Een treinbaan is ook een baan
en als ik thuis kom uit de crèche en ik wil de treinbaan bouwen en mama zegt ‘Niet straks’, dan zeg ik “Nee!” Mama zegt dan “Nee, je mag later met de treinbaan spelen” en dan zeg ik “Nee mama, niet Morgen, niet Gisteren, niet Straks, maar Nu!” en laat mama verbaasd met open ogen en mond zitten…. Niet dat het me helpt hoor, want ik mocht alsnog niet met de treinbaan spelen, maar toch, ik heb het geprobeerd. Volgende keer beter.

Ik sta daar stil naar te kijken en denk zachtop: “Wat kan ik hier van leren?” Je weet nooit waar het later van pas kan komen, zeker als ik dat praten iets beter onder de knie krijg. Dat wordt zo langzamerhand toch wel wat vervelend, want ik heb zoveel te zeggen soms en dan zitten mijn lippen me als het ware in de weg. Gelukkig groeit mijn vocabulaire langzaamaan en kan ik nu bijvoorbeeld al “DikkieDikkie” zeggen en de eerste keer dat ik dat deed schrok ik er zelf van!

Even door de koudwatervrees heen en dan komt het vanzelf goed.

Over koudwatervrees gesproken, we zijn vandaag naar de kapper geweest en ik heb niet alleen een nieuwe coupe, maar ook een nieuwe look! Ik stond naar dat mannetje in de spiegel te kijken en ik vroeg me af wie dat was en toen ik zag dat hij synchroom bewoog met mij, besefte ik dat ik het was. Met een nieuwe look dus. Nou ja, kijk zelf maar zou ik zeggen en vertel me wat jij er van vindt.

Ik ben ook geknipt, maar kan je zeggen dat ik, ondanks de eerste keer waarin ik emotieloos mijn haren op de grond zag vallen, deze keer niet blij was met het afscheid van mijn haren. Ondanks mijn lieve uiterlijk met schattige krulletjes en vriendelijke glimlach kan ik dan BRULLEN dat het een lieve lust is. Uiteindelijk ben ik, gekneld tussen de benen van mama en een bemoedigend knikje van opa en oma, toch geknipt…

Achteraf denk ik dat ik misschien een beetje overdreven heb gereageerd, want ik zag er goed uit, het deed geen pijn en de zon scheen buiten nog steeds. Ik kijk nu al uit naar mijn volgende knipbeurt. Dan ben ik alles vergeten en begint de hele ervaring opnieuw. Tot dan!

Ja, dat was de rode, en vooral gezellige, draad van de dag. Opa en Oma. Die kwamen vanochtend even voor een kopje koffie en gingen om 4 uur in de middag weer weg. #Grotegezelligheid is het thema en ik en Jay en mama doen daar goed aan mee. Bovendien had opa een kledingexpert nodig, want hij ging een nieuwe bloes kopen in Bussum. Om niet de verkeerde keuze te maken heb je dan een goed geütiliseerde wijsneus nodig en dat bén ik.

Eerst in de Opa-auto naar Bussum en naar de winkel en de man in de winkel was ook een opa (maar zag er heel anders uit) en die zet een grote bak speelgoed voor mijn neus en ik mocht hem omgooien om hard te spelen. Gelukkig heeft opa desondanks een mooie bloes uitgezocht en hij ziet er weer piekfijn uit!

Oh ja, er zijn ook nog wat verdwaalde verjaardagsfoto’s opgedoken die we in de fotocollage hebben gestoken. Foto’s zijn toch elke keer weer een leuk kijkje in het verleden, zeker als ze vergezeld gaan van een paar goed uitgekozen woorden. Vandaar deze blog.

Als je dit dan over bijvoorbeeld 25 jaar leest, dan kun je je verbazen, verblijden, verliezen, verheugen en verdiepen in wie we waren en wie we zijn. Ik bedoel maar,

It wie wer in moaie tiid.

Deze slideshow vereist JavaScript.