We hebben het wetenschappelijk onderzocht: Er is een verschil tussen een Dzjezlag en een Jaylag en daarmee hebben we ineens bewezen dat er grofweg twee manier zijn om met een jetlag om te gaan.

De Jaylag is eigenlijk vrij simpel en gebaseerd om het aantal uren slaap dat een mens nodig heeft. Met andere woorden: ‘Ik val in slaap en heb pakweg 12 uur slaap nodig en wordt dus 12 uur nadat je me in bed hebt gelegd wakker’. Dat wil overigens niet zeggen dat ik lawaai maak, want voor hetzelfde geld blijf ik liggen en zing wat voor me uit.

Een Dzjezlag is dan weer gebaseerd op het bioritme van een mens, wat inhoudt dat ik wakker wordt op het tijdstip van vertrek (min of meer) wat betekent dat ik dus heel vroeg wakker ben en vervolgens niet meer kan/ga slapen. Wakker is wakker. Aan de andere kant van de dag betekent dat dan weer dat ik rond 6 uur heel erg moe ben en vrijwel onhandelbaar. En dat op een structurele manier, want de wintertijd gooide afgelopen weekend ook weer een uurtje extra in het roet in het eten….

Wat mij vandaag enigszins vrolijk stemde was dat Puk er na een week + maandag afwezigheid weer was. En Abe. En ik ben verliefd op beide! Bovendien was Abe jarig geweest en je hoeft me niet te vragen hoe oud hij is geworden, want dat weet je zelf ook wel (papa en mama)! Hoe dan ook hebben we zijn verjaardag gevierd en heb ik spontaan en wegens volledige gebiologeerd spelen van in mijn broek geplast.

Die coördinatie tussen brein, spelen en piemel is nog niet helemaal vloeibaar… Ach, ik heb nog 3 maanden voordat ik naar school hoef, dus waar maken we ons druk om.

Ik heb trouwens een souvenir meegenomen uit Bali.
een splinter in de hak van mijn voet! Met een dikke bobbel er op. Daardoor kon ik niet echt soepel lopen. Het lukte papa niet om hem er uit te halen. Daar boven op heb ik me ook behoorlijk van mijn BRUL kant heb laten zien! Dat is niet motiverend om verder te gaan.

De oplossing is dan de dokter die mama antibiotica heeft meegegeven en het advies mijn voet in soda te steken. Dan bevecht je het kwaad van twee kanten, van binnen en van buiten, en dat levert vast een beter resultaat op dan niks doen!

Het gaat er overigens goed mee, want ik kan er goed op lopen en daar gaat het om.

Daarover gesproken, we hadden een schoenendillema. Want toen we thuis kwamen was de zomer definitief voorbij en dat betekent dat het woord zomer uit zomerschoenen verdwijnt en laat dat nou net het enige paar schoenen te zijn dat ik heb!? Dus op de rubberen laarsjes naar de crèche. Waarom niet, zeg ik.

Mijn winterschoenen pasten nog wel en dat kan ruwweg twee dingen betekenen. Of mijn voeten zijn niet gegroeid of ze zijn op de groei gekocht (de derde optie dat een tovenaar ze op magische wijze heeft laten groeien, sluit ik voor het gemak even uit), en ik denk het laatste. Dat komt goed uit. Gelukkig is papa een schoenenliefhebber en vond het belangrijk dat ik ook een paar nieuwe kreeg, dus…. vandaag was het zover.

Coole sportschoenen van Puma waar ik als een leeuw mee kan hardlopen!
Mijn humeur was daarentegen minder leeuwachtig en dat is dan weer goed af te lezen aan mijn gezicht wat een combinatie is tussen gekreukeld laken en een oude aardappel. Ach ja, dat hoort bij mijn Dzjezlag.

Voordat ik het over mijn schoenen ga hebben, moet ik het hebben over de Trappenberg. Ik was er vandaag voor de tweede intake en ik mag terugkomen om mijn spieren te oefenen en sterker te maken. Met mijn lachspieren is overigens niets mis, noch met met grappenmaak- en eigenwijsheidspieren.

Daarna heeft mama me naar de crèche gebracht en kon ik nog gezellig de verjaardag van Abe meevieren. Toen mama ons in het donker met het licht aan op de bakfiets weer op kwam halen, lag er een groot pak klaar  met de nieuwe schoenen. Ik heb er twee paar! Eén zoals die van Dzjez en het andere paar schoen dat precies past bij wie ik ben. Ik ga ze denk ik niet gemixt dragen, maar daar moet ik nog even over nadenken. Uiteindelijk gaat het om mooi en als ik twee verschillende mooie schoenen aan doe, ben ik twee keer mooi…. Ik ga er nog over nadenken.

En ik heb geplast op de WC en volgens goed gebruik hoort daar een boekje bij. Dat moet ik dan ook nog even vermelden…

It wie wer in moaie tiid.

Deze slideshow vereist JavaScript.