Ik heb een mooie dag gehad hoor, maar hij eindigde onverwacht.

Dat heb je soms.

Deze keer was het iekeejaa. Papa, Mama en ik waren daar voor de kast en de vloer, maar bij iekeejaa hebben ze iets bij de ingang gedaan, waardoor de tijd anders gaat dan anders. Een uur lijkt 40 minuten. Voor volwassenen althans. Voor baby’s zoals ik niet. Wij zijn daar veel te scherp voor, maar het nadeel is dat het voor de ‘volwassenen’ ineens heel laat is. Mijn buik en bio-ritme houden daar geen rekening mee. We vertrokken om Half 4 en ineens was het na zessen. En wij waren nog in de iekeeja, samen met duizenden andere mensen.

Om 6 uur had ik dus honger en was moe en was onstopbaar. In de iekeejaa was ik onblij, in de auto was ik onblijer, thuis was ik onblijerder, m’n haar was inmiddels nat van de tranen en niets kon me opbeuren, behalve een flesje! Ook geen warm eten. Gulzig heb ik gedronken, tot het 3 kwart leeg was en toen zei ik JAH! en had ik een opleving. Dat doet me goed, want onblij naar bed gaan is nooit grappig.

Dus toen Siebe, Papa en Zelda naar de Frietchineees gingen, ging ik met mama lekker naar bedje. Ik was echt wel moe.

Deze ochtend heb ik trouwens lekker lang geslapen. Tot 8 uur wel denk ik. Ik ben met papa naar beneden gegaan. Hij had de verwarming al aangezet, dus het G R O T E ontdekken kon weer beginnen. Dat verveeld nooit. Kastdeurtjes, propjes, Lala, vogelgeluiden, karton voor de haard, m’n blauwe, gele en oranje ringen. Als baby is alles weer nieuw en interessant.

Toen kwamen Siebe en Zelda en kon ik laten zien hoe stoer ik in een krat kan klimmen. Dat is dan een boot en ik vaar de hele wereld rond. Kapitein Dzjez ben ik dan.

Zij gingen trouwens weer Monopolie spelen. Ze zijn daar aan verslaafd en elke keer zeggen ze allemaal dat ze gaan winnen. Ik weet dat dat niet kan. Er kan er maar één echt winnen. De rest is al winnaar door mee te doen (cliché maar waar). Trouwens, papa is speelt ook goed blufpoker! Hij zegt dat je al kunt winnen voordat je hebt gespeeld. Zal wel! Volgens mij is het gewoon geluk.

Mama mocht een beetje uitslapen. Dat heeft m’n broer ook zo gezegd. Want het waren drukke dagen! En laten we eerlijk zijn: Logeren in het nieuwe huis is een heel avontuur. Zelfs voor mama. En goed rusten is goed voor de groei. Van m’n broer!

We hebben gezellig ontbeten en na het ontbijt gingen papa en Siebe de buurt verkennen onder het mom van hardlopen en ik ging naar bed. Toen ze terugkwamen was ik net weer op. Ze glunderden allebei, want er is een prachtig park en er zijn mooie paden om te lopen en te wandelen. Over de wallen van Naarden Vesting. Dat klinkt stoerder dan stoer.

Ik denk dat we een goed huis hebben gekozen.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Tweede kerstochtend is gelijk de tweede tweede kerstochtend in m’n leven.

En ik kan zeggen dat het me goed bevalt. Ik heb goed geslapen en m’n bedje in Naarden. De anderen ook, want ik zag lachende gezichten toen ze beneden kwamen. Zelda eerst, die is altijd de eerste. TATJA zeg ik dan en dat kan van alles betekenen. I dit geval betekent dat: Goeiemorgen Zelda, ik hoop dat je goed geslapen hebt en vind dat je er goed uitgeslapen uit ziet! Ik bedoel maar. Efficiënt met woorden.

We hebben lekker ontbeten en daarna heb ik een hazeslaapje gedaan (wist niet dat haasjes korte slaapjes doen!) en toen ik opstond gingen we vertrekken naar Drachten. Gezellig allemaal in de auto. Siebe helemaal achterin, ik en Zelda in het midden en papa en mama voorin. Lekker tuffen met de wind in de rug.

