Brainwaves

Als je hard denkt over dingen, leer je veel.

Want als je over dingen nadenkt, probeer je ze te bergrijpen en als je het begrijpt heb je iets geleerd. Zo gaan die dingen.

Wat dan ook wel eens kan gebeuren is dat je je een oelewapper schrikt! Zoals een veegwagen die voorbij komt rijden met veel lawaai en een zwaailicht! HolyComoly als je dat nog nooit hebt gezien, moeten er heel wat nieuwe verbindingen gemaakt worden in je hoofd. Gelukkig is er Beppe die het uitlegt…

Hetzelfde geldt voor een grasmaaier die ineens in de tuin was! Dat is een spannend apparaat zeg. Het knipt de grasprietjes en verzamelt ze in een grote bak. Weer wat geleerd.

Mijn brainwaves zijn dan weer wat simpeler. Ik lig op m’n rug en kijk om me heen en ontdek bijvoorbeeld mijn vingers aan mijn handjes. Dan kan ik naar mezelf zwaaien.

Ik moet ook verschrikkelijk lachen als papa met mijn handjes over zijn gezicht gaat en “Aai Papa, Aai Papa” roept. Ik leer dan dat baardhaartjes kriebelen!

Siebe heeft nog geen baardhaartjes, die is nog lekker zacht!

Langzamerhand begin ik ook mijn stem te ontdekken. Die geluidjes maak ik zelf en hoor ze zelf. Interessant fenomeen. Ik hoor ze van binnen en van buiten.

Voor de rest doe ik er niet moeilijk over. Ik geniet van het leven, piep als ik honger heb en lach als ik een blij gezicht zie.

Trouwens ik heb een nieuw nichtje! Ze heet Nuana is het zusje van Camden en woont in Los Angeles in Amerika! Dat is super ver weg, maar met Skype is het maar ene tel. Ben benieuwd wanneer we elkaar ontmoeten.

Hoi Nuana!
Hooi Camden!

Ik heb ook geleerd om hard te lopen. Hard lopen is niet hetzelfde als gewoon lopen, alleen als je valt doet het meer pijn. Niet dat ik me daar wat van aantrek, want ik sta gewon op en loop weer door. Pijn is ook een brein-fenomeen…

Het feit dat ik een jurkje aan heb is een kwestie van perceptie, want als ik 18 centimeter groter zou zijn, is het een T-shirt. Dat is het dan weer voor Senn, want het is zijn T-shirt, dus.

Datw as dan weer nodig, want ik was helemaal nat en onder het zand van het strand. Ik was daar helemaal klaar! En Tessa heeft me gered van papa. Die wilde met mij en Siebe gaan zwemmen, maar dat zag ik tijdelijk niet zitten. Tessa was de uitvlucht naar betere oorden!

Het feit dat ik een kinderwagen duw is echt. Het geeft mij het gevoel van controle en ik oefen vast voor straks als ik met Jay ga wandelen.

Ik heb ook de eerste stapjes gezet om te leren fietsen. Samen met Zelda. Dat is helemaal spannend, maar ik weet niet of ik dat al snel kan… Veel gecoördineer en motoriek…

Mama kwam ook met Jay bij Tessa en Irene. Gezellig naborrelen in de zon na een mooie dag. Daarna naar huis, eten en naar bed. Goed slapen voor morgen. Dan kan ik weer met zin opstaan. Daar word ik oud van!

En eigenlijk is er gewoon weer veel gebeurt vandaag. Veel gedanst, veel gezongen en veel gepraat. Ook (veel te) vroeg op, maar ach, zo’n dag heeft gewoon veel in zich als je lang wakker bent.

Ontbijten met Zelda bijvoorbeeld, achter in de tuin, zonder grijpgrage meeuwen!