Vandaag, de dag na de verjaardag van Zelda zijn we lekker gaan zwemmen, nadat we iPad gekeken hadden.
Dat is altijd lekker wakker worden. Nou ja, eerst moest ik poepen om 6:15 en dan moet ik wachten to 7 uur voordat de iPad aan mag en dat is behoorlijk lang wachten. Zeker als je naar elke minuut kijkt die voorbij gaat. Maar toen kwam papa en toen was het nog maar even en toen….
Na een hele rits filmpjes op YouTube en Netflix en heel veel boterhammen met melk, gingen we zwemmen. Het was lekker weer en Jay had een elastieken koordje gevonden.
Ja, het zijn die kleine onverwachte dingen die zo leuk zijn om mee te spelen en al spelend kom je tot de ontdekking dat dit soort dingen eigenlijk oneindig zijn in gebruik. Je kunt er dus echt van alles mee doen. Bekijk onze inventiviteit maar eens.
Daarna zijn we eerst formule 1 gaan kijken, want Max Verstappen ging rijden en daar word ik vrolijk van. Het was echt een superspannende race and Ricciardo won, terwijl Max 10 seconden aan zijn broek kreeg omdat’ie tegen Vettel aangereden was. Nou ja, volgende keer beter.
En toen dat klaar was ‘saaaai’ gingen we voetballen en al snel vielen de eerste druppels. En die druppels waren niet alleen, want na verloop van tijd waren er heel veel en kon je gerust spreken van een regelrechte stortbuit. Alle reden om lekker buiten te blijven en heen en weer te rennen en te genieten van de natuurlijke douche. Dat scheelt….. hoeven we straks niet meer.
Daarna ben in nog even heel erg Iron Man geweest. Mijn favoriete superheld!
Gisteren was Zelda jarig en daar waren we al een tijdje mee bezig. Vooral ik, want ik had zelfs onthouden dat Zelda 16 jaar werd. Mijn tekeningen worden beter omdat mama en school oefent met cirkels en vierkantjes maken. Ook leer ik mijn stift of potlood op de juiste manier vast te houden, maar waarom nieuwe gewoontes aanleren als je makkelijk kunt vervallen in oude….. toch? Dus ik houd hem liever in het knuistje.
Het gaat vast wel komen 😉
Ik heb op de dag zelf een tekening gemaakt, geïnspireerd op Ton Schulten. Kijk maar naar de foto’s en de tekening die ik op school gemaakt heb. Ik ken inmiddels ook al Van Gogh en Mondriaan en nog meer. Dat leren we op school en dat vind ik leuk. Tekenen is mijn hobby (al weet ik niet goed wat ‘hobby’ betekent, maar het klinkt wel goed).
Ik ben echt into art.
Je kunt zien dat de tekening die ik voor Zelda heb gemaakt er op lijkt! Ik had alleen geen verf bij de hand, maar met verbeelding kom je ver. De wolken kon ik in dit geval handig gebruiken voor mijn zelfgeschreven tekst.
We schrijven dit dus speciaal voor Zelda. We hebben dan ook speciaal voor haar een liedje gezongen. Dat konden we pas nadat ik thuis was. Want ik had eerst een feestje bij Nicky. Superleuk natuurlijk, maar te veel mensen. Daar hou ik niet van. Dan wordt het te vol in mijn hoofd en wil ik het liefst weg. Maar goed, het is aan de andere kant ook wel weer leuk en we kregen een tasje met leuke dingen en 2 chocoladekoeken mee. 1 voor mij en 1 voor Dzjez.
We hadden vorige week alle twee een superheld gekregen van Said (ik Thor en Jay Captain America), maar ook een echte voetbal! Dus daar gingen we vandaag, op de verjaardag van Zelda mee voetballen (Siebe zal jaloers zijn). Maar dan moeten we wel dichte schoenen aan want die bal is hard!
