Niet dat ik lekker laat op was of zo hoor….
Dat zou je misschien wel denken na een dag vol ‘cabaret’ en laat naar bed, maar nee. Om kwart voor 7 hadden m’n ogen al zin om de eerste blik op de dag te werpen en wierp ik alle beesten op de grond plus de deken. Dat doe ik de laatste tijd. Weet eigenlijk niet waarom. In ieder geval hielp het flesje water van papa ook niet om me nog meer dan 11 minuten in toom te houden.
Maar gezellig was het ook hoor.
knuffelen op de bank met een flesje. Papa dacht nog even dat ik in slaap ging vallen, maar nee! Vandaag staat in het teken van Drachten. Eerst naar Pake en dan naar Nynthe en daar is Beppe ook.
Maar eerst een lange rit in de auto en die zat vol. Jay moest vlak naast me zitten en dat was gezellig. Ik heb naar de koeien gekeken en de schapen en hier en daar een paard en ondertussen heb ik met Jay geklets. En gezongen, want een autorit zonder zingen is geen autorit. M’n repertoire was wel een beetje beperkt vandaag. Lang zal die leven…. Wel toepasselijk. Voor Nynthe.
Maar eerst kwamen we bij Pake en die was niet alleen. Martsje was bij hem en dat is z’n nieuwe vriendin en ik vind haar OK. Ik kreeg een banaan van haar en dan heb je het wel begrepen. Een hongerig kind is het laatste wat je wilt en ik ben ineens over m’n bananenfobie heen, die ik lang geleden in Dronten opliep.
Leve de banaan. Papa zal blij zijn, want die is gek op bananen. Het liefst richt hij een bananenrepubliek op me alleen maar bananengerechten zoals bananen-jam, bananenkoekjes, bananenpannenkoeken en bananensap. Maar dat is niet zo.
Ik zag Pake pas voor de tweede keer, maar het voelde goed. Dat vond hij ook bij mij. Ik ben z’n laatste kleinkind (voorlopig, maar denk eigenlijk wel dat het zo blijft eigenlijk).
En ik heb bij Martsje op schoot gezeten. ik heb even mijn voel-goed-sensoren aangezet en het voelt goed. Zo zie je maar, er is altijd tijd voor een goed gevoel.
Ik heb me wel even georiënteerd:
Daarna was het naar Nynthe en die was blij met de Hello Kitten lego en ik heb me zeer vermaakt met de trampoline (ik ben niet bang voor de poes) en de glijbaan. Daar kan ik wel 48 keer vanaf zonder moe te worden.
En Beppe was er ook en daar was ik heel blij om, want haar naam had ik tegen de tijd dat we er waren zeker 112 keer uitgesproken. We hebben fijn geknuffeld. En ik heb gespeeld met Robyn. Die is lief en heeft altijd even tijd voor me en toen was Pake er ook nog.
Ik heb op m’n buik in de tuin op de grond gelegen. Op zich ben ik geen grote fan van buikliggen, maar goed, ik zla het toch moeten leren. Wat ik al wel kan is van m’n buik op m’n rug draaien. Kijk, stap één in het ontwikkelen van een eigen wil.
Tegen de tijd dat we weggingen was er soep. Die heb ik eerst nog gegeten. Met brood. Lekker, weer iets nieuws waar ik van dooreet totdat ik vol zit.
En toen gingen we weg
En toen gingen we weer terug.
Papa was z’n telefoon vergeten….
Ik bedoel maar, al die drukte.
in de auto heb ik Papa, Mama, Jay, Dzjez herhaald als truc om niet in slaap te vallen. Dat is me gelukt tot en met de brug bij het Gooimeer. Toen ben ik in slaap gevallen en 3 minuten later waren we thuis.
Even wakker.
Flesje met mama.
Slapen maar.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 