Op een gegeven moment ben ik klaar met de ochtendrituelen en dan wil ik weg.

Daar laat ik dan ook geen gras over groeien, of stof op verzamelen, of koud worden, nee ijzer moet je smeden als het heet is. Ik begrijp ook wel dat ik eerst in bad moet (ik had gisteravond ineens behoefte om mijn maag te ledigen, dus was ik ietwat onwelriekend en dat zijn niet de beste voorwaarden om naar de crèche te gaan, dus) en dat ik daarna kleren aan moet, ook al vind ik dat onnodig en kan ik best in m’n blote kont, binnen is het toch warm? En dat is voldoende en daarna eerst een flesje (OK, daar was ik echt wel aan toe! Na een nachtje nachtbraken, is de maag behoorlijk leeg) en een boterham (die ging er ook in als zoete koek, of gewoon als een boterham met jam, want dat was het), maar daarna ben ik wel klaar om te gaan.

De tactiek van papa leidt me dan ook maar eventjes af. De tactiek van de schoenen aan, zodat ik denk dat ik weg ga, maar dat is niet zo. Dat is het moment waarop ik zelf het initiatief neem. Ik PAK m’n JAS en DOE hem AAN… AAN!…. AAN? dat gaat nog niet, dus roep ik papa.

Eerst gaan we nog even naar mama en zeg ik dag, maar met tegenzin, maar ook weer niet, OK het komt er gewoon wat beroerd uit. Eindelijk mag ik dan m’n jas aan en gaan we naar de crèche. Ik zing dan gezellig achterin.

Ik start in een andere groep, maar dat is niet erg er is Lego. Ik zwaai nonchalant als papa weggaat en heb een uitmuntende dag. 2 uur slaap afgewisseld met 2 boterhammen. Prima zeg ik en dan komt papa me weer ophalen om kwart over 5 en gaan we terug naar huis. Hij smijt me over z’n schouder waar ik rustig blijf liggen en zingend rijden we daarna naar huis.

Ik ben blij mama te zien, maar ze gaat alweer snel weg. Ze gaan kijken naar m’n broer.

Ik ben een lange sterrenkijker, zeggen ze. Ik lig met mijn rug tegen de rug van mama. M’n hoofd naar beneden en de blik omhoog gericht. Zo lig ik rustig te wachten tot het lampje EXIT begint te branden.

Als dat niet gebeurt, gaan ze me er uit ‘kriebelen’. Wat dat precies is weet ik niet, maar het klinkt niet onprettig. Punt is dat de lente nog niet begonnen is en het gewoon te koud is om geboren te worden. En ik bedoel de ‘echte’ lente…

Ik houd het weerbericht nauwlettend in de gaten en als de temperatuur 10+ wordt, kom ik er aan. Tot die tijd zit ik goed en mama ook geloof ik. Die is errug rustig voel ik. Nou ja, laten we ons goed voorbereiden zeg ik.

Zo is het broer, chill, eh, ik bedoel relaxen is goed. Ik ook, ik heb lekker m’n bordje leeggegeten, yoghurt en Teletubbies (die eet ik niet daar kijk ik naar en zing mee!) Als mama thuis komt, eet ik nog een banaan en knuffelen we wat. Daarna ga ik naar bed.

Lekker flesje, lekker slapen, dat is het plan! Je weet nooit wat de nacht brengt.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.