Het was een hardnekkig virusje.
En gemeen ook!
Hij bleef maar weggaan en weer terug komen. Dus wij gingen mee in bijna beter en weer ziek. Al met al ben ik bijna de hele week niet naar school geweest. Maar het heerst, want er waren meer zieke kindjes op school, waaronder Merel.

Ik voelde me ook helemaal niet goed. Ik heb ook een gezicht dat wat dat aangaat, zeer expressief is. Mijn lijf volgt gedwee in die algehele lamlendigheid.

Ik ben bijna de hele week niet naar de creche geweest! Een week lang geen vrienden om me heen en Renske, dus grote triestigheid aldaar.

Gelukkig kwamen Siebe en Zelda afgelopen weekend en dat zijn twee energiebommetjes voor ons. Dat moest ook wel, want we hadden gepland om naar Beppe te gaan (en Tessa, Nynthe en Senn).

We waren uit eigenbelang niet geïnformeerd.
Als we wisten dat ze vrijdagavond zouden komen, waren we op geen enkele manier in een stemming te krijgen om naar bed te gaan. Ziek of niet ziek! Dat was dus goed gezien.

De verrassing was dus des te groter, toen we zaterdagochtend, terwijl we op het gemak voor de televisie zitten, Zelda ineens binnen komt wandelen! Een tijdflux? Een plaatsparadox? Wat is er aan de hand?

Geen buitenaardse gebeurtenissen bleek, toen Siebe ook binnen kwam wandelen. We waren gewoon op slinkse wijze niet geïnformeerd over hun komst. Daar ben ik post-factum dus een beetje boos over. Maar die boosheid is snel voorbij!

We konden alsnog heel erg extatisch op elkaar reageren en gek doen en knuffelen. Maar niet snel daarna moesten we vertrekken naar Drachten. Gezellig en ineens weer beter!

Dat zag er oorspronkelijk niet zo goed uit, want ik had het warm en rode koontjes, maar het Siebe-en-Zelda-medicijn werkte maar al te goed, want nog niet in de auto en ik had praatjes voor 10.

Toen we bij Beppe aankwamen was ik eigenlijk al weer heel snel weg, want Tessa en Vincent hadden bedacht dat ik mee mocht met Nynthe en Senn naar de binnenspeeltuin WOEP (of zo).
Ik zeg: Gaaf!

Bij Beppe was het heel gezellig, maar toen Dzjez weg was, zeiden mijn oogjes ook dag. Met andere woorden, ik ben lekker naar bed gegaan. En ik heb lang geslapen! Maar toen ik beneden kwam was Dzjez nog steeds niet terug, dus kon ik nog lekker wat spelen.

Toen Dzjez thuis kwam waren Senn en Ninthe dat dus ook en kunnen we dus verhalen uitwisselen en spelen met elkaar.

Die Vincent is natuurlijk nieuw. Een ‘collega’ zegt ze, en dat is goed, want de essentie van alles is gezelligheid en kletsen. Hij is heel leuk, want hij maakt grapjes, Klaar.

Ik heb een prachtige tijd gehad. Uiteindelijk zijn alle binnenspeeltuinen hetzelfde, met glij- en klimbanen, overspannen ouders, drukke (maar blije) kinderen en te dure drankjes en patat frites (die hebben wij niet gehad trouwens).

Daarna zijn we gaan eten en ik heb ontdekt dat moe zijn niet echt samengaat met eten (je kunt beter vroeg eten als kind dan laat, dus), want ik heb wel wat gegeten, maar was vooral geïnteresseerd in de pita broodjes en een paar frietjes…

Voor mij geldt het zelfde.
Ik eet per definitie meer dan Dzjez, maar beperk me ook tot de essentie. Totnutoe heeft het geen dramatische taferelen opgeleverd en kan ik best een avondje met minimaal rantsoen. Volgens bepaalde religies of overtuigingen, is dat zelfs essentieel (ik vraag me dan af “waarom?” en “werkt dat echt?” maar uiteindelijk gaat het over wat je zelf gelooft).

OK, om een lang verhaal kort te maken, we zijn met blije gezichtjes naar huis gegaan en hadden bovendien een verrassing, Siebe en Zelda bleven niet tot de gebruikelijk macaroni en zondagavond, ze bleven tot en met woensdagochtendvroeg. We hebben ze om 5 over 7 uitgezwaaid. Siebe heeft me zelfs nog opgehaald van school!

Ho ho, tussendoor hebben we ook nog veel meegemaakt en gedaan. Ik mocht namelijk thuis blijven omdat ik ziek was en Zelda ging op mij passen op maandag en dinsdag en we hebben gedanst (in mijn eentje en met zijn allen) en natuurlijk veel gespeeld. Maar dat is logisch.

Dat laatste met name omdat ik, mama, Zelda naar de echte K3 gaan. De laatste keer, want daarna bestaat de echte K# niet meer en worden ze overgenomen door de nep K3 (en er is maar 1 Klaasje en de rest heeft een andere beginletter!). Dat mag de pret niet drukke, want het gaat om de ervaring….

Met Siebe en Zelda is het weekend altijd anders en dat is goed.
Nu en voor alles wat nog gaat komen.

It wie wer in moaie tiid.

Deze slideshow vereist JavaScript.