Koning Dzjez en de kramp in de armpjes.

28 februari 201328 februari 2013 Dzjez Dzjez gedachten

Vandaag was ik thuis en niet.

Ik bedoel, ik was niet naar de crèche, maar ging met mama op pad. Allemaal dingetjes doen. Eerst naar de Baby Dump in Almere. Ik schrok me een hoedje toen ik dat hoorde! Ze gaat me toch niet achter laten?

Toen besefte ik me dat ik geen baby mee ben maar een dreumes. Oef! En toen we aankwamen besefte ik me dat ik het helemaal mis had. Geen baby’s dumpen, maar allemaal leuke spulletjes voor baby’s! Dat is andere koek.

We hebben een leuk setje gekocht voor m’n broer, voor als hij net geboren is. Dan heeft hij ook iets van zichzelf en niet van mij. Alhoewel ik zeg ‘Mi ropa, tu ropa’ maar goed, ik begrijp dat wel, stel je voor hij lijkt op mij én hij heeft de zelfde kleertjes aan, dan weten we straks niet wie wie is.

Plus dat de meeste mensen kleertjes geven voor als hij al wat groter is. Ook goed, zeg ik!

Daarna naar de Maxis bij Muiden/Weesp. In de auto heb ik geprobeerd wakker te blijven, maar de zwaartekracht heeft gewonnen van zowel m’n ogen als m’n hoofd. Een powernapje dus.

Bij de Maxis hebben we ons echt zo vermaakt! Ik zat op m’n troon op de praalwagen (waar je ook boodschappen in doet) en al die mensen die ‘bezwaaid’ moesten worden. Zo veel dat ik er soms 2 handen voor nodig heb. En al die mensen kijken ook zo, dus niet zwaaien is geen optie. En HAI, HAI, roepen. Zware baan, Dzjez zijn.

En gesellug met mama, allemaal dingetjes bekijken en doen en ik heb er lekker m’n boterham gegeten. Midden in de Lidl. Kan allemaal!

We zijn ook naar de AH geweest, maar daar kreeg ik bijna een dubbele dosis pleinvrees! Wat is dat groot! Zelfs een olifant kun je daar verstoppen en hem pas anderhalve week later terug vinden! Echt! Daar zouden ze een App voor moeten maken.

Maar goed, we hebben onze weg gevonden en de spullen gekocht die we moesten hebben. We zijn overal geweest. En overal gezellig gepraat en gelachen en gezwaaid en ik heb ontdekt dat vrienden maken vrij simpel is. Wie goed doet, die goed ontmoet, ook als je het soms een beetje lastig vindt. Blij zijn is beter.

Blij word ik ook van m’n mooie nieuwe sloffen. Misschien is het inbeelding, maar ik heb het gevoel dat ik er sneller op kan lopen!

Toen we thuiskwamen hebben we gegeten en heb ik daarna anderhalf uur geslapen. Mama ook een kwartier, die moest natuurlijk opruimen en zo. Daarna hebben we weer gezellige dingen gedaan.

Ik heb een beetje Sesamstraat gekeken op m’n plek. Daar heb ik behoefte aan, zo’n eigen plek waar ik lekker kan zitten. Moet het er eens met mama over hebben of er niet zo’n leuk Dzjez stoeltje is ergens.

Toen papa thuis kwam was ik ook al weer blij. Nog even, want ik was uiteindelijk wel moe. Zo’n dag is zelfs voor mensen als ik vermoeiend. Ik heb nog even gedanst. Goed begin voor een goede nacht.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De laatste loodjes

27 februari 201327 februari 2013 Dzjez Dzjez gedachten

Niet voor mij hoor en eigenlijk ook niet voor m’n broer, maar vooral voor mama.

Haar buik is zo dik, dat je nooit meer echt heel dicht bij haar kunt komen, tenzij je je om haar buik heen krult. Maar die buik weegt ook best veel! En bij alles wat ze doet, moet die buik mee. Dat kun je aan het eind van de dag ook wel zien. Dan is ze moe en moet naar bedje toe.

Raar is het dan dat ik eerst naar bed ga.

