Krijg je ook geen antwoorden.
En als je geen antwoorden krijgt, stel je ook geen nieuwe vragen of, een andere optie, weet je weinig en leer je weinig bij. Los daarvan, hoe kun je zonder vragen verhalen vertellen? Daarom stel ik vragen.
Vragen stellen moet je durven. Net zoals dingen doen. Ik heb het geluk dat ik al veel dingen doe zonder na te denken. Ik ben nog maar een dreumes en echt praten kan k nog niet, dus denken doe ik op gevoel. Dat is goed, dan heb je geen drempels.
Vandaag was ik weer behoorlijk mezelf. Op de crèche heb ik een emmer op m’n hoofd gezet en ben zo de zaal ingelopen. Als grap. Ik kon iet echt zien waar ik was, dus liep ik overal tegenaan, maar we hebben wel gelachen!
Ik heb ook telkens spulletjes aan Lieke gegeven, maar die wilde ze niet, dus bleef ik ze geven. Dat vind ik grappig en zij niet. OK, dat is niet aardig, maat waarom wil iemand niet iets krijgen? Dat snap ik dan weer niet.
Het was trouwens weer gezellig vanochtend. Ik had ‘stoere’ kleren aan en heb lekker ontbeten met papa. Deze keer was ik later wakker en had hij al brood gesmeerd, de eerste 5 pagina’s van de krant gelezen en koffie gedronken, voor hij me ophaalde. Oh ja, de melk stond ook al klaar. Goeie start!
Nadat ik m’n hele boterham had opgegeten en de melk helemaal op en hij z’n fruit en cruesli gingen we naar boven, naar mama en tandenpoetsen. Mama staat dan op en gaat samen met papa een koffietje drinken. Ik drink dan nog een melkje.
Daarna verdwijnen wij al zwaaiend naar de auto en naar de crèche.
En daar begint het verhaal van de dag en dus kan ik nu eindigen ,waar papa me weer ophaalt. Ik heb veel gerpaat in de auto maar zeg nog niet echt iets. Soms is dat frustrerend en wil ik de woorden kennen. Aan de andere kant, kan ik dan niks verkeerds zeggen.
En zingen, want dat doe ik de hele dag.
Mama zien is na een fijne dag extra fijn. Papa was aan het bellen, dus had ik veel tijd voor mama en zij voor mij. Gezellig. M’n broer zit nog op z’n plek.
Daarna naar bed.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 