We vergeten het wel eens, maar we hebben het best voor elkaar. Als ik zo om me heen kijk hebben we een heel groot speelterrein en kunnen ons zelfs cultureel enghazjeeren als het moet. Door bijvoorbeeld naar het Vesting museum te gaan. Dan leren we nog meer bij over ridders. Belangrijke informatie om straks zelf een goede ridder te worden.

Ik en m’n broer.
Ik mag bijna z’n naam zeggen.
Oh jee, bijna….

Nou, broer! Ik heb er ook wel in in. Om er uit te komen. OK, dan moeten ik nog even leren zitten, kruipen, lopen, beetje praten, maar dan… Dan is het eindelijk zo ver, dan kunnen we er op uit. Tot die tijd moet jij me maar vertellen wat je geleerd hebt, de trips en de tricks, dat gaat sneller.

Trouwens, ik ben benieuwd hoe ik er vandaag bij lig. Ze gaan weer kijken met de echo. Voor mij is het allemaal hetzelfde, boven onder, maar voor mama maakt dat een groot verschil. Ik hoop dan ook dat m’n hoofd naar beneden is. Vanavond weten we het.

Ja, vanavond weten we het. En we weten dan nog meer, want ik ga naar het consultatiebureau. Gaan ze kijken of ik op de curve zit. Nou ja, ik weet niet eens waar die is! Ik zit gewoon op m’n bips!

En dan gaan ze kijken of ik doe wat kindjes op mijn leeftijd doen. Nou, ik denk dat het geen probleem is!.

Wat we ook gaan doen is de nieuwe huurder van ons oude huis verwelkomen. Die was gisteren al bij papa en hel blij met het huis. En dat is een goed teken. Ze heeft 2 kindjes en vind gezelligheid belangrijk. Dat is een goed uitgangspunt. Voor alles. Ongezelligheid niet.

Al met al wordt het een hele drukke dag voor mama. Ik ga lief zijn end na zitten we vanavond gezellig weer allemaal op de bank. Want Siebe en Zelda komen ook. Druk, druk, maar gezellig!

Groetjes aan het hele hofje aan de Ankerstraat!

It wie wer in moaie dei.