Beppe was er al helemaal klaar voor en vaag herinnerde ik me haar. Dat duurt maar even en dan voel ik me helemaal thuis! En zo veel speelgoed en dingetjes om aan te zitten! Een echt Baby Walhalla! Allemaal voor het goede doel: Slimmer worden en dingen begrijpen. En papa deed dat ook, dus.

Toen kwamen Pake, Tessa, Johann, Nynthe, en Senn ook nog. Veel speelkameraadjes. Groot verschil ook; lag ik vorig jaar nog passief een pasgeboren baby te zijn, terwijl ik nu loop ik nu door het huis alsof het van mij is! En door de hurken en hip weer overeind, linksom en rechtsom. Als een Duracelkonijn op speed!

Ik heb er ook heeeeeeerlijk geslapen. Een Kerstslaapje van anderhalf uur. Dat zijn de beste, dan wordt je wakker met een hosanna gevoel. En beneden zit iedereen dan weer op me te wachten. OK Tessa en de familie waren weg, maar het speelgoed lag er nog.

Siebe, Pake, Zelda en Papa hebben spelletjes gespeeld, en later deed Beppe ook nog mee. Gezelligheid troef, zo gezellig dat ze vergaten dat de spareribs in de oven lagen. Niks aan de hand, alleen waren de spareribs klaar en de rest nog niet. Maar dat was binnen een hatsikidee en een zucht geregeld. Lekker eten dus.

Het was zo gezellig dat we pas kwart over negen weg reden. En ik klaar wakker natuurlijk en druk zwaaiend. In een roze-achtige pyjama met bloemetjes, van Beppe haar verzameling. Wel handig, kan ik er thuis (in Naarden) zo in! Wel even een flesje nog, maar dan slapen geblazen.

Ik denk als ik er op terugkijk dat het een goede kerst was. Alweer één om te onthouden.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vandaag hebben we belangrijke zaken gedaan, maar eerst werd ik om 3 uur wakker. Ik denk dat papa er korte metten mee wilde maken, want ik was me amper bewust van het feit dat ik huilde, of ik had de speen van een flesje in m’n mond! Ik ben dan niet de moeilijkste. Fles op, ik weer slapen.

Tot kwart over 8 en toen was het weer tijd om wakker te worden. Met papa opstaan. Broodje eten, flesje drinken, spelen in de box. Later mocht ik rondlopen. Toen kwam mama en ging papa me laten vliegen. Daar hebben we veel filmpjes van. En van dansen, dus hou je vast en schrik niet!

Ik heb eerst nog even goed geslapen en toen gingen we op weg naar Naarden. Daar ging papa bedden in elkaar zetten en mama met vloerenmakers praten. E-hen… Olpa en Olma kwamen ook. Gezelligheid troef! En mama heeft de gordijnen opgemeten en was vergeten dat ze dat boven ook ging doen en heeft dat dan uiteindelijk ook nog gedaan. Allemaal samen met Olma. Olpa was ook druk in de weer met meten en mompelen. Die is vanallus aan het bekonkelfoezen. Ben benieuwd wat hij allemaal bedenkt…

Maar daarna was het ook nog niet voorbij. We zijn nog naar Nederhorst gegaan. Ik sliep wat in de auto en moet ook in het bedje bij Olpa en Olma in bed, maar dat was iets waar ik het H E L E M A A L niet mee eens. Slapen kan altijd nog, dus na 2 keer heeft mama bedacht dat ik er weer uit mocht. En dan ben ik de vrolijkste baby van het noordelijk halfrond.

Lekker rondstruinen, alle dingetjes pakken waar ik niet aan mag en vooral niet m’n speelgoed is. Zo ben ik. Speelgoed kan altijd nog. Lopen doe ik als vanzelfsprekend. Gek hè! 5 weken geleden kon ik het niet, en nu denk ik er niet meer bij na.

We hebben lekker gegeten en geknuffeld en gelachen. Errug gezellig. In de auto terug heb ik wat geslapen en thuis mocht ik weer opblijven en …. TELETUBBIES kijken en fruit eten.

Na nog wat rondlopen ben ik ineens klaar. Naar bed denk ik dan.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.