Hoofdenbloem

Na een dag zoals gisteren is een dag van ontspanning en vermaak hoogst noodzakelijk.
En dat hebben we dan ook gedaan. Ondanks het feit dat ik niet helemaal ‘mee’ was op deze foto, neemt dat niet weg dat ik het leuk vond. Ik was alleen druk op zoek naar het vogeltje. En klaarblijkelijk heb ik het niet gevonden.

Wat ik wel gevonden heb is een nieuw lievelingsgerecht, maar dat was aan het eind van de dag. Nasi.

De laatste dagen was ik niet meer heel erg gek op eten uit potjes. Ik vind dat daar niet echt smaak aan zit en dan eet ik het liever niet. Ik denk dat ik in dat opzicht op mama lijk, die eet ook alleen maar de dingen die ze lekker vindt. Er moet SMAAK aan zitten. En laten we eerlijk zijn, ze hebben me binnenbuiks ook wel verpest. Toen aten ze ook gewoon pittig, pikant en smaakvol en wat verwacht je dan!

Maar goed, Papa had nasi gemaakt en dat hebben ze om 3 uur gegeten en dat is niet mijn tijd.

En daarvoor ook niet. Dan eet ik fruit/mango, een koekje en een flesje, deze keer gegeven door Zelda. Die overigens ook goed in de gaten had wanneer ik moe was, want op een gegeven moment zei ze dat tegen papa en inderdaad. Goed gezien! Zelda heeft me naar boven gebracht en m’n luier verschoond en toen in bed. Lekker in slaap gevallen, maar…

….niet leuk wakker worden. Ik was naar boven gegaan in een gezellige drukte en toen ik terug beneden kwam was iedereen weg? Nou ja, papa, Siebe, en Zelda. Gelukkig had ik mama. En nasi…

Trouwens, ik zag dat papa ook een website voor Zelda gemaakt heeft. Daar gaat ze nu gedichtjes en verhaaltjes op zetten. Er staan al een paar op, lees maar. Ben benieuwd wanneer ze een nieuwe schrijft…

Oh ja, Nasi.

Mama had al in de gaten dat ik graag wat echter eten eet en dus ging ze dat proberen. En wat denk je? Lekker! De rijst, de kip, de groenten, de kruiden,… maar het ei niet. Is een beetje raar in de mond. Ik heb het ook lekker op z’n Indonesisch gegeten. Met de handen en zo nu en dan een lepeltje. Dan proef je het beterder. OK, later wel met een lepel, maar eerst even wennen aan de nieuwe smaken. Op naar de volgende.

Maar goed, Siebe en Zelda zijn goed en wel weer thuis en papa ook! Gelukkig maar.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s