Ik zag dat papa een blog geschreven  had! Tsjonge, jonge, je moet die man ook niet even de kans geven of hij laat zich gaan! Hij kan wel aardig schrijven moet ik zeggen, maar toch. Ik vind het altijd wat luchtig. Maar goed, hij doet z’n best.

Vanochtend was ik samen met mama. Die had al vanallus voorbereid en er stond al vanallus in de gang. Het was duidelijk: Er stond iets te gebeuren.

Ik ging gewoon naar de crèche, alwaar ik een hele goeie dag had. Goed geslapen, goed gegeten, goed gespeeld en dingen bijgeleerd. Ik heb zelfs een opmerking gekregen: Ik kruip de hele ruimte door, totdat ik niet meer verder kan.

Ik vind dat een mooie opmerking, want eigenlijk zegt die dat het belangrijk is dat je de grenzen opzoekt. Niet dat je met je ‘kop’ tegen de muur moet lopen; gewoon op tijd stoppen. Maar als je het niet probeert, weet je het nooit en dat is niet goed.

Het was een dag zoals het hoort dus en ineens was daar weer mama! Altijd een fijn weerzien, maar deze keer was het anders…. We reden wel naar huis, maar ik bleef in de auto! Mama deed druk en laadde vanallus in, ging zelfs nog even met de buren praten (!) en ging toen gewoon in de auto zitten en we reden weg. Nou ja! Dat is raar. Ben ik niet gewend en ik kreeg ook nog honger en dan moet ik huilen en moest mama stoppen om me eten te geven. Midden in het land!

Daarna was ik even stil, maar moest toen weer brullen, want ik was nog niet helemaal klaar, maar mama reed door, totdat daar ineens papa was en Siebe en Zelda en brak m’n lach door de tranen heen als de zon na een zomerbui! Wat fijn om ze weer te zien. En ze waren zo lekker verkleurd, want ze hadden de hele dag op het water gezeten en gezeild. Ze hebben gelunched op een eiland. Treie Hûs. Ga ik ook nog naar toe.

Fryslân dus, daar buldert het bloed door m’n aderen (als ik papa mag geloven!) en ineens kan ik echt bijna staan. Papa houdt me nog wel wat vast, maar ik doe net alsof ik het al jaren doe. Is fijn om zo zelfstandig te zijn, alhoewel ik het gevoel heb dat papa en mama het veel te snel vinden gaan.

Daarna zijn we met z’n allen gaan eten. Dat was buiten en dat is gezellig. Mama had de tafelstoel mee en dat wat een goed idee! Dan kan ik er leuk bij zitten.

Daar na ben ik vlot naar bed gegaan en als een blok in slaap gevallen in het reisbedje.
Was ik aan toe, want morgen is er weer veel te doen!

It wie wer in moaie dei

Deze slideshow vereist JavaScript.