Vandaag was het ineens een stuk minder warm en dat lijkt alles ineens anders. Alsof het weer er rekening mee hield dat er vandaag gewerkt moest worden. Papa, mama en ik. Ja, ik ook hoor! Want naar de crèche is werken. Daar moet je melk drinken uit een flesje, spelen met de kindertjes, lachen en banaan eten. Oh ja, en slapen. Dat heb ik ook gedaan. Dan kom je moe thuis! Maar wel fijn om papa en mama weer te zien in m’n nieuwe indianen T-shirt en rooie broek. Daar word ik vrolijk van.

Ik heb ook nog gezellig in de keuken gezeten, terwijl mama aan het koken was. Dan zit ik er lekker bij, alhoewel, na verloop van tijd wil ik wel weer naar de kamer. Dan hik ik er wat tegen aan. Slapen, honger, maar ik zet dan altijd nog even door.

We hebben ook nog geskyped met Olpa en Olma. Zij zijn in Corsica en wij thuis. Dat is handig, dan hoef je niet te rijden. Olma was aan het sjeu-de-boelen en ze zegt dat ze gewonnen heeft en dat ze daarom geen tijd had om te Skypen in het begin (later wel hoor!). Gelukkig was Olpa er en die had veel te vertellen! Ik zag hem echt en wilde hem vastpakken maar dat ging niet. Dus heb ik maar broccoli gegeten. Nog niet echt m’n ding, maar dat komt nog wel zegt mama en daar vertrouw ik dan op.

Het gaat om smaken en texturen zegt ze, nou dat zal wel, voor mij gaat het om lekker of niet lekker en banaan en appel vind ik al lekker. En worteltjes ook een beetje al. Komt vanzelf. Daarna nog wat lachen en dan nog wat drinken en dan naar bed!

Oan’t moarn.