Dat betekent volgens mij KLM en dat was dan weer toevallig het vliegtuig waarmee we naar huis gingen.
Met een Uber taxi gingen we precies op tijd naar de luchthaven, waardoor we veel te vroeg waren en dus nog gezellig rond konden lopen en wat drinken. Ik heb mijn eigen koffer op de band gezet. Dan weet ik zeker dat het goed komt.
Natuurlijk vielen we als blokken in slaap op de eerste ‘hop’ naar Singapore, waardoor we een beetje grumpy wakker werden. Gelukkig duurde de overstap niet erg lang en konden we, nadat de douanier alle randjes van de plastic Duty Free zak met een fles whisky had besnuffelt en beknepen omdat de dop had gelekt, terug in het vliegtuig.
Ik ben daarna vrij snel (lees onmiddellijk) in slaap gevallen en heb niet eens gemerkt dat er eten werd gebracht. Goed voor papa die ondertussen wel redelijk honger had…
Nee, ik ben geen fan van zo’n reis, maar aan de andere kant hoor je me ook niet klagen hoor. Ik lag bij papa en die aait vaak lekker over mijn hoofd.
Ik ben uiteindelijk ook in slaap gevallen en lag bij mama. Voeten naar papa en tegen de voeten van Jay aan. Daar hebben we regelmatig een conflict over de ruimte, waardoor we soms even wakker zijn, om vervolgens weer verder te slapen.
Uiteindelijk wordt ik wakker.
En als ik wakker ben, slaap ik niet meer, dus kun je kort samengevat zeggen dat ik gedurende de hele reis een uurtje of 3-4 heb geslapen. Ach ja, dat kan ook genoeg zijn, anders was ik wel in slaap gevallen (en met zoveel films op je eigen screen in de stoel kunt zien, is slapen zonde van de tijd).
Ik was blij dat we er uiteindelijk waren en ik lekker in de buggy kon zitten toen we de bagage van de band af gingen halen.
Wat een bijzonder fenomeen is dat zeg!
We waren nog maar net uit het vliegtuig, waren gecontroleerd door de douane of ons haar wel goed zat en na een paar minuten begon de band al te lopen. Hoe weten die koffers dat hè!Toen moesten we nog even de trein in en dat was precies waar ik aan toe was. De trein, ook al zo’n fenomeen. Een geel gevaarte dat door de landschappen zoeft, terwijl er inzitten. Nee, trein heeft een grote indruk op mij gemaakt. Misschien wordt ik wel machinist.
Toen we uiteindelijk op het station Naarden-Bussum aankwamen, stond daar ineens een heel bekend gezicht voor het raam. Evelyn! Die kwam ons ophalen en dat komt heel goed uit. Na zo’n reis van 20 uur of zo, wil je eigenlijk zo snel mogelijk naar huis.
Thuis is waar de iPad is, heb ik de hele reis gedacht en daar mochten we dan ook naar kijken. Eindelijk na 2 en een halve week. Pfff! Gelukkig hebben we een hele drukke en mooie vakantie gehad!
Als klap op de vuurpijl kwam Beppe ook nog langs. Alweer een mooie verrassing en bovendien gezellig. Toen papa thuis kwam aan het eind van de dag, waren we gezamenlijk en uitgebreid moe (ik zelfs een beetje chagrijnig…) en gingen we vroeg naar bed. Ik vroeg er zelf om!
Ik doe gewoon maar mee. Go with the flow. Ik had gelukkig ’s middags ook nog wat geslapen, dus was er minder aan toe. Ik moet wel zeggen dat ik blij was, toen ik in mijn bed lag. Dzjez en ik zijn nu eenmaal verschillend, maar deze keer vroeg Dzjez zelf of hij naar bed mocht. Als eerste! Wel eerst een verhaaltje lezen natuurlijk!
Na een intense nacht, werd ik wakker om precies 4.52.
Papa kan wel zeggen dat ik vedermoet slapen, maar om 5.30 was het tijd. Papa ging ook naar beneden, want die moest al weer werken! En ik mocht…. HEIDI KIJKEN! Wat een genot!
Mij moesten ze dan weer wakker maken. Niks Jet-lag, gewoon lekker slapen, ik bedoel maar. We zijn verschillend. Wel weer samen in bad om het Balinese stof en de vliegtuigbillen van ons af te spoelen en lekker schoon naar de creche te gaan.
Verder gaan waar we gestopt zijn voor de vakantie, maar er is een verschil. Wouter en Julia zijn naar de grote school en ik moet me weer op een beetje andere manier vermaken. Komt goed, ik plas al bijna niet meer in mijn broek.
It wie wer in moaie tiid.
Dzjez & Jay 