Dit gedicht viel zomaar in de bus:
Beste Dzjez en Jay,
Ik ga direct met de deur in huis vallen, er zit niks anders op
Amerigo houdt niet zo van warmte en dat is zeker niet top.
De zon van Jakarta, zo op zijn bol
Hij gaat ervan zweten, hij houdt dat niet vol.
Amerigo blijft thuis, dat is een feit.
Ik ben nu al blij en krijg zeker geen spijt.
Maar de vraag die dan staat is: Hoe kom ik op school?
Zo lang lopen voor een oude man is geen apekool!
Ik zoek dus een manier, gemakkelijk en fijn.
Als een echte heer van stand, maar wat kan dat zijn?
Toen hoorde ik een bijzonder verhaal, van een bak op een fiets…
En om heel eerlijk te zijn, dat leek me wel iets.
Ik keek wat rond en vroeg om me heen en hoorde vol lof!
Die bakfiets is geel en staat bij de familie HOFF
Vandaar deze brief en mijn vraag voor jullie Jasja, Gerard, Dzjez en Jay
Mag ik de bakfiets lenen? Is dat ok?
Sinterklaas in Jakarta, vervoer in stijl dat is nog eens wat.
In heel mijn leven heb ik nog nooit zoiets moois gehad.
Ik hoop op jullie akkoord, want dat maakt me heel blij!
En misschien krijgen jullie wel een extra kadootje daarbij….
Liefs van de Sint en alle Pieten
Dzjez & Jay 
Ohhh wat leuk geschreven…
Dag vreemde Sint,
Ik sta verbaast dat mijn persoon zich heeft gesplitst of vermenigvuldigd. Maar aan de tekst gezien is het mijn evenknie. Ik nodig hem uit wanneer hij zich weer in Nederland laat zien, zich bij mij te melden. Hij wordt zondermeer aangenomen als tekstschrijver en als de “Fantasie Piet”.
Dit heb ik vanochtend gehoord toen ik mijn krant zat te lezen. Ik geef het je alleen maar door. Maar tussen ons. Ik ben wel een beetje jaloers op de hoeveelheid fantasie jij hebt. Maar ik geniet er van.
Hier is alles goed en ben druk bezig met de foto’s. Ik zal binnenkort de foto’s sturen van het afscheid op de scholen van Jay en Dzjez.
Nog twee en een halve maand en dan kan ik jullie weer eens fijn knuffelen. Zorg dan maar dat je lekker ruikt!
Groet Arnold