Het voordeel van foto’s is dat je als het ware even terug kunt bellen met het verleden. Nou ja verleden, dat klinkt direct zo ver weg eigenlijk. Ik bedoel eigenlijk aleen maar de afgelopen weken. Om precies te zijn, terug totaal de verjaardag van papa (heel veel verder terug moet ook ook niet gaan, want toen bestond ik nog niet ;-).
Want die verjaardag was de eerste die ik echt bewust mee heb gemaakt. De vorige was ik er ook bij, maar toen kon ik vooral en bijna uitsluitend alleen maar zitten. Er is sindsdien wel wat veranderd! Ik kan al lopen en ben vooral de grootste gezelligerd die je je kunt voorstellen! En met zo veel mensen op een verjaardag kun je maar 1 ding: Gezellig zijn. Het gevolg is nieuwe vrienden. In dit geval is dat Amit. Een collega van het verleden van papa en nu een vriend.
Ja het was een mooie dag en niet alleen omdat papa jarig was, we zijn ’s ochtends ook nog naar Lauren geweest, want die was ook jarig. Heel veel kinderen en dat is altijd leuk! Plus Beppe was er en Tessa met Nynthe en Senn. Lekker spelen dus!
Waar ik het nog even over wil hebben is dat ik een nieuwe oude trui heb gekregen. En het mooie is dat ik er bij was toen papa hem kocht! En dat is al weer bijna 2 jaar geleden op de jaarmarkt in Naarden. Echt op de groei dus, maar dat is nog niet alles. Dat vest is niet gebreid in Naarden. En ook niet in Nederland of zelfs niet in Europa. Nee dat vest is gebreid door een heel oud vrouwtje met hele rimpelige handjes op een hele hoge berg in Guatemala (nou ja dat ze heel oud een rimpelig was verzin ik er bij, maar dat klinkt wel goed). Ze had wel smaak, want het is mooi groen met figuren en ik ben er gek op! Zo zie je maar weer.
Ik heb trouwens ook een oude nieuwe jas van Siebe, maar daar kan ik nu nog wel twee keer in! Even doorgroeien dus.
Over Siebe gesproken, we hebben ook nog een leuke badtijd gehad met Zelda (Siebe zat beneden denk ik) en dat is altijd lachen. Ze heeft wel 100 foto’s gemaakt en wij doen dan goed ons best om er moi op te staan. Ik kan nu al Zelda zeggen en ook iets dat lijkt op Siebe. Stap voor stap en woord voor woord komen ze er uit. Als ik twee ben praat ik als brugman (en dat is al over een maand! Veel woordenboeken eten dus).
Verder hebben we altijd een hele mooie tijd als mama thuis is en wij ook. Dan doen we dingen zoals in bad gaan en naar de speeltuin. Mooie is dat die om de hoek is en dan hoef je niet ver te lopen. Mijn bravoure groeit net zo hard als mijn ego! Ik durf al zelf glijbanen op te klimmen (de kleine) en af te glijden. Bovendien loop ik met mijn handen op mijn rug! Dat doet papa ook en mama ook soms, dus ik doe dat ook, ondanks het feit dat het mijn evenwicht soms wat in onbalans brengt. Goed voor mijn evenwichtsorgaan!
Nog even terug naar het begin. Jay en ik spelen en knuffelen graag! We hebben allemaal manieren om samen te spelen en daar is weinig voor nodig dus. De speeltuinen zijn om de hoek en Jay kan beter en beter spelen, dus is het telkens gemakkelijker om iets te doen. Ik hoef er amper om te vragen! Als we niet oppassen staat Jay in zijn pyjama met z’n jas en schoenen aan in de berging om weg te gaan. Die is dan echt niet te houden.
Of een wasmand en een oude telefoon en een overvloed aan speeldimensies openbaart zicht. Inclusief het venster voor een draaiende wasmachine. Voor het zelfde geld zitten we in een ruimteschip!
Ik blijf ook graag bij de tijd en daarom eet ik niet alleen woordenboeken, ik verslind ook kranten. Dan weet je tenminste wat er in de wereld gebeurt. In dit geval kleurtjes en lettertjes, geen idee wat er staat, maar het staat wel goed!
It wie wer in moaie tiid.
Dzjez & Jay 