Het was toch maar weer een bijzondere zondag. Een bijzonderdag dus. Allereerst waren Siebe en Zelda er nog en dat is altijd reuzegezellig. Verder hebben we lekker ontbeten met z’n allen en al weer hard gelachen en plezier gemaakt.
We zijn eerst gaan fietsen-lopen met Papa en Siebe. Siebe kan hard lopen hoor! Die danst als hetaere, terwijl papa meer aan het walsen is… Maar hij komt snel vooruit! Zo zie je maar, als het maar beweegt. Wij hebben gezellig gezongen.
Thuis heb ik Helicopter gespeeld boven op de voeten van papa! Hoog in de lucht en het was maar een heel klein beetje eng. Heel klein beetje…. En daarna “ZWOEP” voeten onder oksels en ik als een acrobaat weer op m’n benen. Ik kan het zelf amper geloven.
En ik KAN ZITTEN!
Ik ben me bijna 100% bewust van m’n billen, romp, wiebelend hoofd en evenwicht. Als ik oplet, blijf ik zitten, als ik te hard lach val ik om. Boem en dan lach ik nog harder!
Aan tafel heeft papa het WOEHP-grapje gedaan. Hoe hij het ook aankondigd en hoe hij mij ook in de ogen kijk, ik blijf schrikken en krijgt Dzjez de slappe lach. Ooit krijg ik het onder contriole
Ik heb ook nog lekker, samen met Dzjez bij mama liggen. Op haar buik en lekker ouwehoeren. Fijn, gezellig, leuk. Dat is het. En Dzjez praat-maa-raak en meer en meer. Hij begrijpt dingen beterder en weet zich goed uit te drukken. Z’n nieuwste ding is JONGENNN! Dat roept’ie hard.
Ja leuk is dat. Meer kunnen praten. Het gaat ongemerkt, maar is niet minder spectaculair. Ik druk me goed uit en maak graag grapjes. Zoals met mama. Die wilde me een flesje geven en ik greep er expres naast. MIS! roep ik dan, dus mama probeert het nog eens. MIS! roep ik opnieuw en dan heeft mama pas door dat ik een grap maak! Hahahahahaha. Die heeft papa me geleerd deze ochtend (ook al zo’n grappenmaker!).
Aan het eind van de middag gingen Siebe en Zelda weg en dan zeg ik uitgebreid daaaaag en accepteer en begrijp dat ze weg gaan. Ik maak me er niet druk om, ze komen wel weer terug en dan is het weer net alsof ze er gister nog waren. Breoer en Zus liefde heet dat.
Vanochtend hebben we eerst even gezellig met mama op de bank gezeten. Beter wakker worden is er niet. Flesje, knuffel, energie. Mooi begin van een mooie dag.
Op de creche blijk ik eens te meer de gangmaker. ook in ongeoorloofde situaties, maar ik ben zo enthousiast en blij als ik een hand kan pakken en luidkeels zingen dat iedereen (inclusief de leidsters) het oogluikend toestaan en ondertussen ongemerkt lachen.
Als mama ons komt halen en ik overtuigd ben dat we naar Papa-auto gaan en dat papa mooi is en dat mama mooi is, zeg ik nadat ik eerst de jas aan heb gedaan en toen de rugzak om, tegen iederen oprecht en uitgebreid daaaag met zwaaiende hand. Dat zijn de beste.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 