Oei, oei, het was weer vroeg.
Voor papa en mama, ik heb daar minder last van,maar na eenaantal dagen relaxed en gezellig, was het vandaag weer tijd om vroeg op te staan. Ik wordt dan lachend wakker, alhoewel, de tijd tussen slapen en wakker worden is altijd een heel beetje lastig.

Maar goed, vandaag hebben we een groot avontuur beleeft! Op de crèche ging er een alarm af. Een brandalarm en het was geen test of oefening hè! het was echt! Er was brand, of in ieder geval het brandalarm dacht dat het echte brand was, want wij zagen geen rook of vuur en we roken ook niets. Dus iedereen was rustig.

Je merkte wel dat ze het vaker geoefend hadden, want het ging allemaal heel ordentelijk. Ik werd met een aantal andere kinderen in een brandwerend bed gezet en zo naar buiten gereden. En daar stonden we dan, te wachten op de brandweer. Dat is weer eens wat anders en ook leuk. Toen de brandweer kwam en het brand ‘meester’ gaf, mochten we weer naar binnen.

Wat een coole wagen heeft de brandweer. Groot en rood en dat rijmt. Maar ik denk toch niet dat ik brandweer ga worden hoor. Ik weet nog niet wat ik ga worden? Daar ga ik nog eens over nadenken.

Ik hen trouwens heel veel geslapen. Van 11 tot 14 uur en ’s middags nog eens. Echt even inhalen en m’n lijfje wat te laten rusten. Want als je rust groei je ook! Thuis zijn we eerst even gaan wandelen met de honden. Is altijd lekker om de dag af te sluiten en toen naar bed. In ieder geval, dat was het plan van mama. Ik dacht daar anders over. Omdat ik zo lang geslapen had, was ik nog niet toe aan slapen. Na wat huilen mocht ik naar beneden. Veel gezelliger en dan later naar bed. Kon ik papa ook nog even zien.

Oh ja, kreeg nog een leuke foto van Zelda! Die was net als Rubia, hun hond in het water gekukeld! En toen was ze nat. Wat kijkt ze beteuterd hè! Maar het viel mee hoor en was eigenlijk heel grappig.

Vandaag heb ik vrij en mama ook en de zon begint al te schijnen. Wordt een mooie dag.