Van de Wereld Beppe

Lieve Dzjez,

Eindelijk dan een berichtje van de enige echte BEPPE, die het zo druk had met over de wereld reizen!

Gelukkig heb je op mij gewacht,erg lief,dus wat mij betreft mag je nu je entree maken, wij kijken allemaal heel erg uit naar je komst. Ik ben (net als iedereen) zo benieuwd hoe je er uit ziet,een kleine Gerard of meer mamma Jasja. ‘T is altijd goed hoor, ik houd nu al van je !!

Dus welkom in onze grote familie, wacht maar niet te lang, dan kun je Sinterklaas nog meepikken!!

Alvast een knuffel,ook voor pappa en mamma,van Beppe Titia.

Oma Mettien: De Blitser

Hoi Dzjez

Vanmorgen hebben wij pappa aan de lijn gehad. Je zat nog lekker warm in mamma’s buik. Gelijk heb je ! Hier waait het en de regen komt met bakken naar beneden.Opa heeft gisteren en vandaag gekeken of zijn blitser van zijn fototoestel het wel doet. Want wanneer jij uit de buik van mamma bent, willen wij natuurlijk foto’s maken. En wat blijkt…….?

De blitser is stuk. Opa is nu verdrietig. Maar gelukkig mag hij van onze buurman Bob zijn blitser gebruiken. Dus als wij naar je toekomen, kunnen wij toch foto’s van je maken.
Fijn he?

Tot gauw Oma Mettien

Tonte Tessa

Lieve Dzjezzie,

Iedereen wacht met smart op jou, maar lang kan het toch niet meer duren. Je moet intussen wel nieuwsgierig zijn naar de wereld hierbuiten! Maar tot je komt, speel ik gezellig Wordfeud met papa en mama zodat de tijd wat sneller gaat!

P. S. Als ik aan het verliezen ben, geef ik je een seintje. Als je dan komt, hebben papa en mama geen tijd meer om een woord neer te leggen en dan win ik alsnog!

Ssssst, our little secret!

xx

Zit goed

Ik zit goed.

Lekker warm en rustig. Net gedouched denk ik, want ik hoorde de druppels op mama’s buik.
En dat is een leuk geluid! Ja voorlopig blijf ik nog wat zitten denk ik.

Ze hebben me per slot van rekening uitgerekend op 26 november, dus waarom niet.
Lekker in het weekend geboren worden. Daarna nog tijd genoeg om bij elkaar te zijn.
Ik ben nu al een fan van het weekend!

Kijk, dit is de buik van mama. Mijn mooie huisje.
Ik weet nog niet of ik het ga missen of wanneer ik vertrek.

Gerommel volgens Gerard

Vandaag is het anders dan de andere dagen.
Vandaag lijkt het er op dat het begonnen is.
Volgens de berekeningen is het nog te vroeg, hoor!
Zaterdag zeggen ze…. We zullen zien. Ik denk dat het vanDAAG komt.

Maar dat zeg ik eigenlijk al sinds vrijdag. Maar vandaag is het anders.
Daarom dus, schrijf ik nu. Want straks heb ik misschien geen tijd.
En Jasja praat ook over Dzjez en met hem. Hele gesprekken.
En dat wist ik niet en ze knuffelt hem ook de hele tijd in haar gedachten.
En kusjes en dat hoor ik dan en dan denk ik, vandaag is het zo ver.

Gisteren kon het niet, toen had ik het te druk.
Eergisteren ook. En het weekend waren Zelda en Siebe er, dus dat was ook niet ideaal.

Vandaag dus. Denk ik. Dus oefen ik al vast m’n gezicht,
want ik weet nu al dat ik verschrikkelijk emo-de-pemo wordt.

Lawaai

Het was druk de afgelopen dagen. Of eigenlijk begon het eerst rustig. Papa was weg denk ik. In ieder geval hoorde ik z’n stem niet meer. Mama was wel blij, en ik denk dat ze met hem praatte. Zo voelde het tenminste.

Ineens was er meer lawaai. Veel stemmen. Dat waren mijn opa en oma. Ik heb ze nog nooit gezien, maar ik herken hun stemmen en vind ze nu al leuk. Het was gezellig,… denk ik. Zo voelde het.

En toen was er nog meer lawaai. Ik hoorde papa, hij was terug, en nog twee stemmen. Dat zijn mijn broer en zus, Siebe en Zelda. Ik kan niet wachten ze te zien. Ze klinken zo leuk en vrolijk. Ik voel hun handen op de buik van mama en dat voelt goed.

Ik zit hier heel lekker, maar denk dat ik binnenkort toch maar tevoorschijn kom.

Ik heb het gevoel dat er veel te beleven is en te zien.

Tot snel!