Maar goed, ik was ook moe en mama moest nog eten en wilde ook nog even met papa op de bank. Maar eh, mama! Niet te laat naar bed gaan hè!

Ik was naar de Riddercrèche vandaag en papa heeft me gebracht. Hij wist de code niet om binnen te komen! Gelukkig kwam er net iemand naar buiten, anders hadden we heel lang voor de dichte deur gestaan.

Binnen voelde ik me direct op m’n gemak. Lekker spelen, denk ik dan en rennen en babbelen. ‘Tuurlijk doe ik dat! Ik ben een dreumes en bijna een peuter. Zo gaan die dingen. Ik ben mijn bovenbenen aan het trainen! Voor later als ik met papa ga hardlopen!

Papa heeft me ook terug opgehaald om half 6. Toen was ik uitgespeeld en had een rood oor. Roodoor… dat klinkt als een Riddernaam! Ridder Roodoor. Mmm, daar ga ik eens over nadenken.

Thuis was ik echt moe. Ik heb uiteindelijk met de gebruikelijke afleidingsmanoeuvres een potje gegeten en m’n yoghurt, maar daarna was ik klaar. Ik was blij dat ik m’n pyjama en slaapzak aan had en m’n flesje kreeg.

It wie wer in moaie dei.

Dance to Dzjez, OBB en een nasleepje

25 februari 2013 Dzjez Dzjez gedachten dansen, Dzjez

Ik zag dat m’n broer de honeurs heeft waargenomen voor gisteren.
Dat is maar goed ook, want ik had het te druk. Veel te druk. Siebe en Zelda waren er en zelfs als ze er niet zijn dan ben ik aan het anticiperen. Anticiperen op hun komst.

Deze keer was ik naar ze aan het kijken toen ze aan het sneeuwballen waren met de buurjongens. Eerst waren ze een blokje Vesting aan het doen om de weg te verkennen. Maar dat had m’n broer al gezegd. De slimmerik!

ik heb gemerkt dat hij nogal nuchter is. Ik vind dat een goede eigenschap. Nuchter zijn. Een nuchtere kijk op de wereld, zorgt er voor dat je niet snel in paniek raakt. Dat kan hij goed. Mijn onderstebovenste broer, OBB dus. Daar doe ik het voor.

Ik heb er hard over nagedacht en de lat ligt hoog (of laag, want m’n broer kent het verschil tussen boven of onder, of hoog en laag nog niet), een makkie voor hem dus.

Maar goed, dat was gisteren. Ook m’n kussengesleep. Dat is een nieuwe hobby. Kussens meeslepen en er bovenop donderen. Leuk! Zeg ik je.

Vandaag was dan weer een andere dag. Een dag eindigde met een goeie nacht slaap en begon met grote honger. 2 boterhammen. TWEE voor de slechte lezers. Helemaal op en vol met energie dus, want ik ga naar de Ridder Crèche. Aldaar is het een vrij simpele routine: Om me heen kijken, naar mam kijken en? Spelen maar!

Ik was de eerste, maar dat deert mij en de Duplo niet!
(voor het geval iemand een verjaardagskadootje of een zomaarkadootje voor mij aan het zoeken is: DUPLO, dus).

Uiteindelijk, als mama weer terug is, ben ik snel ridder-af. Dan ben ik gewoon weer mama haar kleine jongen die graag wil knuffelen. Als ze dan het woord ‘papa’ uitspreekt, begin ik HARD te lachen! Van blijdschap.

Toen ik thuis kwam was ik best wel een beetje moe. Na de macaroni ook, na de yoghurt begon ik te piepen. Papa was inmiddels thuis en dacht dat het een goed idee was een boterham te eten. Mama had die nog en heeft ze toen gegeven. Daarna vond ze sinaasappel ook een goed idee, dus die heb ik ook opgegeten en toen was ik helemaal wakker.

Wakker betekent even de kaart van die twee sneeuwpoppen genaamd Olpa en Olma lezen! Fijn om iets van te horen. Jammer dat ze weg moesten en gaan langlaufen en kampvuren en schnapss. Soms is het leven zwaar.