Papa had een briefje geschreven voor ons, wat de mama van Zelda heeft geprint, zodat het net echt leek, dus toen we Facetimeden had ze dat al gehad. En daar was ze heel blij mee. Dus, met zijn allen:
De stoelen en de tafel en de ligstoelen zijn klaar en die komen ze nu brengen. Dat is erg interessant natuurlijk. Zeker gezien het feit dat ze er 6 uur over gedaan hebben om tussen 9 en 10 te komen. Dat werd dus 15 uur inderdaad. Gelukkig hadden wij van allus en nog wat te doen en hoeven we ons geen moment te vervelen. Wij hebben namelijk een speelkamer boven (ik ben aan het oefenen met de ‘s’, zodat ik die goed uit kan spreken. Papa oefent dan met me. Eerst zeg ik ‘ssssss’ en dan zeg ik ‘pelen’. Of ‘sssss-pringen’. Dat gaat telkens beter, alleen moet ik er even aan denken). Officieel heet dat de familiekamer trouwens, maar ja, wij zijn ook familie!
Over familie gesproken, vandaag komen Siebe en Zelda! Helemaal met twee vliegtuigen uit België. Precies op de dag dat er in Nederland een lichte terreurdreiging is en de marechaussee iedereen op weg naar Schiphol met de auto controleert. Dat is het voordeel van vliegtuigen, dan heb je minder files en zeker geen mensen in de lucht die je aan willen houden….
De week is weer voorbijgevlogen en we hebben veel gezwommen. Ik durf nu gewoon in het water te springen. Hard en ver! En ik vind het niet eng om onder water te gaan. Ik ben supertrots op mezelf, en papa ook. Die jubelde van vreugde! (Dat is hij nogal snel, maar het is altijd wel gemeend en daar gaat het om!).
Dit is trouwens mijn nieuwe pose (met de duikbril die papa voor mij heeft gekocht). Dat is een stoere pose en vraag me niet waar ik het vandaan heb, ik doe het van nature…. Wie weet waar me dat brengt.
Ja, het leven hier is mooi. Ik slaap per definitie wat meer dan Dzjez (die staat elke dag om 6 uur op), maar dat betekent dat ik vaak wakker gemaakt mag worden en dan gaan we eerst knuffelen. We zijn dan heel blij om elkaar te zien en dat is zo voor 99% van de tijd. Wij zijn broers en vrienden en dat komt goed uit, want er is veel te beleven. Zoals op bezoek gaan bij Adrianna, die woont ook in de buurt en heeft een heel lief zoontje, die Jerom heeft. Terwijl de mama’s kletsen doen wij belangrijke dingen, zoals met de autootjes spelen. Vooral Dzjez is daar goed in, dan hangt zijn tong een beetje uit z’n mond.
Van-de-week ook nog een akkefietje van valse beschuldigingen….
We werden namelijk beschuldigd van het op slot doen van de deur van Missi en vervolgens van het verstoppen van de sleutel. Jay was natuurlijk hoofdverdachte want dat is zo’n kwajongen (..). Hoe dan ook, wij wisten van niks en dus ook niet waar de sleutel lag en dus moest er professionele hulp aan te pas komen. Na veel moeilijk kijken en Bahasa-gesprekken, werd besloten het gaas van de hor los te peuteren en zo via de binnenkant de deur open te doen. Wat bleek? De sleutel zat ook aan de binnenkant. Goed nieuws 😉
Missi en Laguiman weten het ook niet…
Hoe dan ook, we realiseren ons dat we niet al te veel foto’s van het huis hebben laten zien, dus gaan we dat mondjesmaatdoen. Boven is dus de familie/speelkamer en beneden hebben we een gewone kamer… Daar zitten we ook en hebben we een hele grote televisie (typisch papa), maar aan de andere kant, dan heb je het gevoel bijna in een bioscoop te zitten en, waarom niet? We hebben al veel films, maar meestal kijken we de Minions. Ja! Ik ben fan van de Minions, die kan ik blijven kijken en dat doe ik dan ook. Ik ken bijna alle teksten al uit mijn hoofd, maar elke keer ben ik weer verrast. Gelukkig hebben we ze alle drie, dus als ik de laatste gezien heb, ben ik de eerste al weer grotendeels vergeten.
