Soms is het beangstigend hoe snel dingen gaan en soms juist niet.

Eé van de dingen die niet veranderd is bijvoorbeeld het onveranderd leuke moment in de ochtend, op schoot bij mama of papa waar ik een flesje drink, Die rituelen blijven leuk.

Andere dingen veranderen dan weer snel, zoals het aantal woorden dat ik achter elkaar kan zeggen. Dat gaat langzamerhand van 2 naar 3. En ik weet ook goed wat ik wil, soms te goed, want als ik dat dan niet krijg, ben ik heel erg onblij!

Maar goed, de snelheid van meer weten heeft eigenlijk voornamelijk voordelen hoor. Het belangrijkste is: Zelfstandigheid, alhoewel ik denk dat papa en mama dat soms met heimwee-ogen aan zien. C’est la vie!

Gelukkig is er dan nog kind 2.

Niet dat 2 de rangorde is hoor! 2 is gewoon een getal, maar ik moet nog door al die fases. Ik kan nog niet eens zitten, alhoewel m’n nek wel steviger wordt. Ik ontwikkel duidelijk van boven naar beneden. Van m’n nek worden het m’n heupen en onderrug zodat ik kan zitten. Daarna m’n knieën en kuiten zodat ik kan staan. Zo gaan die dingen.

Wouter en Julia waren vandaag jarig en als kado hebben ze mij heel veel geknuffeld. Daar hadden ze zin in en ik kan me dat goed voorstellen. Heb ik ook.

Ja! En Douwe was er ook en wij hebben óók een kadootje gekregen. Een boekje! Mooi om te lezen en er staat een leeuw in. GRRAAAAUW!

Toen ze thuis kwamen zag de tuin er een stuk ruimer uit dan toen we weggingen. Dat is deel 1 van het grote verander-de-tuin-plan. Dan kunnen Jay en ik er straks in de zon in spelen, zonder dat ze de straat op kunnen rennen. Ik zeg: Goed plan.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.