En wakker betekent gek doen. In dit geval de oranje-pet-die-geen-pet-is opzetten. Dat inspireert papa dan weer om ook iets te doen met een vergiet en doet in de verte dan weer denken aan het experiment van Siebe en Zelda…. Toeval?

En wakker betekent dansen. En als je me niet gelooft, dan moet je maar naar dit filmpje kijken. En als je me wel gelooft ook. En eh, niet lachen hè! Anders kijk je maar niet.

In ieder geval, ik heb de vingertjes en de moves en ga dus een grote worden op de dansvloer.

Nog een minuut of 7 en dan begin ik aan m’n haar te draaien. Dat is het teken. Als papa een flesje maakt, sta ik er bij te dansen, maar voor ik ga eerst mama een dikke knuffel, twee dikke knuffels, ok, nog één om het af te leren en dan samen met papa naar boven.

Nog even knetterhard lachen en gek doen en dan is er, met smakkende anticipatie, de fles. Dat is m’n scharniermoment. Dan draai ik in m’n haar en drink de hele fles leeg. Dan, duik ik in bed.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Alles OK!

25 februari 2013 Dzjez Broer

Ik kan me voorstellen dat wanneer er rond deze tijd geen bericht is, ‘men’ in een ligt gevoel van ongemak geraakt. Vandaag is dat niet nodig. Ik zit nog keurig op m’n plek, waarschijnlijk met m’n hoofd naar beneden en lekker warm.

Ik denk dat het een beetje druk was, waardoor er geen blog geschreven is…

Siebe en Zelda zijn weer weg, maar niet nadat ze een mooie tocht om en door Naarden Vesting hebben gemaakt. Dat ga ik deze zomer ook doen in de kinderwagen. In de zon, onder de bomen.

Dzjez is nu naar de crèche, dus neem ik het even en kortstondig over.

Meitsje der mar un moaie dei fan.

Experiment

24 februari 2013 Dzjez Dzjez gedachten, Siebe, Weekend, Zelda

Vandaag heb ik geëxperimenteerd met weinig slapen en het lukt.
Resultaat is wel dat ik aan het eind van de dag (en dat is vroeger dan ik dacht) is het ook echt gedaan!
Eten? Ho maar!
Yoghurt? PFFFRRRRT!
Nee, het enige dat nog gaat is melk en naar bed.

Er was dan ook veel afleiding overdag en dan is slapen zonde van de tijd. Papa heeft het wel een paar keer geprobeerd hoor. En dan lig ik ook wel een kwartier tot half uur, maar dan ben ik weer klaar en wil weer opstaan.

En rondlopen en lachen en gezellig doen. En piepen en hangerig zijn. Dat is de prijs die je moet betalen voor weinig slapen.

Siebe en Zelda hebben ook een experiment gedaan. Zilverpapier op hun hoofd. Dan zien ze er uit als ‘eeliejeuns’ maar de truc is dat hun hoofd dan warm word door de reflectie van de warmte. Handug als het koud is. En dat was het vandaag. Berekoud.

We zijn ook nog naar de Hema en de AH in Bussum geweest. Dat was papa z’n eerste keer en hij moest wel even wennen aan de grootte van de AH. Snel boodschappen doen zat er dan niet in. Dan moet je de winkel toch net iets beter kennen. Maar weet je wie we daar ook tegenkwamen? Evelyn!

Dat verwacht je niet, maar het is wel logisch. Want die woont natuurlijk in de buurt, net zoals wij in de buurt van haar wonen. Zo gaan die dingen.

We hadden ook nog een leuk fotomomentje. Mama nam een foto van mij en Siebe ook. En Siebe heeft de flits van mama gefotografeerd. Dat levert een mooi beeld op.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dokter Dzjez en de Dikke Duim

22 februari 2013 Dzjez Dzjez gedachten, Heineman, Siebe, Zelda

Een bewogen dagje. Voor sommigen van ons.
Voor anderen dan weer niet. Want laat ik met de deur in huis vallen: M’n broer ligt goed. Met z’n hoofd naar beneden, zoals ik op bovenstaande foto voordoe met Heinemann. Dat is dus de houding die je aan moet nemen als je geboren wilt worden. Z’n kleertjes liggen al klaar…

Maar laat ik bij het begin beginnen, we wat af bewogen.
We zijn begonnen in Dronten bij het consultatiebureau. Alles was meer dan goed, een dikke duim zelfs, iets waar timmermannen minder blij van worden, want vaak is dat een teken van een hamer die de spijker heeft gemist.

