yoghurt. En de ik besloot dat ik het zelf moest eten en dat vond papa ook. Niet alleen m’n mond genoot er van, ook m’n gezicht!
Toen mama thuis kwam, deed ik het nog eens dunnetjes over. Ik voel van m’n auto, pardoes in het badje. Niette geloven hoe snel een luier zichzelf volzuigt met water! Ik schrok en moest direct lachen! Een mooie afsluiter van de dag!
Ik heb nog een kleine ontdekking gedaan. Als mama me met m’n hoofd naar boven legt, draai ik in 10 minuten om met m’n hoofd naar beneden. Ik kan draaien! Een echte draaikont, dus.
Ach ja, met zulk mooi weer is elk excuus goed, of niet soms?
We hebben veel gedaan de afgelopen dagen. Zaterdag bijvoorbeeld zijn we naar Beppe geweest en de aanleiding was ik. Of eigenlijk papa. Hij zat in de ochtend te bellen en op één of andere manier was ik er van overtuigd dat ik Olpa hoorde. Ik rende naar de deur om te kijken of hij er was en hij was er niet. Daar werd ik heel verdrietig van. En toen dacht papa dat het misschien wel leuk zou zijn om naar Beppe te gaan. Zo gezegd zo gedaan.
Het leuke was dat Noa, Quyn en Irene er ook waren, nog meer plezier dus. We hebben met vanallus en nog wat gespeeld en ik doe gewoon leuk mee! Zo ben ik.
En ik ben Jay en klets meer en meer en beweeg ook meer en meer. Het gaat de goeie kant op wat dat betreft. bij Beppe was het een feest. Al die aandacht en liefde, ik hou daar van.
Zondag:
De ochtend verklapte het al direct: Het ging een hele warme dag worden. De zon keek al vroeg op een opgewekte manier naar de aarde en dat zegt genoeg. Dat was dan ook weer reden genoeg voor papa om het zwembadje op te blazen. Ik ben er vervolgens in gaan zitten en heb lekker gespetterd.
Ik nog niet, maar heb wel goed de kunst afgekeken. Ik heb ook bewezen dat ik geen moeite heb met de hitte. Ik heb een rustige en vooral gezellige dag gehad.
Een warme, mooie dag glijdt aan me voorbij terwijl ik heerlijk babbel en schater, maar daarover later meer.
Het was ook het tijdelijke dag zeggen tegen Zelda. Niet dat ik me dat echt besef, en ik noem haar soms ook Piebe omdat ze alletwee zo leuk zijn, maar hoe dan ook, het was genoeg reden om te knuffelen.
En gezongen:
We hebben kip en patat gegeten en ik heb gewoon zelf gegeten mét appelmoes! Lekker in de zon en zelfstandig. 2 mooie ingrediënten. Daarna gingen papa en Zelda alles inpakken en toen gingen ze weg. Ik bleef samen met Mama en Jay achter en dat klinkt dramatischer dan het is.
En dat was het ook, maar niet omdat ze weggingen, maar omdat het zo warm was. Mijn kamer was een kleine oven en ik ben géén cake! Bottom line, te warm! Ik heb goed geslapen, maar me suf gezweet!
Ik heb nog heerlijk liggen schateren. Daar heeft mama dan weer een filmpje van:
Vandaag waren we naar de crèche. ’s Ochtends in de bakfiets. ik heb mama nog even gezien, dus dat was goed! Mar een dorst dat ik had! Na zo’n warme nacht.
We kwamen Ben tegen toen we naar de crèche reden!
Ik heb weer heel wat afgezweept, maar een lekker buiten gespeeld. Ik was nog druk bezig toen ik ineens “Dzjez?” hoorde, ik draai me om met een sprong (een dong, oftwel een draaiende sprong) en daar was papa, ik ren naar hem toe om eerst even lang te knuffelen. Fijn.
Daarna ga ik al vast vooruit en wacht op de wc totdat papa komt en speel wat met toiletpapier (de deur stond toch open).
Thuis hebben we binnen gezeten, daar was het koel, en gegeten en Het Zandkasteel gekeken en dat ging over regen. Ondertussen had papa boven de koelmachine aangezet, dus slapen is een pretje!
Oh ja, en aardbeien, ik weet niet precies wanneer, maar LEKKER!
Dat was wel een inkoppertje als je de foto’s ziet. Haha!
