Het is altijd een rare afloop van het weekend vind ik.
Gezellig opstaan en ontbijten, knuffelen, luiers verwisselen, nog wat knuffelen en slapen, terwijl Siebe, Zelda en Papa spelletjes doen, zoals Rummicub of Darten en dan kijk ik altijd wat mee. En dan eten en spulletjes pakken en dan weg. Afscheid nemen is leuk en niet leuk. Aan de ene kant heb je een piek van knuffeligheid (en ook als ik honger heb en een beetje moet huilen, vind ik dat leuk). en aan de andere kant het wegrijden van de auto en dan papa die een beetje moe thuis komt van een rit naar Gent (dan knuffelt’ie wel lekker ;-)). Maar ja, zo gaan die dingen en ik denk maar zo:
Je moet niet treuren om wat je niet hebt, maar vieren wat wel.
Dat ga ik doen, de rest van m’n leven.
Dzjez & Jay 