In mijn geval was dat de dokter die vond dat ik het heel goed doe.
De grap was dat mama bij de vraag “Loopt hij rond de tafel terwijl hij zich vasthoud?” Nee had geantwoord. Kortstondig was daar een kleine zorg rimpel boven de ogen van de dokter, totdat ze me op blote voetjes, in de luier van de ene kant naar de ander kant van haar kamer zag rennen.

Dan heb je niet veel nodig om indruk te maken.

Verder ben ik niet te zwaar, maar langer dan gemiddeld. Minder zwaar voor al dat geloop, lekker lang omdat ik Dzjez ben. Daarna zijn we naar de Ankerstraat gegaan en was daar de nieuwe huurster. Ze heet Lammegien en die was heel blij en wij ook. Zij kan eindelijk in een echt wonen en wij kunnen met een gerust hart onze huisje overdragen. We hebben het geladen met goed geluk!

Daarna zijn we naar huis gegaan, hebben wat gegeten met papa en toen naar het ziekenhuis om naar m’n broer te kijken dus. En ik, ik lach en ben vrolijk en heb even geslapen in de auto. Oh ja, wel op de heenweg. Terug niet.

In het ziekenhuis heb ik me goed gedragen en m’n broer ook. Die heeft laten zien dat’ie stil kan zitten als het nodig is.

Op de terugweg ben ik in de auto in slaap gevallen en heeft mama terwijl ik sliep ene flesje gemaakt, me het gegeven en in bed gelegd. Ik heb nog ‘DAG’ gezegd en ben toen gaan slapen. Een half uur, want toen was ik weer wakker! Klaar voor nieuwe avonturen.

Mama had liever gehad dat ik 3 uur was blijven slapen, maar ik zit in zo’n fase….

Ik heb zelf spinazie gegeten en dat was lekker kliederen. En yoghurt… en toen was ik klaar! Totdat mama ging eten. Ik heb haar vlijtig geholpen met haar halve bord leeg te eten. Kip met gember saus en pasta. Echt iets voor voor een 15 maandige.

Toen zei mama ineens: Daar komen Papa, Siebe en Zelda en ik loop en wijs naar de tussendeur en lach! Het duurde nog even en daar waren ze echt. Ik herken ze nu echt en weet wie ze zijn. Als papa zegt Siebe, kijk ik naar Siebe en als hij zegt Zelda, dan kijkt hij naar Zelda. Zo ben ik.

En lachen! En rennen! En gek doen! Al m’n moeheid is dan weg. Gezelligheid en avonturen, daar ga ik voor.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ster

21 februari 201323 februari 2013 Dzjez Broer, Dzjez gedachten

We vergeten het wel eens, maar we hebben het best voor elkaar. Als ik zo om me heen kijk hebben we een heel groot speelterrein en kunnen ons zelfs cultureel enghazjeeren als het moet. Door bijvoorbeeld naar het Vesting museum te gaan. Dan leren we nog meer bij over ridders. Belangrijke informatie om straks zelf een goede ridder te worden.

Ik en m’n broer.
Ik mag bijna z’n naam zeggen.
Oh jee, bijna….

Nou, broer! Ik heb er ook wel in in. Om er uit te komen. OK, dan moeten ik nog even leren zitten, kruipen, lopen, beetje praten, maar dan… Dan is het eindelijk zo ver, dan kunnen we er op uit. Tot die tijd moet jij me maar vertellen wat je geleerd hebt, de trips en de tricks, dat gaat sneller.

Trouwens, ik ben benieuwd hoe ik er vandaag bij lig. Ze gaan weer kijken met de echo. Voor mij is het allemaal hetzelfde, boven onder, maar voor mama maakt dat een groot verschil. Ik hoop dan ook dat m’n hoofd naar beneden is. Vanavond weten we het.