Buiten hebben we de trampoline, maar daar spring ik nog sporadisch op. IK ben meer bezig met andere dingen zoals in de gang op en neer rijden of zwemmen. In het huisje is het trouwens gewoonweg te warm. Als je daar te lang in zit, kom je er als een hard gekookt eitje uit en daar heb je niks aan! Dzjez springt wel trampoline, die wil graag oefenen. Als Siebe en Zelda straks komen, kunnen die ons eens laten zien wat die in hun mars hebben.
Boven aan de trap hebben we het schilderij van #Niels van de Prinses Beatrix. Ik vind het gewoon een schilderij van een vrouw, maar wel mooi hoor!
In de keuken is vooral het koffiezetapparaat erg belangrijk blijkbaar, maar ik vind de keuken gewoon mooi. Bovendien is het het domein van Missi. Die kook daar en maakt daar heerlijke dingen. Water halen we zelf, maar als we bijvoorbeeld een Banana willen, dan kunnen we dat aan haar vragen. Ook spannende dingen zoals deze behoorlijk rode ‘chili-paste’.
Die gaat dan weer in het eten van papa en mama en is (nog) niet voor kindjes. Alhoewel we best van pittig houden hoor!
OK, dus de stoelen en tafel werden vandaag gebracht en dan moet ik er met mijn neus bovenop. Ik wil precies weten hoe het gaat en klets de mannen de oren van hun hoofd. Ook al verstaan ze me niet, ze begrijpen me wel. Gelukkig zijn dit geen wangknijpers of haarstrelers, want daar heb je er ook heel veel van. Die willen dan aan je zitten en dat vinden we niet leuk. Dan zeggen we “Tidak!” Oftewel nee. Het mag wel, maar dan moeten ze er veel Rupiah’s voor betalen.
Wij zijn blij met de tafel en die komt precies op tijd. Nu kunnen we er straks met zijn allen aan zitten eten, of spelletjes doen, of gewoon niks. Heeeeeeeeeerlijk.
It wie wer un moaie tiid.
Tags: Dzjez, Jay, Indonesie, Jakarta
Categorieën: Jay, Uncategorized, Dzjez gedachten
Dinsdag was een fijne dag. En druk en mama had bezoek van Stephanie en dan is het eind van de dag zo voorbij en is er weinig tijd voor een blog.
Geen blog wil niet zeggen dat er niets gebeurd is, integendeel. Er is weer vanallus gebeurt. We hebben weer meer liedjes gezongen op de crèche. Bijvoorbeeld ‘In de maneschijn’ en daar ken ik alle bewegingen van en die doe ik dan ook lustig mee.
We hebben lekker buiten gespeeld op de crèche, want het was weer onverwacht lekker weer. Daar moet je misbruik van maken want de zomer is dit jaar niet scheutig. Bij een kien straaltje zon springen we in onze korte broeken en lopen als bezetenen in het rond om er maar niks van te missen!
Ik had een lange broek aan.
Een dunne weliswaar, met als gevolg dat ik zweetbenen heb en dat eindigt in m’n zomerschoentjes. Papa trekt altijd even gepast met zijn neus als hij ze uittrekt en zegt dan “Goed gedaan jongen!”
Thuis was dus Stephanie en die had een heel mooi cadeatje mee genomen voor mij. Krijt om op de nieuw gelegde tegels van papa te tekenen. Mama had gelukkig al een gezichtje getekend. Ze is een echte Jasja DaVinci. Dat worden nog mooie tekeningen….
Stephanie heeft smaak.
Dat heeft ze zeker. Ik heb een bordje gekregen van Barbapapa, jeugdsentiment zegt ze, “Wie zijn dat?” zeg ik. Ik denk dat het goed is dat papa of mama daar eens wat filmpjes opzoeken op joetjoep. Als het zo leuk is, wil ik dat ook wel zien. Zeker omdat ik er ook bestek van heb.
Ik heb lekker geknuffeld met Stephanie en we zijn naar de vesting geweest. Zij hebben zalm en filet Americain en ik melk.
Dat is wat ik altijd eet.
En toen we weg moesten mocht mama niet betalen! Dat is raar, of eigenlijk leuk. In dit geval was het gewoon een te drukke meneer op een te druk terras, omdat iedereen van de zon wilde genieten. Ik bedoel maar. Contradictio in terminis.
