Het was een lange nacht voor mij.
Jay heeft er een op en af nacht van gemaakt en dat is nooit grappig voor mama.
We zijn naar de bakker geweest en hebben daarna gezellig ontbeten in de zon en ik heb overal op gespeeld. Er staan van die leuke stoelen, daar kun je bij voorstellen dat het een grote berg is waar je op kunt klimmen.
Papa ging op een gegeven moment vertrekken. Naar België voor Siebe en Zelda en dan zeg ik gewoon “Dag papa” en dat is het dan. Vervolgens is hij 5 uur weg of zo en dan, 5 minuten voordat hij er is zeggen mama en Olma, papa komt. “Oh” zeg ik dan. En weet je wie er bij in de auto zitten. “Nee” zeg ik dan. “Siebe en Zelda” zeggen zij dan. “Oh” zeg ik dan en dan voelen m’n wangen ineens warm aan en krijg ik zo’n vochtig gevoel in m’n ogen en een heel blij gevoel van binnen.
Een Broederband (en daar hoort een ZUS helemaal bij, broeder is de band van broers, broertjes en zussen) is een bijzondere band. Die gaat eigenlijk veel verder dan elkaar zien, die gaat zo ver dat je elkaar kunt voelen ook. Dat is het 6de zintuig van de broederband en die bevindt zich in een speciaal magnetisch veld en werk direct.
Als ik iets voel, kunnen Zelda en Siebe dat ook voelen. superhandig, zeker als we later groot zijn. Dat is een soort internet, maar dan met altijd ontvangst.
Ik voel dat ook al. Een blij gevoel van binnen, alleen kan ik het nog niet onder woorden brengen.
Dat en papa heeft een kinderbedje gevonden boven. Dat betekent dat ik niet nog een nacht als een soort baby-in-een-zandvormpje hoeft te slapen. Hèhè, veel fijner.
OK, vandaag heb ik niet heel veel te melden, want het is een kort stukje, maar ik ben wel heel blij dat Siebe en Zelda er zijn!
Ik ben nog laat opgebleven, want ik was wakker en zie Siebe en Zelda niet supervaak.
Leve de Bende van Hoff, die is grappig en supertoff.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 