Ja, vanavond weten we het. En we weten dan nog meer, want ik ga naar het consultatiebureau. Gaan ze kijken of ik op de curve zit. Nou ja, ik weet niet eens waar die is! Ik zit gewoon op m’n bips!

En dan gaan ze kijken of ik doe wat kindjes op mijn leeftijd doen. Nou, ik denk dat het geen probleem is!.

Wat we ook gaan doen is de nieuwe huurder van ons oude huis verwelkomen. Die was gisteren al bij papa en hel blij met het huis. En dat is een goed teken. Ze heeft 2 kindjes en vind gezelligheid belangrijk. Dat is een goed uitgangspunt. Voor alles. Ongezelligheid niet.

Al met al wordt het een hele drukke dag voor mama. Ik ga lief zijn end na zitten we vanavond gezellig weer allemaal op de bank. Want Siebe en Zelda komen ook. Druk, druk, maar gezellig!

Groetjes aan het hele hofje aan de Ankerstraat!

It wie wer in moaie dei.

Holy Draaimoly

20 februari 2013 Dzjez Broer, Dzjez gedachten Dzjez, knuffels, perspectief

Vandaag begin ik, de broer van Dzjez. Holy Draaimoly zeg! Gisteren was misschien een zeer korte actie van de gynaecoloog, maar ik heb de hele nacht en de hele ochtend nagetold. Natollen is een nieuw woord, speciaal uitgevonden voor baby’s zoals ik.

Ik ben blij hoor, dat ik gedraaid ben, geeft een nieuw perspectief op de binnenbuikse wereld, maar het was tegelijkertijd de meest ingrijpende gebeurtenis in mijn leven. En dan moet ik nog geboren worden, waarvan mensen zeggen dat het de allertraumaischte ervaring in een mensenleven is. Zo zie je maar weer, nog niet geboren en al vol avonturen.

Gek genoeg betekent het voor mama dat ze niet meer kan liggen zoals ze altijd lag, half op haar buik. Er is dus meer veranderd dan we dachten. Ik kan er niks over zeggen, want had nog niet veel besef van boven of onder. Ik was vooral ondersteboven, maar blij en zin in.

Jaja broer! Zo is het. Ik had er ook zin in vandaag! Een echte Duracel Dzjez was ik. Onstopbaar! Een bijzonder dag ook. We hebben papa afgezet op z’n werk, want zijn batterijtje was leeg. Van de auto dan… en daarna door naar Dronten. Naar m’n geboortestreek. Om afscheid te nemen van ons oude huis.

Voor mij was het een grenzeloze speelzaal en mocht dan ook voor de verandering eens o v e r a l aanzitten en naartoe! Er was ook een mevrouw die zei dat we gaten in de muren moeten stoppen. Daar kon geen lachje van af en als je niet lacht tegen en met mij is er iets fundamenteel mis met je. Simpel. Kijk wat vaker in de spiegel en vraag jezelf af waarom. Komt vanzelf goed.

Terug naar huis hebben we samen een broodje gegeten en gingen we naar bed, ik 10 minuten en … mama dus ook. Boordevol energie en aandachtbehoeftig. Dat is een enge afwijking en kan hooguit gesust worden met veel knuffels en aandacht. Hooguit….

Ik heb gedanst met K3, gedrumd op de vuilnisbak en geklommen op de troon. En we hebben papa weer op gehaald. Dat was grappig! We stonden te wachten op een onbekende plek en ineens was daar een bekend gezicht. Mooi contrast.

Thuis heb ik gegeten en gedronken en gelopen en gelachen, maar eerst ben ik met papa naar de kledingbak gegaan. Lopend… en het is zo, als je me de ruimte geeft, ben ik weg. Gewoon weglopen en kijken. En als ik iemand tegenkom zeg ik: Hai!

Morgen ga ik verder met m’n ridderopleiding in de Vesting!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Onalledaags

19 februari 2013 Dzjez Broer, Dzjez gedachten Dzjez, Jay, stuitligging

Vandaag was een onalledaagse dag.
Niet eens zo zeer voor mij, maar voor m’n broer en mama. M’n broer is een dwarsligger en dat is goed buitenhuis, maar binnenbuiks is dat niet zo. Binnenbuiks kan dat tot problemen leiden. Niet vaak hoor, maar toch. Als je kunt kiezen is het beter je hoofd naar beneden en niet eerst je billen.

