Ik ben ziek vandaag.
Dat begon al vannacht.
Toen papa even aan me kwam voelen, omdat ik het te donker vond en ook ineens een gil had gegeven en wat bleek? Toen al een verhoogde temperatuur. Dat beloofde niets goed, dacht papa, maar met gekruiste vingers en een paar weesgegroetjes hoopte hij dat hij de koorts kon bezweren. Dat is is dus niet gelukt, want de maagd Maria was waarschijnlijk even op bezoek bij iemand anders.
Kortom, toen ik wakker werd, zag ik er uit als een overrijpe tomaat en voelde me dito. Op de vraag of ik naar school wilde, was mijn antwoord een kordaat “Nee” en dat zegt wel iets. Niet naar school gaan, omdat je ziek bent, dan ben je een aansteller (dan wordt je aangesteld om met mama thuis te zijn).
Ik heb een verrekijker gekregen gisteren en dat ben ik vergeten te vertellen. Daar kun je ver mee kijken, maar ook kijk mee verren, oftewel dingen heel klein maken, en ik weet niet wat ik het leukst vind.
Ik zie er uit als een boswachter en dat is een belangrijke baan.
Ik zie er in mijn rode romper, ook uit als een brandweerman op zoek naar brand.
Ik ben vooral Jay, de man die zo meteen naar de creche gaat , op ziek naar speelplezier,
maar dan mag de verrekijker niet mee….Ach, daar is ook genoeg speelgoed.
Er was ook nog iets bijzonders vandaag, papa was jarig, en aangezien inkom maar 2 ben, heb ik dat nog maar twee keer in mijn leven meegemaakt, dus wordt hij vanuit dat perspectief 2. Vanuit het andere perspectief is hij nog net geen vijftig, maar kan ik met een gerust hart zeggen dat je dat h e l e m a a l niet zou denken.
Eerder honderd.
Oh ja, ik ging ineens out-of-the-blue “Happy bursdee” zingen. Dat ken ik namelijk ineens, alsof het in mijn hoofd gevallen is op het moment dat het nodig is.
Dat gebeurt trouwens met veel liedjes, want op school noemen ze me een Dzjezbox. Gooi er een 50 centje in en ik begin te spelen. Maar nu dus voor papa, want hij is jarig en ik ben dan uitgerekend op die dag ziek!
Gelukkig mag ik eindelijk mijn tekening geven die ik al dagenlang onder mijn kast had verstopt!
<>
OK, ik ga ook al vast vertellen voor de goegemeente dat ik me aan het eind van de dag al weer behoorlijk beter voel. Mijn praatjes zijn weer helemaal terug en ik voel me helemaal weer het mannetje.
Ik eet alleen nog niet, maar dat komt omdat ik geen honger heb.
Morgen mag ik nog thuis bij mama blijven als ik me nog niet helemaal jofel-fe-pofel voel. We zullen zien.
It wie wer in moaie (en warme) dei.
Dzjez & Jay 