Het is raar maar waar, maar het is zo ver! Ik ga naar de crèche. Nog niet echt hoor, maar om te wennen. Vooral voor mama, denk ik, want voor mij is het heel relaxed. Ik was gisteren ook al even geweest, maar dat was meer om in te schrijven en zo. En ik heb de hele tijd geslapen.
Maar vandaag was het in het echie. En het leuke is: Papa is jarig vandaag en dat is handig, want dan vergeet ik nooit m’n eerste echte crèche dag. Ik heb m’n mentor ontmoet (en die krijgt ook een Bordeaux Dog!), de ruimtes gezien en er is heel veel speelgoed. Dat kan ik helaas nog niet vasthouden, maar is een mooi vooruitzicht.
En ik heb in het bed gelegen! En dat is een soort koninklijke box. Heel hoog en droog in de lucht. Majestueus Mooi. Ik heb er al goed geslapen.
Ze hebben zelfs een mandje met mijn naam er op. Ik heb ook de naam van Jesse gezien! Dat is het zoontje van Ben en Imkje.
Ik kwam ook een jongen tegen. Weet nog niet hoe hij heet, maar dat komt nog wel. Qua eten gaan ze me hetzelfde geven als thuis, namelijk: Moedermelk! The best.
Mama heeft het ook goed gedaan. Ze was heel flink en heeft heel goed meegewerkt. Ze is er ook de hele tijd bijgebleven hoor!? Want je weet maar nooit. Zo is mama. Altijd klaarstaan, voor het geval dat. Goed hè! Ga ik later ook doen als ik groot ben.
Oh ja. Was ik nog vergeten te zeggen: Bianca en Kyara waren nog op bezoek. En dan lach ik altijd even.
Dzjez & Jay 