Ik had geluk.
Dat heb ik eigenlijk altijd, maar deze keer was het GELUK.
De reden is dat ik op vrijdag jarig ben, maar op die dag niet naar de creche ga. Als dreumes betekent dat maar 1 ding, namelijk dat je op de dag dat je wel naar de creche gaat, trakteert en feest viert. En dan heb je dus GELUK, want dat betekent een voorfeest. Mama had allemaal leuke cadeautjes gefabriceerd voor iedereen en ik mocht dat uitdelen, maar niet zonder de bijzonder feestelijke feestmuts met slingers en mijn getal: TWEE. Zo oud ben ik geworden.

Jaja, die Jay wordt al een hele kerel, maar ik beschouw hem nog steeds als mijn broertje, alhoewel hij deze week wel getroost wilde worden door Renske (die daar overdreven blij mee was) en niet door mij. Dat kwam deels door het feit dat ik tijdelijk in een andere groep zat en Jay de tijd niet had om mij toe te lopen…. Ik zorg voor Jay en geef hem ook een knuffel en een kusje als we gaan slapen en dan zeg ik “Slaap maar lekker lieverd” (echt waar ik ben een product van imitatie en dat is goed, want ik onthoud alles) en dan pas kan hij er met een gerust hart in.

Maar onze hoofden zijn even groot, dat dan weer wel.
En het was een hele mooie dag , die wat ongeorganiseerd afliep door een nieuwe leidster die een duidelijk ik-er-nog-wat-aan-moet-wennen-syndroom had. Zo veel kleine kinderen die alleen vanwege hun lengte al, op elkaar lijken. Arm kind….

Gelukkig straalde ik voldoende voor mama om geen ‘debrief’ van de dag te vragen. We lezen het wel in het ouderportaal en vragen het Renske.

Maar dus, vrijdag was het weer feest! Eerst hard de ik-ben-jarig-liedjes zingen zongen met Dzjez in de lead en daarna cadeautjes uitpakken in de stoel. Keurig de papiertjes op de tafel leggend ben ik met elk cadeautje blij! Ik kreeg een verstopNijntje. Een heel mooi spel, waarbij ik Nijntje kan vinden aan de hand van slimme kaartjes en Nijntje die roept. Maar gewoon met haar rondlopen is ook al GAAF! Ik heb ook een super Bumba boek gekregen met flapjes en een mooi verhaal! Het heeft dikke pagina’s dus die kan ik handig omslaan.

 

En,…. ik ben ook jarig! Een beetje, want ik vier de verjaardag van Jay (en ben pas drie) en als verrassing en beloning kreeg ik Playdoh (dat moet je niet in je mond stoppen, want het is superZOUT!), en daar kun je geweldige dingen mee maken. Ik heb er al veel platte dingen meegemaakt en bollen. Ik bedoel maar, en dat is maar het begin, want ik heb al veel joetjoep-filmpjes gezien waarin de meest geweldige dingen worden gemaakt met Playdoh (ook een beetje gek, want het zijn volwassen mensen die met een raar muziekje op de achtergrond, treintjes aan het maken zijn. Maar op 1 of andere manier is dat zo fascinerend. Een beetje zoals TellSell of kijken naar een dobber in het water (als je van vinden houd, of gewoon een goed excuus zoekt om naar het water te kijken)).

Dus Play-Doh maakt me reuzeblij.

Ik ben reuzeblij met mijn Nijntje. Ook als ze geen lawaai maakt is het fijn mee rond te lopen en dat heb ik gedaan totdat daar ineens Opa en Oma voor de deur stonden met ook al zo’n mooi cadeau. Namelijk zichzelf! En dat heeft niet eens een strikje nodig, alleen maar een dikke knuffel. Papa was er ook en die werkt dan soepel beneden en dan is het gewoon gezellig om bij elkaar te zijn. Meer is er niet nodig.

Behalve taartjes! En die dienen niet alleen om in de mond te stoppen, maar kunnen ook heel goed over het hele gezicht gesmeerd worden. En waarom ook niet. Waarom zou alleen mijn mond mogen genieten van een heerlijke chocolade-slagroom bol. Mijn wangen zijn ook vrienden van mijn gezicht, en m’n oren….

Ik heb echt een taalvaardigheid, want als je twee keer met je ogen knippert, is mijn taart weg en sta ik alweer klaar met mijn bordje voor een volgende. Die krijg ik dan helaas niet. OK, ok, 1 taartje is ook heel lekker. En ik had een cadeautje. Wat ik ook weet is dat het feest nog niet voorbij is en dat morgen (zaterdag dus) iedereen, van Beppe tot en met Nynthe komen. Ja ik heb iets met dagen en een olifantengeheugen….. Haast groter dan de omvang van mijn hoofd.

Ik sta zaterdag anders op.

Groter, volwassener (en ik ga in bad) en praat al voordat ik op ben. Dat doe ik anders nooit. Het is alsof er een deur open is gegaan. De deur die nu wagenwijd open staat naar de rest van mijn leven. Hey, ik ben twee! En merk dat ook! Eens kijken of ik zelf al uit mijn bed kan klimmen……
Nee, dus, dat is voor later.

Eerst komt Rick en Rick is My personal trainer. Hij is cool en praat heel stoer en hij is mijn vriend. Ik doe alles wat ik zeg, en hij vind dat ik dat goed doe (en papa, mama en Dzjez ook). Torens bouwen, dingen pakken met links, dingen pakken rechts, het gaat maar door! Het lijkt wel een dansje en dan zijn we weer klaar en doe ByeBye  en wacht gezellig op onze volgende afspraak. Dan gaan we even wachten en nog even spelen in de speeltuin en als we terugkomen, zijn Opa en Oma er ook al weer!

En even later Evelyn en Philine en een grote verrassing in de hun auto…. Een glijbaan! en die mag, omdat het feest is, binnen staan zodat we daar met zijn allen HARD op kunnen spelen. Supergaaf en superbedankt! Daar gaan we nog veel plezier aan beleven, Reken maar. En toen waren Beppe, Tessa, Senn en Nynthe er ook, dus kan het feest met taarten en spelen en gezelligheid. Mama had een appeltaart gemaakt en papa een stoofperenkwarktaart.

Ik heb zonder blikken of blozen, met volle overgave een hele appeltaart opgegeten. Hap-slik-weg. Zo simpel is dat. En als ik niet nog een stuk krijg, dan struin ik gewoon later de bordjes af en pik hier en daar een stukje vanaf. Ook een manier. Goeie nieuws is dat we uiteindelijk nog een keer naar de speeltuin zijn geweest met mama, Menno en Beppe en dat dat we ondanks de regen, nog lekker hebben kunnen spelen.

En zoals aan alle feestjes, komt ook aan dit feest een eind. Veel genoten, veel gespeelt, veel gegeten, veel gepraat en veel geknoeid, dus moet iemand aan het eind alles weer schoon maken.

Ja, en ik ben blij dat jij dat doet, broer! Wat een driedaags feest voor mijn eerste stappen in mijn derde levensjaar. Veel te doen, veel te beleven en veel te bewegen, Moest er maar eens aan beginnen. En een goed gesprek voeren ook. Maar goed dat ik wel 2 extra Bumba Boekjes heb gekregen, dan kan ik veel oefenen!

It wie wer in moaie tiid.

Deze slideshow vereist JavaScript.