Eigenlijk ben ik wel en niet verhuisd. Ja ik ben het, de broer van Dzjez. Ik bedoel, ik zit nog steeds waar ik zit in m’n binnenbuikse leven, maar de buik waarin ik zit, is dan wel weer verhuis.
Verhuizen zonder te verhuizen, bewegen zonder te bewegen, ik ben blij dat ik mijn moeder heb. En dan geef ik nu het woord aan Dzjez….
Ik zeg YES tegen vandaag (en bedankt broer). Ondanks de kleine huiltjes en gorte hoesten heb ik tot 9 (!)(ja, je leest het goed!) geslapen.
Papa heeft me om half 6 een flesje gegeven en legde me terug, ik moest huilen en toen kwam papa er achter dat m’n kussen nat was! Van al dat gehoest. Dat heeft hij snel gefixed met langslapen tot gevolg.
Daarna nog even bij papa en mama in bed. Lekker zondaggevoel. In ons nieuwe huis. Maar daarna moest er wel gegeten worden en daarna weer gewerkt. Wat er moet nog veel verschoven worden.
Oh ja, als Beppe dit leest dan wens ik je beterschap! Geestelijk en spiritueel, want ze heeft geen computer op dit moment. Dus zal ze me wel missen. Maar achteraf weet je dan dat ik h a r d aan je gedacht heb.
Oh ja, ik ben ook in bad geweest. het grote kleine bad en ik was niet bang. Ik vond het eigenlijk best leuk, en zo zie je maar weer, alles veranderd altijd, ik ook…
Na een paar goeie slaapjes en twee gezonde rode wangetjes, terwijl ik gezellig en knuffelig bij papa op schoot zit, staat er ineens iemand voor het raam. Of eigenlijk iemanden, want het zijn Lauren en Philine en ze hebben hun ouders meegerbracht, Tante Evelyn en Ome Menno.
Eerst moest ik even wennen maar daarna ga ik gezellig met ze spelen. Philine bouwt een toren en ik gooi die om. LEUK! Wat een mooi extra is dat toch van de verhuizing, lieve nichtjes en oom en tante om de hoek!
Ik heb ’s avonds nog even in mijn stoeltje gezeten. Dat is nieuw, ik kan dan op dezelfde hoogte zitten en eten of spelen en babbelen. Uiteindelijk was ik best moe. Tijd om na wat moeizame hapjes, naar bed te gaan.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 