Dus, eigenlijk hoef je er niet zo veel voor te doen. De meeste dingen gaan vanzelf, maar een sticker op je hand helpt goed mee. Vooral als je die ’s nachts op mag houden.
We hebben ook een nieuw ritueel, namelijk dat ik eerst eet (en ik doe dan heel lang over een hap, die blijft dan heel lang in mijn mond, voordat ik het dan uiteindelijk doorslik, want eigenlijk heb ik er geen zin in, maar als ik niet eet mag ik geen iPad eten en dat is pure chantage!), daarna speel ik met Jay, dan gaan we beneden voorlezen en een flesje drinken, dan gaan we naar boven tandenpoetsen en dan naar bed. Zonder flesje dus. Ik kan dat hoor, want ik ben groot.
Ik word ook vanzelf groter en dat uit ik door hard te piepen als iets niet lukt.
Maw ik weet in mijn hoofd wat ik wil, maar mijn lichaam is nog niet in staat dat te doen en dat is frustrerend! Wat ook frustrerend is, is het als ik dan een draad kan pakken die boven mijn hoofd zit en ik vervolgens de stekkerverdeeldoos op mijn hoofd krijg! Auw! Dat doet pijn.
Mijn hoofd en mijn ego.Ik praat nog niet, maar denk des te harder na over dingen. Dan heb ik mijn speciale denkonderlip.
En ik speel ook graag met Dzjez. En Dzjez speelt dan weer graag met de dingen waar ik mee aan het spelen ben. Het is altijd dat waar ik mee bezig ben, waar hij al de hele tijd naar op zoek is. Dus.
Ik ben weer beter ook en slaap de hele nacht door, alhoewel ik wat meer moeite heb met in slaap vallen. Na het flesje denk ik dat er nog van alles te beleven is en dat doe je niet in bed!
Uiteindelijk val ik dan wel in slaap, en droom ik mooie dromen, maar toch.
In ieder geval, samen groeien we stevig door en worden we groter en groter en wijzer en wijzer. Het is nog maar een kwestie van tijd en Jay zit achter op mijn fiets en trekken we de wijde wereld in!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 