Nee, dat heb ik ook begrepen inmiddels. Om eerlijk te zijn was het nog erger dan dat. Ik lag in een volledige stuit. Ik bedoel, als je het doet, doe het dan goed. Met beide benen naar beneden. Ik sta als het ware recht op!

Gelukkig bedacht papa op het laatste moment dat het een goed idee was om met mama mee te gaan. Niet alleen achteraf, ook vooraf en tussenin was dat een goed idee. Dit zijn dingen waar je iemand nodig hebt om op de knopjes van de lift te drukken. En dat kan papa goed!

Dzjez was al naar de crèche voor ridders en papa kwam terug uit z’n werk om kwart over 11. Op tijd om op tijd te vertrekken.

Eerst naar -1 om een ponskaartje maken voor mama, dan naar de tweede, naar de afdeling gynaecologie, daarna naar de eerste om een echo te doen en te kijken hoe ondersteboven ik lag (behoorlijk ondersteboven, we waren er ondersteboven van), terug naar de tweede (en papa maar op de knopjes drukken) en dan in bed. Mama dan, papa bleef zitten op een stoel.

Lang verhaal kort, eerst werd er een hartfilmpje van mij gemaakt en dan krijgt mama een baarmoederontspanner en dan komt er een team van 4 mensen binnen. De aardige man pakt mij bij kop en kont vast en draait me HUP om!

….

….

Hoofd naar beneden. Had amper de tijd te beseffen wat er gebeurde en mama ook niet en papa stond er met vochtige ogen (van de arco) te kijken…. Klaar, zei de man en dat was dat.

Ik sta weer in de startblokken voor een ‘normale’ geboorte.

De opluchting was bijzonder groot! Dat voelde ik niet alleen in mijn binnenbuikse wereld, ook het Gooi moet hetgevoeld hebben en de dag was een beetje mooier dan toen hij begon. in een soort waas ging hij voorbij en zaten wij in de auto terug naar huis.

Wow broer, wat een avontuur! Ik heb ook avonturen beleeft, maar dit is VET. Mijn dag was op de crèche voor ridders en met mijn nieuwe vriend Jorrijn. Eerst liepen we stoer langs elkaar, maar ineens was er de klik en nu zijn we vrienden. Ik heb er anderhalf uur geslapen en voel me er helemaal thuis.

Ik loop door de crèche alsof ik er al jaren kom! Dat voelt goed. Eén van de leidsters zij dat elke keer als ze me zag, ik een grote lach op m’n gezicht had. Logisch, want het is goed.

Thuis was ik echt wel moe, maar moest nog even boodschappen doen met papa. Kon mama even liggen. Dat is goed, na zo’n dag! Ik had ook honger, want ik heb wel een heel potje opgegeten, op een paar happen na. Zo veel dat ik amper yoghurt heb gegeten. Ik mocht ook nog even in bad, maar daarna was ik helemaal klaar voor bed. Mama ook. Die ging samen met mij.

It wie wer in moaie en besondere dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dwarsligger & Gangmaker

18 februari 2013 Dzjez Dzjez gedachten afscheid, deuren, Dzjez, moaie dei

Vandaag was het zo ver dus. Naar de crèche voor Ridders in Naarden Vesting.

Ik bedoel maar, alleen die zin al is spectaculair en mama was er best zenuwachtig voor. Ik ben zelfs in bad geweest voordat ik vertrok met papa en hij had een beetje gel in m’n haar gedaan. De krullen sprongen uit m’n kop als het ware.

Ik had de hele nacht geslapen en was goed uitgerust voor deze grote uitdaging. Jaja, dan ben je veertieneneenhalve maand en dan moet je al naar de ridderschool. Geen page, maar een echte ridder. Ik heb er van schrik al m’n brood voor opgegeten.

En er werd nog roet in het eten gegooid ook. Door de KPN, want die kwam internet en televisie aansluiten! Tussen 8 en 1 en wij moesten om 10 uur in de crèche zijn. Maar daarover later meer.

