Soms heb je van die middagen en deze middag was er één van.
We kwamen thuis na het feestje en zouden met z’n allen nog even gaan wandelen met de honden. Dat waren we wel aan ze verplicht. Dus even snel de honden halen en dan door, maar….

Papa was de sleutels vergeten. Je kon ze zien liggen op de tafel, maar daar heb je niets aan natuurlijk! Eerst achterom geprobeerd. Siebe, Zelda en papa op het dak. Niet gelukt. Toen ging papa buurman Guatze vragen en die kwam met een ijzerdraadje en toen papa de brievenbus open deed en de krant er uitduwde gebeurde er een wonder! De deur ging open…..

Wat bleek, op het moment dat papa tegen de brievenbus duwde, ging Farouche op de deurkruk staan en hopla! Vanaf nu doen papa en mama de deur altijd op slot. Kan’ie niet open en hebben ze altijd een sleutel bij zich.

En toen zouden we samen vertrekken in twee auto’s. Papa ging alvast met mij en Zelda vooruit. Dan konden we de wagen alvast uitladen. En daar stonden we dus. Kant en klaar te wachten op mama, Siebe en de honden, maar al wat kwam, zij niet.

Uiteindelijk is papa teruggereden en stonden ze daar met een lege accu! Geen probleem! In no time had papa de auto aan en gingen we samen vertrekken. Lekker wandelen. En dat was het hoor. Beetje fris, maar dat is gezond.

En ja hoor, ze deden het weer. Iets wat Bordeaux Dogs niet horen te doen, doen Iara en Farouche wel. Dat hebben Siebe en Zelda ze geleerd: Met hele dikke takken spelen. En toen we bijna terug waren, ging Farouche in iets heel vies rollen! Die kwam aangelopen onder de zwarte modder en STINKEN!! Niet te doen.

Thuis hebben we Farouche helemaal afgespoten. Maar ze bleef toch wel een beetje stinken. Meer dan ik, echt waar!

Deze slideshow vereist JavaScript.