Maar goed, het was een fijne wandeling in de zon, wat wil je nog meer. Ik heb meer kleur op m’n gezicht dan een chocoladereep. Melkchocolade… Goeie voorbereiding voor Vlieland!
> WOENSDAG
Vandaag werd ik wakker en had zin om te knuffelen. Eerst aaide ik papa in z’n haar, toen mezelf en toen ben ik lekker op z’n schoot gaan zitten en heb gehangen en geknuffeld. Gewoon zitten, zonder boekje.
Daarna zijn we gaan eten en heb ik zelf de stoel naar de tafel geschoven. Zelf eten doe ik al tijden.
Daarna zijn we mama en Jay gaan wakker maken, want we gaan ZWEMMMEN! Fijn, zo reageer ik, ik doe alsof ik het snap!
Samen in de bakfiets er naar toe en Olpa en Olma waren er al. Gezellig, ik heb er zin in en kan niet wachten om er in te gean en wat denk je?
We zingen weer ‘In de maneschijn’! Ik bedoel maar, toeval bestaat niet. Lekker in het water en Jay ook. Ik ben niet bang, geen watervrees en spuug het water dat in m’n mond zit met een fontijntje naar buiten.
Ik mag van de kant springen en op een vlot. Balletjes gooien en lopen in het water. Het is een fijn avontuur. Zo fijn, dat wanneer ik er uit ben en m’n kleren aan heb, ineens dacht ‘Hey, ik ga nog even zwemmen!’ Gelukkig kon mama me nog net in m’n kladden grijpen.
Thuis ben ik best wel moe en ga uiteindelijk lekker slapen. Olpa en Olma passen op en Papa en Mama gaan even winkelen in Bussum. Als ze terugkomen, zijn we 3 haringen, een zak kibbeling en 2 korte broeken voor mij rijker! Een rooie en een spijkerbroek. Goed voor de zon!
Ondertussen heb ik een kras op mijn neus.
Van mama. Die heeft me per ongeluk met haar nagel over m’n neus gekrabd. Ze zeggen wel eens, wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht…. Onzin, bij mij staat het goed en het doet m’n ogen gewoon beter uitkomen (foto volgt).
Ik ben heerlijk met mama gaan zwemmen. Lekker drijven in het water, heerlijk. Alleen het aankleden vind ik minder leuk. Door die vochtige lucht kleven de kleren zo en gaan ze moeilijk aan! OK, papa heeft z’n best gedaan en onderweg terug in de bakfiets sliep ik al weer lekker.
Die bakfiets is een uitkomst en we gaan er nog veel plezier aan beleven.
Ik ben in de middag met mama naar één of ander straatfeest bij ons achter geweest. Super gezellig! Ik heb gespeeld en getekend en gekleurd en ik ga daar een grote prijs mee winnen. Ik denk dat ik nog nooit zo mooi gekleurd heb.
Ik heb ook rechtstandig trap geklommen. Als je goed luistert, hoor je de mond van mama open vallen. Ik ben wel 8 keer op en neer geweest. Ik kwam er achter dat de rolstoelbaan geen glijbaan is. Niet zonder wieltjes!
Boven heb ik vrienden gemaakt met een man die daar hard aan het werk was. Ik heb hem een hart onder de riem gestoken en daarna hard Doei en Bye, Bey geroepen. Ik heb ook nog even op de wip gezeten.
De afsluiter was samen met mama en lieve Jay op de bank gezeten. Ik aai en kus Jay dan spontaan. Ik hou van Jay.
Oh ja, dat was nadat ik nog even ‘geboefd’ heb. Ik heb namelijk mama haar tas leeggehaald en haar portemonnaie… Ach ja, alles voor de ontdekking zeg ik!
Gisteren was Zelda jarig en daar waren we al een tijdje mee bezig. Vooral ik, want ik had zelfs onthouden dat Zelda 16 jaar werd. Mijn tekeningen worden beter omdat mama en school oefent met cirkels en vierkantjes maken. Ook leer ik mijn stift of potlood op de juiste manier vast te houden, maar waarom nieuwe gewoontes aanleren als je makkelijk kunt vervallen in oude….. toch? Dus ik houd hem liever in het knuistje.
Dzjez & Jay 