De dag begon met veel bagage, kratten, dozen en een lekker flesje melk en een lekkere boterham. De zon schijnt, ik mag NOG NIET in de auto, terwijl papa de spullen inlaadt.
En dan, later dan verwacht, maar dat is vaak zo, vertrekken we! Ik met Jay en papa in één auto en mama met zichzelf in haar auto. Rendez-vous point: Sneeuwwitje.
Een ogenblik later, blikken mijn ogen niet meer en slaap ik en word weer wakker bij de afslag Lemmer. Dan is het nog 10 minuutjes.
Als we de oprit opdraaien, draaien mijn ogen richting een man en een vrouw die ik wel ken…. Olpa en Olma! Gezellig! Die zijn er ook. En Oom Jan en Tante Lottie (maar die zijn van papa) zijn er ook nog!
De caravan staat er al en het enorme weiland ook. Wat een speeeeeeeeelweide. Ik snap nu waar het woord ‘weide’ vandaan komt!
Ik heb me suf gespeeld en me overal mee bemoeid, in geweest, aangezeten en opgeklommen. Inclusief de trap naar boven. Die is naar boven goed te doen, maar naar beneden gaapt er een grote afgrond. Dat houdt mij niet tegen. Ik ben een avonturier!
Ik ook, maar dat beperkt zich momenteel tot het draaien op m’n rug en terug op m’n buik. Daar win je niet de 100 meter sprint mee, maar je blijft er ook niet mee op je plek liggen.
Lekker in de zon op m’n blauwe deken, fijn om me heen kijkend en lachend en spelen. Het is hier fijn zeg! En de lucht is superblauw en ik kan het weten, want ik kijk omhoog!
Wat ik ook kan is verbaasd kijken en dat is vooral als ik gekke dingen op m’n hoofd krijg gezet van papa. De Dzjez helm, en eigenlijk staat’ie me goed. Misschien moet ik er ook één hebben. Je weet maar nooit…
Zo’n dag maakt hongerig! Ik heb in twee delen m’n eten opgegeten en daarna nog een paar stukjes aardappel en daarna nog yoghurt. Helemaal vol. Ik bedoel maar.
Ik had nog even één akkefietje. Niet errug hoor, ik mocht in m’n blootje rondlopen en dan heb je geen luier om. Dat is handig als je wilt plassen, alhoewel m’n tenen dan wel wat in de weg zitten, maar ik moest ook poepen. Ik heb het zelfs aangekondigd. Ineens was hij er. Ploep en wit. Gekke kleur….
Ik heb ook nog even spook gespeeld! Je kon wel zien dat Olpa doodsbenauwd was. Die had niet in de gaten wat er allemaal gebeurde! Hij was rustig aan het BBQ-en en ineens staat daar zo’n groot blauw spook voor z’n neus! Jeemig-de-peemig dat is niet niks. Ik heb hem uiteindelijk snel uit z’n angst verlost…..
Aan het eind van de dag was ik ook aan m’n eind en het was al best laat. Ik mocht boven slapen, in m’n eentje, want ik ben al groot en ben zonder morren met 3 slokken van m’n flesje gaan slapen.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 