
Ik ben me gisteravond een hoedje geschrokken en als ik zeg een hoedje dan bedoel ik eigenlijk een HOED!
Mama kwam ons halen op de creche en ik zei “Papa toe? en mama zei “Nee, papa is weg, papa is aan het werk”. Dat is gek, want hij was er gisteren ook al niet, maar dat is niet erg. Hij komt morgen terug.
Ik praat me suf en meer en meer, want ik ken ook meer en meer woorden en m’n lippen begrijpen telkens beter hoe je een woord uit moet spreken. Dat helpt, want dan begrijpen andere mensen ook wat ik bedoel en zijn er minder misverstanden (niet dat mijn verstand mis is, maar de verbinding tussen denken en zeggen is gewoon in ontwikkeling).
Ongeduldig word ik ook. Als het niet snel genoeg gaat dan doe ik het zelf wel. Gevolg is soms dat er kindjes in de weg staan en die moeten het dan ontgelden… sorry daarvoor.
Trouwens we hebben ook nog gezwommen afgelopen woensdag! Toen mama dat zei ben ik dansend om de tafel gegaan en heb mijn eigen zwemlied gecomponeerd en gezongen. Mooi lied al weg ik het zelf en ben doorgezongen in de auto. Het was zo leuk met mama, Olpa, Olma en Jay dat ik geen zin had om weg te gaan! Dat is zo met leuke dingen.

In ieder geval, we zijn onderweg naar huis en zodat we thuis zijn wil ik er uit. Mama zet me in het halletje en ineens!
Een zwarte schichterige substantiële schiet langs me, ik draai me om en kijk op de trap en in het donker staren twee gpudgloeiende kolen me aan…. Het is maar goed dat het plafond hoog is (of ik klein) maar ik spring de lucht in en raak het net niet en begin te brullen! Mama heeft niet door wat het is en denkt dat ik terug in de auto wil, maar vind dat ook Jay binnen moet, maar ik denk daar echt anders over!
Mama brengt Jay naar binnen, ik BRUL en vocht loopt uit neus, mond en ogen, dramatisch gezicht.
Mama wil me knuffelen en geruststellen en ik BRUL.
Mama denkt “Wat is er toch in de gang? en gaat kijken en wat denk je? Ik hoor een GIL en BRUL zelf door.
Wat bleek, er was een poes naar binnen geslopen en die zat rustig op de trap te kijken naar alle spannende dingen die beneden onderaan de trap gebeurden. Met enige moeite heeft mama hem naar buiten gekregen en was de poes weer weg.

Dat was mijn zin van de avond: Poes Weg? Poes Weg? Poes Weg? En mama zei, ja hij is weg en ik was gerustgesteld. Niet dat ik gegeten heb. Twee happen: 1 met appelmoes: Lekker, de tweede met appelmoes en een verstopte aardappel, klaar!
Ik eet alles op wat ze me voorzetten. Je weet nooit wanneer het de laatste keer is en ik in een diepe slaap val. Lekker lekker en groeien groeien zeg ik.
Niet dat ik al wit hoor, dat is nog niet nodig vind ik. Liggend is er al zo veel te beleven, dat hoofdstuk ga ik eerst goed en grondig lezen en daarna komt zitten. En kruipen en lopen…. Nog genoeg te doen.

Ik begin yoghurt zo langzamerhand ook lekker te vinden en LEUK! Ik vind veel leuk en dat begint al met het zien van een gezicht of het horen van een geluidje. Spontaan breekt m’n gezicht open in een GROTE lach.
Blij Baby, zo ben ik geboren en zo ben ik nog steeds.
Morgen is papa weer thuis. Daar heb ik zin in! en uit betrouwbare bron heb ik gehoort dat Siebe en Zelda ook komen…. GEZELLIG!
It wie wer in moaie dei.
Deze slideshow vereist JavaScript.