Het was een beetje raar vandaag, want mama heeft me naar de crèche gebracht. Niet dat papa er niet was, maar hij heeft mijn virusje! Een soort estafette! Die was vannacht ineens ziek en ik niet. Ik heb de hele nacht geslapen tot wel 20 over 7. Prima zeg ik. Mama hoopt dat ik morgen ook goed en lang uitslaap. Want zij is morgen thuis. En als ze dan even kan blijven liggen vind ze dat fijn!
Ik moet zeggen dat ik dat best begrijp. Als ik haar buik zie, wordt ik bijna een beetje bang…. Niet echt hoor, maar het is echt een hele grote toeter. Die broer van mij die heeft een eersteklas kamer! Dat heeft hij goed gezien. Ik weet dat al, dat het een hele goeie kamer is, want ik heb er ook 9 maanden gezeten.
Pfff, dat is al weer bijna een jaar geleden! Wat vliegt de tijd zeg. Ongelooflijk, van piepklein baby’tje naar wie ik nu ben; een groot en zelfstandig kind dat al kan lopen! Mijn broer moet dat allemaal nog leren. Gelukkig heeft hij mij en ik ga hem heel goed helpen. Dan gaat het nog snellerder.
Toen mama me op de crèche afzette was ik zo weg. Druk aan het spelen, want dat is wat ik daar doe. Mama keek echt een beetje beteuterd want die wil liever even beetje knuffelen en zo en heeft liever dat ik het helemaal niet leuk vind als ze gaat (ik vind het ook niet leuk als ze gaat, maar wat moet je? Ze gaat toch, dus kan ik er maar beter het beste van maken. Of niet soms!)
Toen ze me ophaalde was ik wel weer heel erg blij! Dan moet ze ook niet even iets anders doen, want daar heb ik echt geen tijd voor! Dan moeten we knuffelen en naar huis! Naar papa! En dan wijs ik al weer met m’n vinger, want dat is m’n nieuwe ding. Wijzen.
Thuis heb ik heerlijk gespeeld. Lekker rondgelopen, boekjes gelezen, liedjes gezongen met papa, ja dat is leuk thuiskomen. Ik ging pas om 20 over 7 naar bed. Hopen dat ik goed uitslaap!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 