Maar op zo’n warme dag moet je je hoofd tegen de zon beschermen. Bij Jay bleef’ie wel zitten, want die kan er nog niet bij, maar bij mij is dat en ander verhaal. Even leuk voor de foto en dan af. Papa fietste gelukkig achter ons en heeft hem van de grond gepakt.
We waren op weg naar het strandje, maar niet voordat Jay bij de dokter was geweest. Ja, echt, maar eerst waren Papa en Zelda nog naar de bibliotheek geweest. Daar hebben ze boeken uitgezocht en rondgelopen. Op de terugweg heeft papa een polo gekocht en zijn ze naar de AH geweest.
Oh?
Je wilt weten waarom Jay bij de dokter was. Nou, dat moet Jay zelf maar vertellen dan.
Eh ja. Nou ik ben geboren met 2 dichte traanbuisjes en gelukkig was er één snel slim genoeg om open te gaan, maar de andere was dat niet. Het gevolg een dicht oog en een streep op m’n wang.
Dat duurde te lang vonden mama en papa en dus moest ik daarvoor naar de dokter. Geen paniek dus. De dokter was een lieve vrouw en vond mij een mooi mannetje, zei ze. Dat is een goed begin.
Uiteindelijk valt het allemaal mee en zou het opgelost moeten zijn met een paar druppeltjes. Drie keer per dag. Dus, moesten we naar de apotheek. Nu weten we ook waar die is! Handug.
Toen we thuiskwamen, zat ik al in de bakfiets, klaar om te gaan! Alleen Dzjez nog even inladen, met hoed, dus. Ik had hem al op, tegen de zon dus.
Het ging best goed op het strand. Zelda was er al met Merel en had een mooi plekje uitgekozen om het roze kleed neer te leggen. Vlak bij de ‘speel unit’ en dan kan ik er snel en gemakkelijk op spelen. Maar de wereld is groter. Veel groter dan het speelding, en dat trekt aan me als een groot magneet.
Het gevolg is dat papa me vaak ver moet terughalen, compleet tegen m’n zin in. Grenzen verkennen gaat niet altijd over een leien dakje. Ach ja, we hebben een mooie tijd op het strand!
Samen zingen met Zelda en Merel en ik doe heel goed m’n best de juiste gebaren te maken en te dansen. Heerlijke zon, lekker warm. Wat wil je nog meer.
Vandaag gingen we vroeg op weg naar de crèche en als papa vraagt, “Zwaai even naar mama”, dan doe ik dat.
Jay niet fysiek, maar wel in z’n hoofd. En met z’n hoofd, daar zwaait hij ook mee. Jay wordt beweeglijker en beweeglijker en dat is leuk om te zien.
Als hij ’s ochtends op de bank ligt om verschoont te worden, dan kruip ik er even naast en aai ik hem over z’n bol. Jay lacht en kirt dan naar me. En ik zeg dan lieve woordjes terug.
De foto hierboven is trouwens van gisteren, die was verdwaald op papa z’n aaiPhone en kwam hij vandaag tegen. Hij had me even op de tafel op m’n buik gelegd en ik moet zeggen dat ligt best goed. Dan heb ik iets meer macht over m’n armen en kan al goed m’n hoofd omhoog houden.
Ik heb weer een mooie dag op de crèche gehad, maar heb wel veel geslapen. Met die warmte is dat ook wel lekker. Pff, wat was het warm zeg en morgen nog warmer. Misschien maar weer naar het strandje!
Mama kwam ons ophalen en toen we thuiskwamen was Zelda daar en heb ik fijn met haar gekird en gelachen. Haar haar kriebelt ook wat in m’n gezicht en dat voelt best grappig.
Toen ik thuiskwam was ik wat weerbarstig, maar uiteindelijk werd dat opgelost door eten en drinken. Ik heb gewoon honger en moet eten. Dat zit in de familie blijkbaar. Lage bloedsuikerspiegels zijn niet goed voor een goed humeur. Integendeel.
Maar met de lekker mamapasta en Nijntje was ik er snel weer bovenop. Bovenop genoeg om nog wat op te blijven, maar toen was ik klaar. Papa vraagt dan “Naar bed?”. “Ja”, zeg ik dan en zwaai naar Jay, zwaai naar Zelda, loop naar mama en zeg “KUS” en mama smelt en ik zeg daag en ga met papa naar boven.
Boven legt papa nog even uit waar de kietelknopjes zitten bij me en ik heb er heel veel. Onder m’n voeten, m’n bovenbenen, m’n buik, m’n nek, m’n schouders, eigenlijk overal en ik maar giechelen!
Dzjez & Jay 