Papa ging weg en nam afscheid van me. Afscheid van de Dzjez zoals hij nu is, want de Dzjez in het weerzien zal Ridder Dzjez zijn. Na vandaag is alles anders, en dat is maar goed ook! Ik hou niet van hetzelfde. Dat is saai en stilstaand water…

Het was een innig afscheid en we hebben naar elkaars knopen en neuzen gewezen en uitbundig dagdag gezegd. En weg was hij, stoïcijns liep hij voor het raam, terwijl wij compleet klaar stonden om te zwaaien… Gelukkig kwam hij terug, want hij was z’n koffie vergeten. De waarheid of een slimme smoes…. We zullen het nooit weten.

Enfin wij waren bijna op de crèche of daar ging de telefoon. 3 minuten voor 10. Het was papa om te zeggen dat de KPN er was. Kan Precies Niet, dacht mama en papa voelde dat goed aan en zei: Ik ga wel.

Uiteindelijk kwamen papa en mama elkaar tegen in de Vesting. Papa op weg naar z’n werk en mama op weg naar huis.

Wat was er gebeurt?

Ik kwam de crèche binnen. Zag Duplo en was weg. Mama stond moederziel alleen (ja, daar komt die uitdrukking vandaan!) naar le te kijken. Toen deed de leidster de deur open. Open deuren hebben een magische aantrekkingskracht op me, dus ik ging er door. Kindjes!

De conclusie was snel getrokken. Ik was gewend in 0,76591 seconden en klaar voor de ridderopleiding. Mama dacht, ik ga deze tijd voor mezelf gebruiken en ging naar huis en op de hoek van de markt in in de Vesting, al bellend met papa kwamen ze elkaar tegen. De plek waar ze hun auto hadden geparkeerd om in te schrijven bij het gemeentehuis. Ik bedoel maar.

Voor mij was het ook een belangrijke dag. Ik de broer van Dzjez. Vandaag gaan ze kijken hoe ik er bij lig.

Wat ik de laatste tijd goed verborgen heb weten te houden kwam vandaag aan het licht. Pas in tweede instantie, want ik had de nieuwe verloskundige ook om de tuin geleid. Ze had gevoeld en een dacht dat ze m’n billen stevig vast had…

De echo bracht de waarheid aan het licht, ik ben een dwarsligger. Een contrair, een tegenvoeter, een recalcitrant, een draaikonter. Ik lig in een stuitligging. D’r is niks aan de hand, alleen moeten we een beetje opletten als ik geboren wordt, maar de basis is gelegd voor m’n karakter.

Tsja, ik heb natuurlijk een mooi voorbeeld aan Dzjez en moet ergens een statement maken. Een binnenbuiks statement. Sorry mam, maar maak je geen zorgen. Ik zit goed in je gezonde buik vol met vruchtwater. Deze week gaan we naar de gynaecoloog en die gaat helpen. Alles kan, wie weet draai ik nog. We zien wel.

Hey broer! Ik was er bij. Ik denk dat de verloskundige een beetje schrok, want ze dacht dat je hoofd je kont was, en dan is het schrikken wanneer het andersom is. Hoe dan ook, ik heb er wel plezier gehad. Dat is ook belangrijk, want je weet het, je wordt vrolijk omdat je lacht, niet omgekeerd….

Thuisgekomen heb ik heeel veeel gegeten. Een half potje, anderhalf yoghurt en een flesje. Daarna nog wat gezellig gespeeld en al lachend en grappen makend met papa naar bed. Ja, het bed is dan een prachtige plek na een mooie dag op de crèche.

Ik voel me er goed, heb al een vriend gemaakt en ga morgen terug? Deze keer tot 3 uur en dan mag ik blijven slapen. Goed beezug!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dzjez & Jay

Een dag uit ons leven

Maand: februari 2013

Koning Dzjez en de kramp in de armpjes.

De laatste loodjes

Dance to Dzjez, OBB en een nasleepje

Alles OK!

Experiment

Dokter Dzjez en de Dikke Duim

Ster

Holy Draaimoly

Onalledaags

Dwarsligger & Gangmaker